Temat: Muzeum sztuki. Kwartał kultury
Autor: Mateusz Klimek
Uczelnia: Uniwersytet Zielonogórsk i/ Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska – Katedra Architektury i Urbanistyki
Praca dyplomowa magisterska / promotor pracy: prof. dr inż. arch. Zbigniew Bać
Idea – cel
Celem pracy było stworzenie koncepcji projektowej budynku multifunkcyjnego, który służyć będzie mieszkańcom otaczających go osiedli i miasta. Projektowany budynek muzeum z mediateką i zagospodarowaniem ma pełnić wiele funkcji edukacyjnych, rozrywkowych, ale również społecznych. Z założenie projektowany zespół ma stać się częścią tkanki miejskiej. W odpowiedzi na słabnące zainteresowanie ośrodkami kultury, związane z upowszechnianiem się dostępu do różnych form rozrywki w coraz mniejszych miastach ofertę edukacyjną muzeum z centrum badawczym uzupełniono o dodatkowe funkcje.
Dzięki umiejscowieniu przy projektowanym muzeum restauracji z niezależnym wejściem, mediateki oraz kształtowaniu wnętrza muzeum umożliwiającego łatwą zmianę aranżacji lub dostosowanie obiektu do funkcji konferencyjnych, możliwe stanie się rozwiązanie problemu finansowania działalności tego typu obiektów.
Lokalizacja – historia działki
Projektowany budynek zlokalizowano na pustej parceli między ulicami Batorego, Dąbrowskiego i Pieszą, znajdującej się w pobliżu centrum miasta. Dawniej na działce zlokalizowane były, wyburzone w ostatnich latach, budynki zakładu produkcyjnego Lumel, którego pozostałością jest odrestaurowany i przebudowany obiekt pełniący od niedawna funkcję jednostki edukacyjnej Centrum Przyrodniczego.
Znakomita lokalizacja i dobre skomunikowanie z centrum miasta stanowi idealne miejsce dla lokalizacji obiektu użyteczności publicznej.
Zagospodarowanie
Zagospodarowanie terenu opracowano modyfikując obowiązujący Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, zakładał on, bowiem lokalizację na wybranej działce obiektu handlowego.
Projekt zagospodarowania obejmuje uporządkowanie zabudowy w obrębie kwartału, natomiast szczegółowy projekt dotyczy obiektu Muzeum.
W obrębie obszaru opracowania zmieniono układ zabudowy, zaproponowano wyburzenie części budynków – w tym pustostanów i obiektów gospodarczych w podwórkach, i zaprojektowano nowe budynki mieszkalno-usługowe.
Budynek muzeum zaprojektowano wykorzystując znaczną część działki, tworząc razem z istniejącym Centrum Przyrodniczym kwartał zwartej zabudowy z rozległem dziedzińcem wewnętrznym.
Wejście główne zlokalizowano od strony północnej działki, przez przeszklony łącznik między muzeum a restauracją i administracją, który jako galeria szybkiego reagowania tworzy bufor, między wnętrzem – sacrum i zewnętrzem – profanum.
W strefie wejściowej zaprojektowano rozległy plac, odsuwając budynek od ruchliwej ulicy i umieszczając w tej przestrzeni pas zieleni izolacyjnej. Przy ulicy zaprojektowano zatoczkę autobusową a także miejsca postojowe dla taksówek. Od strony północno – zachodniej – ulicy Dąbrowskiego zaprojektowano wejście do części administracyjnej z wjazdem na parking podziemny oraz niezależne wejście do mediateki oraz zlokalizowaną pod nią strefą dostaw i rampą rozładunkową.
Część powierzchni dziedzińca zajmuje płytki zbiornik na wodę deszczową. Jest on elementem dekoracyjnym, zimą może służyć, jako lodowisko. W tej przestrzeni znajduje się sporo zieleni oraz miejsce na odbywające się wydarzenia na świeżym powietrzu.
Układ funkcjonalno – przestrzenny
Do każdej strefy funkcjonalnej w budynku prowadzą oddzielne wejścia. Dzięki temu poszczególne jego części mogą funkcjonować niezależnie. Wysokości poszczególnych stref dobrano w zależności od założonych wymagań – część ekspozycyjna i magazyny ekspozycji mają 6,3 m wysokości – zaprojektowano dwie kondygnacje nadziemne i jedna podziemną; pomieszczenia biurowe, mediatekę zaprojektowano, jako trzy kondygnacje nadziemne i dwie podziemne, każda o wysokości 4,2 m.
Dzięki zróżnicowaniu wysokości poszczególnych stref uzyskano budynek i jednakowej wysokości.
Główne wejście do Muzeum zlokalizowano przez szklany łącznik– tworzy ona śluzę psychologiczną. Przeszklenie strefy wejściowej oddziaływane na przechodniów, widać przez nie wnętrze dziedzińca i to, co się na nim dzieje, zachęcając do wejścia.
Z Galerii Szybkiego Reagowania zlokalizowano wejście do restauracji, na poziomie 0 znajduje się kuchnia, strefa dostaw i magazyny umieszczono na poziomie -1.
Wejście do części administracyjnej, pomieszczeń ochrony, obsługi dzieł sztuki i wjazd na parking podziemny znajduje się od ulicy Dąbrowskiego. Blok pomieszczeń administracyjnych został zaprojektowany tak, aby umożliwić łatwą kontrolę dostępu. Na parterze zaprojektowano pomieszczenia biurowe, do których mogą mieć dostęp interesanci, na kondygnacji +1 i +2 tylko wybrane osoby i pracownicy. Część miejsc postojowych zarezerwowano dla pracowników, dla których przeznaczono też miejsca postojowe dla rowerów i sanitariaty, pozostałe miejsca postojowe przeznaczone są dla odwiedzających. Na poziomie -1 umieszczono zespół pomieszczeń technicznych i archiwum.
Nad niewielkim placem służącym jako wejście do Centrum Przyrodniczego zaprojektowano głęboki podcień, w którym zlokalizowano też wejście do mediateki. Kondygnacje nadziemne mediateki wysunięto dostosowując w tej sposób budynek do linii istniejącej zabudowy. Większość kondygnacji 0 oraz +1 zajmuje sala wielofunkcyjna. Mogą się w niej odbywać projekcje filmowe lub przedstawienia. Najwyższą kondygnacje zajmują pracownie i pomieszczenia biurowe pracowników mediateki.
Konstrukcja – instalacje
Konstrukcję budynku zaprojektowano, jako słupową ze stropami zespolonymi na blachach fałdowych. Trzony komunikacyjno-instalacyjne stanowią wzmocnienie i usztywnienie. W większości pomieszczeń zaprojektowano sufity podwieszone zakrywające znajdujące się podwieszone pod stropami instalacje. Budynek posadowiono na żelbetowej płycie fundamentowej, ściany piwnicy zaprojektowano, jako żelbetowe z betonu wodoszczelnego. Ściany zewnętrzne warstwowe, z zewnętrznym pokryciem z płyt betonowych, ściany wewnętrzne nośne i działowe z bloczków piaskowo-wapiennych. Ścianki instalacyjne z płyt gipsowo-kartonowych.
Budynek wyposażono w instalacje wentylacji i klimatyzacji, centrale wentylacyjne zlokalizowano na dachu; elektroenergetyczną; teleinformatyczną i system BMS.
