Koncepcja nowego budynku Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego zajęła II miejsce w ogólnopolskim konkursie. Architekci zaprojektowali gmach na Mariensztacie.
Mariensztat stanowi unikalny w skali Warszawy fragment tkanki urbanistycznej. Centralnie ulokowany, zachował kameralną skalę i pełen uroku charakter niewielkiego miasteczka, tuż obok Starego Miasta. Analizując jednak źródła historyczne opisujące to miejsce widać, że dzielnicy nie udało się zachować dynamicznego ducha i wigoru kształtującego to miejsce w dawnych czasach. Koncepcja nowego budynku Nauk Społecznych autorstwa architektów Kuryłowicz & Associates to funkcjonalny, elastyczny i ekologiczny projekt, który wprowadza w tą część miasta życie akademickie i tym samym „budzi” cały Mariensztat.
Projekt budynku jest efektem holistycznego podejścia skierowanego nie tylko na stworzenie obiektu w przestrzeni miasta, ale także na cały szereg innych aspektów.
Wstępem do naszych prac koncepcyjnych była pogłębiona i skrupulatna analiza potencjalnych użytkowników wraz z ich potrzebami i celami. Na podstawie tych informacji opracowaliśmy nowatorski, wielostopniowy cykl funkcjonowania budynku w różnych skalach i wymiarach – prof. Ewa Kuryłowicz, Generalny Projektant, Kuryłowicz & Associates.
Głęboko przemyślany program społeczny i relacje z tkanką miejską mają za zadanie stworzyć nowy punkt na mapie miasta oraz kolejny przystanek na trasie Stare Miasto – Powiśle i Trakt Królewski – Bulwary Wiślane. Każda ulica Mariensztatu posiada swoją własną tożsamość, rytm oraz atmosferę, której nie da się powielić. Dlatego też przedstawiona propozycja projektu przez Kuryłowicz & Associates nie tylko zapewnia efektywny, żywy i spontaniczny proces edukacji uniwersyteckiej, ale także naturalnie uzupełnia kontekst miejsca o nowe funkcje dla całej mieszkającej tam społeczności.
Architekci zaproponowali bryłę, która odtwarza historyczny front budynku od strony ul. Karowej, solidnie zaznaczając w przestrzeni także narożnik z ul. Dobrą. W celu ochrony i wyeksponowania zieleni część elewacji wzdłuż ulicy Dobrej została jednak przesunięta w głąb działki. Dzięki temu pozostawiono dwa istniejące szpalery drzew przy ulicy oraz ciąg drzew wewnątrz terenu inwestycji.
Bardzo istotne dla całego projektu było dodanie swobodnej bryły od strony ul. Furmańskiej, która nawiązuje do unikalnej równowagi akcentów urbanistycznych. Krótkie elewacje otwartych kwartałów, poprzedzielane są wolnostojącymi budynkami tworząc rytmikę, która z każdym krokiem odsłania użytkownikom nową perspektywę– Maria Saloni-Sadowska, Architekt Partner, Kuryłowicz & Associates.
Przestrzenie usługowe integrujące użytkowników budynku z gośćmi, zlokalizowane zostały od strony ul. Karowej oraz ul. Dobrej w narożniku. Stanowią one długi ciąg przestrzeni dostępnych zarówno z zewnątrz, jak i z wewnętrznego holu. Intencją ukształtowania tego miejsca jest umożliwienie wejścia do budynku praktycznie w każdym miejscu, a przy okazji zapewnienie właścicielowi budynku bezpieczeństwa i możliwości kontroli.
W projekcie architekci zwrócili uwagę na rosnące już na działce drzewa, które stały się ważnym elementem koncepcji. Jednym z ważniejszych elementów przygotowanej koncepcji jest wykorzystanie intensywnie zadrzewionego terenu zieleni.
Dorosłe i dobrze ukształtowane drzewa mają wpływ nie tylko na teren wokół, ale także na sam budynek, zacieniając część fasad. Dzięki temu podejściu projektowemu znacznie redukujemy możliwość nagrzania budynku, utrzymując równocześnie naturalny mikroklimat otoczenia – tłumaczy Aleksander Krauze, Starszy Architekt, Kuryłowicz & Associates.
Zachowane drzewa oraz wprowadzenie dużej ilości gatunków rodzimych jest cenne siedliskowo dla wielu gatunków zwierząt i owadów. Duża część istniejącego drzewostanu będzie pracować na rzecz środowiska naturalnego od samego początku prowadzenia inwestycji. Założeniem projektu jest stworzenie ogrodu pełnego bujnej zieleni, wchłaniającej teren utwardzony, zacierając granice pomiędzy przestrzenią naturalną a bardziej otwartą, przeznaczoną do użytkowania. Uzupełnieniem wysokiej zieleni są krzewy soliterowe, niekonkurujące z drzewami, a dodające kolejne „piętro”. Zielone dachy z łąkami kwietnymi ułatwiają migrację owadów, a budynek może być dodatkowo wyposażony w rozwiązania typu hotel dla owadów, budki dla ptaków czy ule.
Co ciekawe, koncepcja zakłada ograniczenie wykorzystania żelbetu w konstrukcji budynku, dzięki czemu budowa takiej konstrukcji wiązałaby się ze zmniejszoną emisją gazów cieplarnianych. Projekt zakłada realizację w technologii żelbetowej jedynie słupów i belek głównych tworzących ruszt. Cała pozostała konstrukcja powstanie w technologii CLT wspartej na belkach drewnianych. Konstrukcja ostatniej kondygnacji została w całości zaprojektowana w konstrukcji drewnianej.
Wspaniałą właściwością drewna jest to, że magazynuje w sobie dwutlenek węgla. Na każdą tonę tradycyjnych materiałów budowlanych, którą zastępuje drewno, w rzeczywistości wychwytujemy ponad 2 tony węgla z atmosfery. Drewno jest nie tylko ekologiczne, ale także praktyczne z uwagi na jego niską wagę w porównaniu do betonu, co w praktyce przekłada się na zredukowanie procesów logistycznych na placu budowy do ok. 50 proc. – mówi Tomasz Pniewski, Architekt Analityk, Kuryłowicz & Associates
Koncepcja budynku Nauk Społecznych autorstwa pracowni Kuryłowicz & Associates zajęła drugie miejsce w konkursie organizowanym przez Stowarzyszenie Architektów Polskich. Jury konkursowe doceniło powyższą koncepcję za „interesującą kompozycję przestrzenną, wrażliwe kształtowanie kompozycji pierzei ul. Dobrej i poszukiwanie formy architektonicznej pasującej skalą do otoczenia”. Konkurs wygrała koncepcja przygotowana przez pracownię Piotr Bujnowski – Architekt.
Czytaj też: Warszawa | Edukacja | Ciekawostki | Elewacja
Autorzy: prof. dr. hab. arch. Ewa Kuryłowicz, arch. Piotr Kuczyński, arch. Maria Saloni-Sadowska, arch. Katarzyna Flasińska-Rubik, arch. Aleksander Krauze, arch. Paulina Kalska, arch. Marcin Kitala, arch. Paweł Nowak, arch. Tomasz Pniewski, arch. Piotr Prokopowicz, arch. Marcin Szubski.
źródło: Kuryłowicz & Associates
