Czy można stworzyć stylowe, a jednocześnie przytulne wnętrza w dużych przestrzeniach mieszkalnych, stosując w wystroju tradycyjne drewno wiśni amerykańskiej? Znana z nietypowych projektów londyńska pracownia architektoniczna Amin Taha + GROUPWORK udowadnia, że tak. Ta nominowana w 2017 roku do prestiżowej nagrody Stirling Prize pracownia przeprowadziła niecodzienny remont zabytkowego domu w jednej z centralnych dzielnic angielskiej stolicy.
Wzniesiony w latach 50. XX wieku budynek przeszedł różne koleje losu, do czasu gdy wprowadziła się do niego pięcioosobowa rodzina, poszukująca pomysłu na wnętrza zapewniające odpowiednie zagospodarowanie otwartej przestrzeni i wykorzystanie wysmakowanych materiałów. Jednym z nim stało się ciepłe, atrakcyjne wizualnie i przyjemne w dotyku drewno wiśni amerykańskiej.
Budynek zlokalizowany jest przy uliczce Caroline Place, cichej enklawie szeregowców w dzielnicy Bayswater, nieco na północ od Hyde Parku i Kensington Gardens. Wyrazistość fasady podkreśla tradycyjny dla II połowy XX wieku budulec domu – cegła – poprzecinana gęstą siatką zaprawy i subtelnymi drewnianymi detalami; wnętrze z kolei mocno osadzone zostało w tradycji edwardiańskiej.
„Możliwość użycia wiśni amerykańskiej w projekcie bardzo nas ucieszyła, ponieważ ten rodzaj drewna jest zbyt rzadko wykorzystywany. To doskonały materiał wykończeniowy z uwagi na jego charakterystykę, gładką w dotyku i ciepłą w odbiorze. Tworzone z niego powierzchnie sprawiają wrażenie luksusowych”
– mówi Amin Taha, właściciel pracowni.
Konstrukcja wewnętrznych schodów wspornikowych wykonanych z trawertynu wznosi się z podłogi w piwnicy i wije spiralnie aż do świetlika w dachu. Od spodu trawertynowe stopnie zostały tylko z grubsza ociosane, zachowując surowy wygląd bloków wprost z kamieniołomu. Prace wstępne ekipy budowlanej doprowadziły do odkrycia oryginalnych podłóg z trawertynu i grubo otynkowanych ścian pod sosnową boazerią z lat 70. XX wieku, a w jednym z pokojów ujawnione zostały ciemne panele ścienne z wiśni amerykańskiej.
W swoim projekcie architekci postanowili zastosować zabudowę w okleinie wiśniowej, co pozwoliło na zdefiniowanie poszczególnych pomieszczeń i stworzenie pożądanych podziałów wnętrz. Rozwiązania te zapewniły możliwość stworzenia całkowicie otwartej przestrzeni na pierwszym piętrze, pozwalającej na organizację większych przyjęć, choć w narożniku zaplanowano wydzielone miejsce do pracy. Umieszczone w nim dwa wysokie regały od podłogi do sufitu są ruchome i wyposażone w ukryte drzwi przesuwne, które na co dzień służą do przedzielania części piętra i tworzenia osobnego pokoju. W jednym z regałów zmieściło się składane łóżko, co w razie potrzeby pozwala przekształcać tę część w dodatkową sypialnię.
Wszystkie inne elementy zabudowy pełniące podobne funkcje wykonano w pełnej wysokości do sufitu, przy czym ich rozdzielność i użytkowy charakter podkreślają ukryte wcięcia i ascetyczne elementy oświetleniowe. Takie rozwiązanie zastosowano w całym domu, dzięki czemu komponenty te skutecznie mogą realizować swoje przeznaczenie praktyczne, tworząc łazienki, garderoby i pomieszczenia gospodarcze. Zapewniając dostęp do wszystkich przestrzeni w budynku, regały pozostają dyskretnie ukryte w pokojach i przejściach.
Zdjęcia: Amin Taha Architects
