Zgodnie z założeniami konkursowymi zaprojektowana przestrzeń ma być przestrzenią ogólnodostępną o charakterze wielkomiejskim, właściwą dla centrum miasta i równocześnie wpisującą się w historyczny jego kontekst przy uwzględnieniu potrzeb ludzi kreatywnych.
Tak nakreślone oczekiwania wskazują, że przedmiotem projektu jest stworzenie miejsca przyjaznego dla szeroko pojętych „przemysłów kreatywnych” (funkcja wiodąca), ale jednocześnie atrakcyjnego dla wszystkich grup społecznych – przede wszystkim mieszkańców okolicznych kwartałów. Bardzo ważne było, aby uwzględnić potrzeby jak największej liczby łodzian: ludzi w różnym wieku – młodzieży, seniorów, czy rodzin z dziećmi.
Z tego względu szczególnego znaczenia nabiera elastyczność rozwiązań projektowych, umożliwiająca nie tylko dostosowanie lokali dla przemysłów kreatywnych wraz ze zmieniającymi się potrzebami najemców, ale także doraźne zmiany związane z organizacją różnego typu wydarzeń kulturalnych (koncerty, wystawy, imprezy plenerowe). Poszczególne funkcje mogą funkcjonować niezależnie, ale jednocześnie są ze sobą powiązane i wzajemnie się uzupełniają. Dzięki temu budynki powinny także stwarzać ramy przestrzenne dla różnego typu aktywności zarówno w ciągu dnia jak i wieczorem.
Autorom w szczególności zależało, aby projektowane „zielone dachy” były czymś więcej niż zwykłymi tarasami z roślinami w donicach. Co więcej roślinność wykracza poza granice tarasów, spływając po ślepych ścianach, a nawet wkraczając do wnętrza budynku, stając się głównym elementem wystroju wielokondygnacyjnego hallu głównego.
Kolejną kluczową zasadą determinującą rozwiązania projektowe było dążenie do podkreślenia ciągłości tkanki miejskiej, wplecenie działki w strukturę kwartału, pożądane powiązania nie tylko z pasażem, ale także z ulicami Nawrot, Piotrkowską i Sienkiewicza.
ZASADY KSZTAŁTOWANIA FORMY ARCHITEKTONICZNEJ
Projektowane formy zostały podporządkowane założeniom konserwatorskim. W zamyśle Autorów mają być świadectwem współczesności, harmonijnie współgrać z architekturą historyczną, bez niepotrzebnych kontrastów. Założeniem było, aby elementy dodane w twórczy sposób rozwijały industrialny charakter miejsca, podkreślając jednocześnie, że przemysł włókienniczy ustąpił miejsca przemysłowi kreatywnemu. Istotnym przejawem takiego myślenia jest zagospodarowanie dziedzińca przed budynkami A i B. Pasy posadzki wydają się spływać z elewacji niczym rozwijające się bele tkaniny, przeistaczając się w zadaszenia letniego ogródka gastronomicznego. Dzięki tego typu rozwiązaniom Autorzy starają się łączyć stare i nowe, które, przenikając się, tworzą nową wartość, nowy wizerunek współczesnej Łodzi rozwijającej się w poszanowaniu lokalnego dziedzictwa.
PRZYJĘTE ROZWIĄZANIA PROGRAMOWE
Wytyczne konkursowe wskazywały, iż budynki maja pełnić funkcję usługową o charakterze działalności przede wszystkim artystycznej, kulturalnej, gastronomicznej, prowadzonej przez ludzi otwartych na innowacje. Parter ma być przeznaczony pod usługi dostępne z zaprojektowanej przestrzeni publicznej – placu przed budynkami.
W związku z powyższym projektowany program zespołu obejmuje:
- lokale gastronomiczne (istniejące i projektowane) na parterze oraz w piwnicy;
- lokale dla przemysłów kreatywnych (w tym adaptuje się lokale użytkowane obecnie);
- strefę ekspozycji przemysłów kreatywnych (show-room) na parterze oraz dodatkowe powierzchnie ekspozycyjne na pozostałych kondygnacjach;
- szkołę tańca z zapleczem;
- studio filmowe z zapleczem;
- salę konferencyjno-widowiskową z zapleczem oraz dodatkowo dwie mniejsze salki konferencyjne;
- tarasy obejmujące strefę rekreacyjną z możliwością eksponowania produktów przemysłów kreatywnych, a także małą gastronomię;
- pomieszczenia techniczne, pomocnicze, gospodarcze, sanitarne oraz komunikację.
Należy podkreślić, że integralną częścią programu są dziedzińce, w obrębie których znajdują się ogródki gastronomiczne, plenerowa szachownica oraz amfiteatr.
