Rzeka w mieście: Pawilon Wody na Chwaliszewie w Poznaniu

Kilkusetletnia historia Zakola Chwaliszewskiego nierozerwalnie połączona była z wodą, lecz na skutek działań z lat 60. ubiegłego stulecia więź ta została przerwana. Przeszłość dawnego koryta Warty związana jest z przemysłem, logistyką oraz obronnością, a przyszłość – na skutek planów władz miasta – z zielenią i rekreacją.

Głównym założeniem tego projektu nie jest stawianie odpowiedzi na pytanie czy należy odtwarzać dawny przebieg rzeki, ale poprzez charakter założenia przypominanie o historii tego miejsca. Stworzenie Pawilonu Wody w miejscu dawnego Mostu Chwaliszewskiego jest konsekwentną realizacją programu strategicznego miasta Poznań – „Rzeka w mieście”. Program ten zakłada stworzenie„Parku Rzeki” w starym korycie Warty wraz z placem / miejscem spotkań umożliwiającym organizacje imprez kulturalnych. Lokalizacja budowli nie jest przypadkowa, konfrontacja koncepcji zakładanego budynku z historią tego miejsca ma za zadanie rozbudzić w przechodniu wyobraźnię i zachęcić go do zadawania pytań. Usytuowany na trasie Traktu Królewsko Cesarskiego będzie pełnił rolę kolejnego przystanku między Ratuszem a Ostrowem Tumskim, opowiadając historię rzeki Warty – tak ściśle powiązanej z historią Poznania.

Pawilon Wody dzieli się na dwie przenikające się ze sobą części – przestrzeń wystawienniczą oraz most pieszy łączący ze sobą lewobrzeżny Poznań z dawną „Wyspą Chwaliszewską”.
Istotnymi założeniami projektu są:
1. PAMIĘĆ –przypominanie o historii miasta wraz z Zakolem Chwaliszewskim w sposób intrygujący i pobudzający wyobraźnię,
2. ANIMACJA procesu rewitalizacji starego koryta Warty poprzez implikację nowych funkcji 1/4
3. stworzenie ciekawych PRZESTRZENI PUBLICZNYCH, wystawienniczych, miejsc spotkańumożliwiających interakcję międzyludzką
4. OTWARTOŚĆ ZAŁOŻENIA – łatwość dostępu – umożliwiająca swobodny przepływ ludzi.
W oparciu o powyższe założenia powstała forma Pawilonu Wody. Forma Pawilonu Wody w swej stylistyce stanowi rodzaj znaku semiotycznego, kształtem nawiązuje do fal obserwowanych na wodzie i zmiennych biegów rzeki w przeszłości. Projekt poprzez implikację nowych funkcji ma za zadanie rozpocząć proces rewitalizacji Zakola Chwaliszewskiego. Częściowe wprowadzenie wody ma przypominać o historii tego miejsca jednocześnie rozbudzając wyobraźnię mieszkańców ukazując jaki wpływ może mieć przywrócenie rzeki miastu. Ostatnim, lecz ja ważnym elementem projektu jest jego uniwersalność.
Most jest zaprojektowany w taki sposób, aby możliwym było ponowne wprowadzenie wielkiej wody do Zakola Chwaliszewskiego, bez konieczności jego przebudowy. Most jest równocześnie amfiteatru otwartego konkretnie na architektoniczną przestrzeń i w przenośni na historię miejsca. Woda jest głównym tłem, sceną, na której mogą mieć miejsce zdarzenia artystyczne – analogicznie do rozwiązań przed placem Pompidou w Paryżu czy na terenach Expo w Lizbonie.
Ukształtowanie mostu z przestrzenią amfiteatralną zapewni ciągłość traktu z Katedry na Stary Rynek oraz utrzymanie widoku z ul. Chwaliszewo na Katedrę i wieżę Ratusza. Pawilon Wody jest projektem dyplomowym Pawła Garusa, który powstał pod kierunkiem dr arch.Eugeniusza Skrzypczaka.