Szkołę zbudowano w miejscowości Ulyankulu w Tanzanii. Jej budowa była możliwa z inicjatywy polskiej fundacji WAYAiR, a projekt wykonali architekci z pracowni JEJU.studio. W całym projekcie ważne jest odpowiedzialne podejście do projektowania. Architekci opracowali projekt, który zakładał wykorzystanie lokalnych materiałów budowlanych, technik i umiejętności ich łączenia.
Budynek szkoły jest dobrym przykładem odpowiedzialnego projektowania. Już na wstępnym etapie zespół JEJU.studio zakładał wykorzystanie lokalnego surowca, dzięki czemu w dużym stopniu wykorzystano surowce dostępne w regionie. Co ciekawe, ograniczenie się do lokalnych technik budownictwa pozwoliło do budowy zaangażować lokalnych mieszkańców, dla których była to okazja, by zrobić coś dobrego dla siebie i bliskich.
Głównym materiałem budowlanym była cegła, która dominuje w budownictwie tego terenu. Do budowy zatrudniono dwie lokalne ekipy murarskie, które produkowały cegłę. Jedna pracowała na miejscu, gdzie znajdowało się źródło gliny, a druga w pobliskim zakładzie. Najpierw materiał jest wyrabiany ręcznie, przy pomocy drewnianych form. Następnie surowiec suszony jest na słońcu. Ostatnim etapem jest wypalanie, które trwa 48 godzin. To właśnie wtedy cegła zyskuje wytrzymałość.
Do szkoły chodzą dzieci imigrantów z Burundi, które kilkadziesiąt lat temu dotknął konflikt zbrojny. Aby pomieścić imigrantów stworzono dla nich miasta, jednym z nich jest Ulyankulu, gdzie działalność prowadzi poznańska fundacja WAYAiR, która aktywizuje lokalną społeczność i pomaga jej w codziennym funkcjonowaniu. Architekci z poznańskiej pracowni JEJU.studio stworzyli budynek, który nie służy wyłącznie do edukacji najmłodszych, ale pełni uniwersalne funkcje. Jest swego rodzaju domem kultury, w którym organizowane są wydarzenia dla całej społeczności.
Obiekt wyróżnia uniwersalne potraktowanie przestrzeni. Ich różnorodność przejawia się w przestrzeniach zamkniętych, otwartych, zadaszonych, zacienionych, małych i dużych. W ten sposób obiekt dopasowuje się do aktualnych potrzeb lokalnej społeczności.
Szkoła zbudowana została na nieregularnym planie zbliżonym kształtem do okręgu. W centralnej części znajduje się zielony plac, w którym dzieci mogą odpocząć w cieniu drzew mango. To swego rodzaju wioska, która podzielona została na poszczególne funkcje. Sale lekcyjne zdobią ściany zbudowane z glinianej cegły. W części cegła zyskała perforacje, dzięki którym pełni dekoracyjną funkcję.
Ciekawostką jest też wykorzystanie naturalnych materiałów przy wyposażeniu klas. Powyżej na zdjęciu widać oparcia krzeseł, które powstały z wysuszonych liści palmowych.
Aby ograniczyć ryzyko przegrzania się budynku architekci zaprojektowali podwójny dach. Dodatkowo jego pochylenie sprawiło, że woda deszczowa spływa do zbiornika i jest ponownie wykorzystywana. Zbiornik może pomieścić nawet 62 tysiące litrów wody. Do jego działania nie są potrzebne pompy czy elektryczność. System zaprojektowano tak, by wykorzystywał działanie grawitacji.
zdjęcia: Iwo Borkowicz
Projekt budowlany: Arh+ Pracownia Architektoniczna Łukasz Rawecki
Konstrukcja: AKON
źródło: JEJU STUDIO (www.jeju.studio)
Czytaj też: Afryka | Edukacja | Ciekawostki | Cegła | whiteMAD na Instagramie
