ARCHITEKTURA

Jest jak wielka rzeźba. Restauracja widokowa w Sierczy

Jej projekt przygotowali architekci z pracowni INDO Architekci – Marcin Mikos i Jacek Michalik. Restauracja widokowa w Sierczy to modernistyczny obiekt, który został osadzony pośród zieleni. Jego całkowita powierzchnia użytkowa wynosi 1025 m kw.

To projekt koncepcyjny, który osadzony został nad położoną w kotlinie Wieliczką. Górują tam rozległe wypiętrzenia – po nachylonej ku Karpatom stornie znajduje się Siercza, która stopniowo opada ku dolinie rzeki Wilgi. To w tym zielonym zakątku znajduje się teren inwestycji, na którym właściciel chciał zbudować restaurację, ale w nieoczywistej formie. Architektura ma tu być nie tylko miejscem działania lokalu gastronomicznego, ale sama w sobie stanowić ma wizualną atrakcję, przyciągającą gości.

Działka zatopiona pośród zieleni pochyla się w kierunku północno-zachodnim, otwierając widok na panoramę Krakowa. Vis-à-vis działki znajduje się punkt widokowy, który jest oblegany zarówno przez mieszkańców jak i przyjezdnych, jednak nie jest przystosowany do funkcji jaką ma pełnić, to niezagospodarowany skrawek terenu pokryty betonowymi płytami w dodatku pozbawiony infrastruktury.

Głównym zadaniem architektów było stworzenie miejsca, które w naturalny sposób łączyłoby się z otoczeniem. Podczas wizji lokalnej projektanci wpadli na pomysł, aby punkt widokowy znajdujący się na działce po drugiej stronie ulicy przenieść na teren inwestycji, a bryłę budynku miękko wtopić w skarpę.

Od samego początku, nie myśleliśmy o tym, jak o zaprojektowaniu obiektu o narzuconej funkcji obudowanej formą, ale jak o przenikających się przestrzeniach spajających różne funkcje. Takie myślenie umożliwiło stworzenie restauracji w formie plenerowej rzeźby przenikającej się z otaczającą zewsząd zielenią – opisują architekci.

Obła forma budynku miękko wtopiona w teren oplata porośniętą roślinami szklarnię i koresponduje z otaczającym widokiem dzięki zastosowaniu dużej ilości przeszkleń oraz wykorzystaniu systemu ruchomych ścian z możliwością czasowego demontażu w okresie letnim. Budynek przenika się i łączy z otaczającą naturą poprzez sieć pieszych kładek i ścieżek połączonych z projektowanym parkiem czy sąsiadującym lasem, poprzeplatanych zielenią i urządzonymi strefami rekreacyjnymi wyposażonymi w elementy małej architektury.

Budynek ma trzy poziomy. Architekci nadali mu spiralną formę, w środku której umieścili szklarnię dostępną dla wszystkich na każdym poziomie. Główne wejście do restauracji znajduje się na poziomie – 1, z tego poziomu przewidziano także dostęp do szklarni na spiralne platformy uprawowe. Na poziomie -1 znajduje się klimatyczna sala restauracyjna na 150 osób, której wnętrze w naturalny sposób tworzy wtopiona w budynek szklarnia wypełniona roślinnością. Główna sala restauracyjna umożliwia podziwianie krajobrazu miasta za pomocą panoramicznych przeszkleń. Oprócz tego na poziomie -1 znajduje się główna kuchnia oraz część magazynowa i techniczna.

Do części parteru można wejść z platformy pieszej unoszącej się nad terenem. Na parterze przewidziano budowę Sali bistro dla 50 osób. Powstanie też tutaj sala wystawowa, szatnia oraz część techniczna.

Najwyższy poziom to swego rodzaju kapsuła kadrująca najpiękniejsze widoki. Część ta dostępna jest z wewnątrz jak i z zewnątrz za pomocą platformy widokowej. Co ciekawe, architekci zaprojektowali tu ruchome ściany, umożliwiające ich całkowity demontaż latem i stworzenie otwartego tarasu widokowego.

Obiekt będzie wyposażony w proekologiczne rozwiązania takie jak zielony dach z systemem magazynowania wody deszczowej i automatycznego nawadniania, szklarnia wbudowana w obiekt z wykorzystaniem ekologicznego systemu nawadniania czy naturalny system ochrony przed hałasem. Zielony dach pozwoli uniknąć nadmiernego nagrzewania budynku latem, a zimą będzie stanowić dodatkową warstwę izolacyjną.

Uzyskanie jednolitej formy budynku umożliwiło wykorzystanie naturalnego drewna na elewacji w bardzo jasnym odcieniu. Dachy pokryte zielenią przenikają się z sąsiadującą zielenią leśną oraz projektowaną zielenią w szklarni. Całość tworzy spójną całość, z poszanowaniem miejsca i zastanego krajobrazu. Mimo odważnej formy budynku, nie dominuje on nad całością a współgra – częściowo wtapiając się w otoczenie.

projekt: INDO Architekci – Marcin Mikos, Jacek Michalik

wizualizacje: Jacek Michalik

źródło: IN•DO ARCHITEKCI (www.indo.pl)

Czytaj też: Restauracja | ModernizmBetonCiekawostki | whiteMAD na Instagramie

Rzut poziom -1
Rzut parteru
Rzut poziom 1
Przekrój

Recent Posts

Anna Milczanowska i jej ceramiczne obiekty. Wypalane są tradycyjną metodą

Cykl Ciała niebieskie to ceramiczne obiekty, które powstały w procesie wypalania w ziemi w piecu…

29 marca 2024

Wczesnomodernistyczny gmach Centralnego Towarzystwa Rolniczego w Warszawie. Jego wnętrze zdobią kamienne mozaiki

Gmach przy ul. Kopernika 30 zbudowano na początku XX w. jako siedzibę dla nowo powstałej…

29 marca 2024

Modernistyczna kamienica przy Grzybowskiej zionie pustką. Powstaną w niej luksusowe apartamenty

Modernistyczna kamienica stojąca pod adresem Grzybowska 73 w Warszawie powstała w latach 1935 - 1937…

28 marca 2024

Mieszkanie z widokiem na Pragę. Drewniany sufit gra tu główną rolę

Mieszkanie ma 88 m kw. i znajduje się w nowym kompleksie mieszkalnym Smíchov Neugraf w…

28 marca 2024

Rozbetonowano kolejny fragment placu Bankowego. Tak Warszawa rozpoczęła tegoroczny sezon na miejską zieleń

Plac Bankowy będzie bardziej zielony. W narożniku  przy ul. Elektoralnej rozpoczęło się właśnie sadzenie nowych…

28 marca 2024

Jak feniks z popiołów. Wzorowa renowacja Domu Konopackiego na Pradze

Dom Ksawerego Konopackiego był w XIX wieku jednym z najpiękniejszych budynków Nowej Pragi. Został wybudowany…

28 marca 2024

Ta strona korzysta z pliki cookie, dzięki którym informacje są przechowywane na Twoim komputerze. Pozostawanie na tej stronie oznacza wyrażenie zgody na wykorzystywanie plików cookie.

Dowiedz się więcej