PRZYJĘTE ROZWIĄZANIA FUNKCJONALNO-PRZESTRZENNE
Zagospodarowanie terenu
Zaprojektowano trzy dziedzińce o zróżnicowanym charakterze i przeznaczeniu – znajdującym odzwierciedlenie w kolorystyce i rozwiązaniach materiałowych. Dziedziniec północny (przed budynkami A i B) stanowi „kieszeń” pasażu Schillera. Z tego względu jego zagospodarowanie musi łączyć funkcję przedpola lokali usługowych oraz gastronomicznych z komunikacyjną (ciąg pieszo-jezdny) oraz być wizytówką zespołu. Natomiast dziedziniec południowy – nieco bardziej ukryty w strukturze kwartału – ma w założeniu bardziej kameralny charakter. Z tego względu tutaj zlokalizowany został amfiteatr umożliwiający plenerowe oglądanie filmów, małe koncerty i inne wydarzenia kulturalne. Ostatni dziedziniec – ukryty za budynkami po południowo-zachodniej stronie zespołu – to swoisty „tajemniczy ogród”, oaza w centrum miasta – dlatego łączy funkcje ogródka restauracyjnego z rekreacją w postaci plenerowych szachów (ulubiona rozrywka osób starszych wieczorami może stanowić atrakcję dla klientów pobliskich lokali gastronomicznych).
Zgodnie z polityką transportową miasta, zmierzającą do ograniczania ruchu samochodowego w centrum, nie projektowano dużej liczby miejsc postojowych, uwzględniając wyłącznie potrzeby osób niepełnosprawnych (4mp) oraz krótkoterminowe parkowanie najemców (4mp) Przewidziano natomiast dużą liczbę stojaków rowerowych.
Partery budynków
Partery powiązano funkcjonalnie z dziedzińcami, tak aby zapewnić płynne przenikanie funkcji – gastronomia (w tym do zachowania uhonorowany licznymi nagrodami „Lokal”), rekreacja i przestrzenie ekspozycyjne dla przemysłów kreatywnych.
Przemysły kreatywne
Na kondygnacjach przeznaczonych na pomieszczenia dla firm kreatywnych zastosowane zostały mobilne
Dodatkowo, uwzględniając specyfikę branży kreatywnej przewidziano liczne miejsca nieformalnych spotkań, swobodnych rozmów, wymiany myśli – taką rolę mogą pełnić aneksy przestrzeni ogólnych, otwarta kuchnia, czy też niewielkie zielone tarasy oddzielone od głównych – ogólnodostępnych ogrodów na dachach.
Walor wielofunkcyjności i elastyczności wzmacnia usytuowanie sali konferencyjnej na kondygnacji poniżej ogrodów, które przy sprzyjających warunkach atmosferycznych mogą być udostępniane w trakcie przerw w obradach. Dzięki takiemu rozwiązaniu sala konferencyjna staje się wyjątkowa w skali całego miasta, co z pewnością ułatwiłoby wynajmowanie.
Zielone dachy
Najważniejszym rozwiązaniem jest zróżnicowanie poziomów użytkowych projektowanych tarasów, tak aby wydzielić strefy stwarzające warunki dla różnorodnych aktywności – odpoczynku biernego w otoczeniu zieleni, rodzin z dziećmi (plac zabaw, stół piknikowy), wspólne oglądanie transmisji telewizyjnych z wielkich imprez sportowych, czy filmów w ramach tzw. polówek. Małe lokale gastronomiczne wkomponowane z przestrzeń tarasów sprzyjać mają kontaktom towarzyskim. Wyniesienie części podestów umożliwi oglądanie Łodzi z niecodziennej perspektywy. Efekt ten mają wzmocnić panoramiczne windy poprowadzone po elewacjach. Kluczowym elementem związanym z tym zagadnieniem jest punkt widokowy na wieży fabrycznej – górującej nad zespołem oraz większością budynków w okolicy.
Na dachy można dostać się istniejącymi trzonami komunikacji pionowej oraz dwoma projektowanymi dźwigami osobowymi. Wszystkie poziomy tarasów są dostępne dla osób niepełnosprawnych za pomocą pochylni i podnośników.
ZIELONE DACHY – ŁÓDŹ, UL. SIENKIEWICZA 61a i 63
Powierzchnie:
zagospodarowanie terenu:
łączna powierzchnia dziedzińców: nawierzchnie utwardzone – 842,3 m2
zieleń urządzona – 290,7 m2
amfiteatr 94,6 m2
pochylnia przy windzie 27,5 m2
wolnostojący śmietnik: 15,3 m2
łączna powierzchnia użytkowa pomieszczeń w budynkach A, B, C, D:
piwnica: 360,9 m2
parter: 1031,6 m2
piętra 1.-3. 3×998,8=2996,4 m2
piętro 4. 196,7 m2
zielone dachy/tarasy
tarasy od strony al. Schillera 4×38=152 m2
zielony dach na budynku C 67 m2
zielone dachy na budynkach A, B, D tarasy i pomosty – 844,9 m2
powierzchnie zielone – 280,4 m2
zbiorniki wodne – 30,5 m2
Pracownia Architektoniczna Marek Grymin
Zespół projektowy (architektura):
dr inż. arch Marek Grymin, dr hab.inż. arch. Bartosz Walczak, inż. arch.Małgorzata Mader, inż.arch. Michał Suskiewicz, mgr inż. arch. Jakub Tybulczuk, mgr inż.arch. Aleksandra Wilgocka
Konstrukcja: mgr inż. Andrzej Róg
