Ponad sto lat po zakończeniu budowy monumentalnej Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku, wzniesionej w latach 1911–1914 jako centrum ruchu mariawickiego, katedra znów odzyskuje dawny blask. Choć póki co częściowo. W połowie października odebrano prace konserwatorskie przy jej tylnej elewacji – odnowiono tynki, stolarkę i schody, a także zabezpieczono mury przed wilgocią.
Zakończone prace objęły izolację poziomą murów, wykonanie obróbek blacharskich, a także renowację tynków i malowanie elewacji. Ważnym elementem było również zabezpieczenie przed wilgocią i odnowienie schodów prowadzących do świątyni. Specjaliści zajęli się także balustradami, balkonem nad kruchtą, drzwiami wejściowymi oraz stolarką okienną. Dzięki temu tylna część monumentalnej budowli odzyskała dawną świetność i została zabezpieczona przed degradacją.
Świątynia o wyjątkowej historii
Świątynia Miłosierdzia i Miłości, będąca katedrą Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, to jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów sakralnych Płocka. Jej budowę rozpoczęto w 1911 roku, a zakończono trzy lata później. Projekt opracował arcybiskup Jan Maria Michał Kowalski, przywódca i reformator mariawitów. Monumentalna bryła łączy funkcje sakralne, mieszkalne i administracyjne, a towarzyszą jej skrzydła klasztorne i ogrody.
Świątynia powstała jako centrum ruchu mariawickiego, zapoczątkowanego w 1893 roku przez objawienia siostry Marii Franciszki Kozłowskiej. Początkowo mariawici korzystali z kaplicy urządzonej w zakupionym dworku, jednak szybko zdecydowali się na budowę nowej katedry, która do dziś pozostaje główną siedzibą wspólnoty.
Tak elewacja prezentuje się obecnie:
Tak budynek wyglądał PRZED rozpoczęciem prac:
Znaczenie prac konserwatorskich
Choć odnowiona została wyłącznie elewacja tylna, działania te mają istotne znaczenie dla zachowania integralności całego założenia. Zabezpieczenie murów przed wilgocią i przywrócenie detali architektonicznych nie tylko poprawia estetykę, ale przede wszystkim chroni zabytkową substancję przed dalszym niszczeniem. Sam budynek jest architektoniczną perełką i odnowiony, śmiało może przyciągać turystów do miasta.
Realizacja była możliwa dzięki dotacji celowej z budżetu państwa, pozostającej w dyspozycji Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Oprócz środków na zakończone prace, MWKZ przyznał także dofinansowanie na ekspertyzę budowlano-konstrukcyjną, ekspertyzę mykologiczną oraz badania zawilgocenia i zasolenia stropów. Dokumentacja ta posłuży do przygotowania remontu zadaszenia głównego budynku wchodzącego w skład kompleksu świątynno-klasztornego.
źródło: Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków
zdjęcia: WUOZ, Delegatura w Płocku
Czytaj też: Metamorfoza | Architektura sakralna | Elewacja | Historia | Polecane | whiteMAD na Instagramie
Przed remontem i konserwacją:
Po remoncie i konserwacji:
