“Com. Mode art” projektu Macieja Konopackiego

profilAutor: Maciej Konopacki – student IV roku Politechniki Poznańskiej na wydziale Architektury i Urbanistyki

Temat: Com. Mode art

Rok: 2015

Nazwa budynku „Com. Mode art” odnosi się do dzisiejszego świata ale i również do bryły budynku, dla której inspiracją były wysuwane szuflady komody.
 Główną ideą projektową było przywrócenie choć w części pierwotnego układu urbanistycznego, polegające na dobudowaniu pawilonu wystawienniczego do istniejącej kamienicy przy ulicy Piekary. Takie usytuowanie budynku powoduje, że z każdej strony jego elewacja stanowić będzie element mocno oddziaływujący na otoczenie. Po przeanalizowaniu sytuacji widokowej w pobliżu działki postanowiłem zaprojektować obiekt przyjazny otoczeniu, który zachęca do spędzania w nim czasu oraz kontemplacji szeroko pojętej sztuki. Założyłem, że projektowo cały teren obięty działaniem projektowym będzie spójny pod względem formy.

 Budynek początkowo powstał na zasadzie kontynuacji pierzei – forma wynika z kształtu ściany do której dobudowuję obiekt. Poprzez to założenie powstał prostopadłościan z wycięciem na poziomie parteru. Ze względu na dobudowanie obiektu do sąsiedniej kamienicy bryła posiada 3 elewacje. Oglądany z każdej strony obiekt zmienia swoją formę przez charakterystyczne wycięcia. 

 Budynek Com. Mode art” ma za zadanie odpowiadać dzisiejszym standardom. Projektowany budynek jest bryłą wyciętą z prostopadłościanu. Lekkości nadają jej naprzemienne okna tworzące intrygujący a zarazem subtelny i zgrabny wygląd. Rzucające się w oczy długie słupy stanowią nie tylko konstrukcję budynku, ale również są jego ozdobą. Znajdziemy parking podziemny do użytkowania publicznego, strefy wystawiennicze, strefę gastronomiczną oraz salę kinowo – projekcyjną. Złożoność planów oraz zamysł funkcjonalny jest w pełni widoczny w części graficznej pracy. Zagospodarowanie terenu jest złożonym odzwierciedleniem elewacji projektowanego budynku, jest geometryczne, każda przestrzeń pomiędzy wydzielonymi strefami biologicznie czynnymi tworzy swoistą ścieżkę prowadzącą do danych punktów wylotowych na miasto.

 W projekcie bardzo ważną rolę gra światło, które to uczestniczy w kształtowaniu bryły budynku, w jego środku oraz na zewnątrz.Forma budynku jest jak najbardziej czysta, zastosowanie na ścianach tynku imitującego beton komórkowy tworzy przestrzeń idealnym płótnem dla artysty mogącego pokazać w pawilonie swoje prace. Surowość jest przełamana poprzez ciepłe oświetlenie. Ponadto najwyższa kondygnacja została specjalnie uformowana jako zamknięte dla świata zewnętrznego pudełko. Zabieg ten ma za zadanie odzwierciedlać intymność piękna sztuki od chaotycznego świata wokół. Odbiorca dzięki temu na sali wystawowej może się zamknąć w szczelnej przestrzeni nie zauważając świata zewnętrznego.