O jej zawartości poinformował Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Katowicach. Kapsułę czasu wyciągnięto przy okazji remontu zwieńczeń hełmów wież kościoła Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej. Znajdowała się tam kapsuła czasu, którą umieszczono pod koniec XIX wieku.
Remont spowodowany był problemem ze stabilnością żelaznych krzyży. Ich stan budził obawy o wytrzymałość w przypadku silnych podmuchów wiatru. Krzyże zdemontowano wykorzystując przy tym metody alpinistyczne. Następnie wykonano prace związane ze wzmocnieniem konstrukcji hełmów i iglic, hełmy pokryto blachą miedzianą. Zdjęte krzyże pochodzą z lat 70. XX wieku i zostały przekazane do rekonstrukcji.
Ciekawostką jest wyciągnięta podczas prac kapsuła czasu. Pochodzi ona z końca XIX wieku i prawdopodobnie umieszczona została w związku z dwukrotną przebudową świątyni. Najpierw w latach 1886-1887 przeprowadzono prace według projektu Emanuela Rosta seniora, podczas których w duchu neobarokowym podwyższono wieże, poszerzono chór muzyczny i zmieniono wygląd fasady. To właśnie wtedy na wieży pojawił się zegar, który ufundowała Rada Miejska.
Co zawiera kapsuła czasu? W środku znaleziono dokument, który opisuje ówczesną przebudowę kościoła i wspomina fundatorkę prac Marię Hetwert. Jak informuje Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Katowicach, na końcu dokumentu zamieszono podpisy: Josefa Hamerlok (proboszcza) wraz z wikariuszami, burmistrza Białej – Franza Nahowskiego, członków Rady Parafialnej i Komitetu oraz ludzi odpowiedzialnych za realizację projektu: Wenzala Lepićek (inżynier, mistrz budowlany) oraz architektów: Karla i Emanuela Rostów. Do pisma dołączono spis monet.
W wieży znajdowała się też inna kapsuła czasu, znacznie młodsza bo zawiera dokumenty z 1978 r. Dokumenty umieścił ówczesny proboszcz ksiądz Józef Sanak. Kolejna kapsuła czasu została umieszczona podczas ostatniego remontu.
Najstarsza kapsuła czasu zawierała dokument o treści:
„W roku Pańskim 1886 za pontyfikatu Leona XIII i rządu cesarsko-królewskiego apostolskiego majestatu przez wszystkich wielbionego cesarza Franciszka Józefa I, za czasów jego ekscelencji Albina Sasa Dunajewskiego, biskupa krakowskiego i jego ekscelencji Filipa von Zalewskiego namiestnika Galicji został ten kościół katolicki wewnątrz i na zewnątrz gruntownie odnowiony. Obie wieże podwyższone, 4 nowe dzwony i jeden nowy zegar na wieży z dobrowolnych datków parafian kościoła w Białej zakupiony. W celu przyśpieszenia tej renowacji wniosła bardzo wiele Maria Hetwert poprzez to, że na prośbę Pana Franza Wencelis w swoim testamencie zapisała na ten cel jedną trzecią swojego majątku (pieniężnego), czyli około 9000 guldenów waluty austriackiej. W tymże czasie starostą okręgowym królewsko-cesarskim był Robert Feoedrich, proboszczem Josef Hamerlak, burmistrzem Franz Nahowski, wikariuszami: Anton Stigler, Johann Markuzel i Johann Labay. Komitet kościelny składał się z członków: Antona Zagórskiego (przewodniczący), Ferdynanda Czyżeka i Franza Wenzelisa. Budowę prowadził, bardzo szanowany mistrz budowlany Emmanuel Rost ze swoimi dwoma synami Emmanuelem i Karlem oraz szwagrem Wenzeslawem Lepićkim. Miasto Biała liczyła wtedy 7251 mieszkańców z czego 5291 katolików (obrządku łacińskiego), 10 katolików obrządku wschodniego (greko-katolików), 1160 protestantów, 754 Żydów i 10 bezwyznaniowców. Zdarzyło się 20 września”.
[łumaczenie: S. Kulpa; opracowanie: M. Dąbrowska]
zdjęcia: M. Dąbrowska
źródło: Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Katowicach
Czytaj też: Bielsko-Biała | Zabytek | Architektura sakralna | Polecane | whiteMAD na Instagramie
