Willa znajduje się w Pęcicach Małych. Urokliwy budynek został wpisany do rejestru zabytków. Decyzję o wpisie podjął Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Willa znajduje się przy ulicy Leśnej 4 w Pęcicach Małych w gminie Michałowice. Zbudowano ją około 1900 roku na gruntach należących do majątku ziemskiego rodziny Lindów, jako posiadłość letniskową. Pierwsze pisemne wzmianki dotyczące budynku pochodzą dopiero z lat 30. XX w. i odnoszą się do ówczesnego właściciela willi, Antoniego Salisa, założyciela popularnego w dwudziestoleciu międzywojennym zakładu gastronomicznego przy ul. Zgoda 4 w Warszawie, oferującego dania gotowe na ciepło i zimno.
Salis, który w 1926 r. otrzymał koncesję na prowadzenie kawiarni ul. Zgoda w kolejnych latach powiększał i rozbudowywał swój zakład, a najprawdopodobniej w l. 30. XX w. zakupił nieruchomość w Pęcicach Małych.
Majątek, zwany „Salisowem” usytuowany w sąsiedztwie stacji Warszawskiej Kolei Dojazdowej „Komorowo”, przy rzece Utrata, obejmował 16 mórg na których znajdowała się m.in. zabudowa gospodarcza. Willa w Pęcicach Małych bez większych zniszczeń przetrwała II wojnę światową, do lat 60. XX w. należała do spadkobierców Antoniego Salisa, w 1966 r. nieruchomość została sprzedana. Obecnie budynek wraz z posesją stanowi własność prywatną.
Budynek ma nieco bajkową formę. Willa pomimo stosunkowo niewielkiej skali nawiązuje formą do architektury rezydencjonalnej poprzez rozbudowaną bryłę, przykryte wysokimi dwuspadowymi dachami skrzydła oraz zewnętrzną klatkę schodową zlokalizowaną w wieży zwieńczonej spiczastym hełmem. Wszystkie elewacje otrzymały spójną dekorację z cegły klinkierowej, z pasowym boniowaniem, gzymsami kordonowymi i wieńczącym, dekoracyjnym pasem podokiennym. Dodatkowe efekty zdobnicze osiągnięto poprzez zastosowanie zróżnicowanej kolorystyki cegły, zamkniętych łukiem ostrym blend okiennych czy wprowadzeniu belek drewnianych przy szczytach dachów.
Willa wyróżniała się malowniczą lokalizacją w otoczeniu zieleni oraz w zakolu rzeki Utraty. Budynek pełniący funkcje czasowo zamieszkałej willi podmiejskiej w stylu neogotyckim dopasowany został skalą do otoczenia oraz potrzeb ówczesnych użytkowników, stając się jednocześnie dokumentem ich upodobań estetycznych oraz potrzeb materialnych i stylu życia – tłumaczy Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Wewnątrz willi zachował się oryginalny układ funkcjonalno-przestrzenny oraz bogaty wystrój obejmujący m.in. sztukaterie, posadzki ceramiczne i drewniane, ościeżnicową stolarkę okienną z okiennicami i drzwiową wraz z historycznymi okuciami. Szczególną wartość mają ceramiczne piece, których kafle mają bogate dekoracje. To unikalny budynek na tle sąsiedniej zabudowy letniskowej.
Czytaj też: Zabytek | Ciekawostki | Cegła | Wydarzenia | whiteMAD na Instagramie
źródło: Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków
