Siedziba Czeskiego Radia (Český rozhlas) powstała w dawnym domu towarowym z 1911 roku, który należał pierwotnie do czeskiego handlarza meblami Franza Kleina. Dawny obiekt powstał na wąskiej działce, w miejscu, gdzie wcześniej stał prywatny budynek mieszkalny z parterem dedykowanym usługom. Po wielu latach remontów budynek zatracił wiele ze swoich pierwotnych cech. Obecnie należy do Czeskiego Radia i został przebudowany w taki sposób, by móc pełnić funkcję lokalnej filii. Budynek mieści się przy adresie Pavelčákova 2/19 w Ołomuńcu.
Autorem projektu pierwotnego budynku był architekt Christoph Glaser, który zainspirował się wiedeńskim domem towarowym Gerngross / Herzmansky. W 1911 roku była to zaawansowana technologicznie budowla zarówno pod względem konstrukcyjnym, operacyjnym, jak i przestrzennym. W owych czasach była to jedna z pierwszych realizacji monolitycznej konstrukcji żelbetowej nie tylko w Ołomuńcu, ale także w całych Austro-Węgrzech.
Po zniszczeniach wojennych pierwotną, szklaną fasadę w stylu secesyjnym postanowiono zmodyfikować. W 1946 roku fasadę “wyczyszczono” zmieniając ją w duchu późnego funkcjonalizmu i zgodnie z planami architekta Jaroslava Česala, elewację pokryto ceramiką. Mimo sporych zmian zewnętrz, budynek pozostał niemal nietknięty wewnętrz. Przynajmniej do lat 90-tych. Wtedy usunięto spory świetlik osadzony na suficie atrium, który zaklejono wełną mineralną. W ten sposób, jak mówią architekci: “budynek stracił swoje ‘sakralne’ wnętrze”.
Siedziba Czeskiego Radia w Ołomuńcu
Nowe czasy, nowe przeznaczenie. Po latach zaniedbań budynek trafił w ręce Czeskiego Radia, które postanowiło otworzyć w budynku lokalną filię. Budynek musiał zostać przystosowany do nowych funkcji oraz do aktualnych standardów statycznych, ogniowych, termiczno-technicznych i higienicznych. Zadanie przeprojektowania obiektu zlecono czeskim architektom z pracowni Atelier 38.
“Podczas procesu projektowania staraliśmy się zachować widoczną konstrukcję nośną domu i nie zniszczyć integralności i rzeźbiarskiej jakości centralnej przestrzeni budynku. Wszystkie instalacje są wyraźnie poprowadzone, skoordynowane i tworzą artystyczno-techniczny dialog z oryginalną konstrukcją nośną, nie tłumiąc jej. Technologie są kolorową warstwą w ściśle monochromatycznym wnętrzu. W trakcie badań inżynierii budowlanej, prac projektowych i samej realizacji fascynujące było odkrycie, jak wysoka była technika, estetyka i kunszt naszych przodków. I o ileż bardziej swobodne były ich działania ponad sto lat temu, uwolnione od wielu dzisiejszych przepisów. ” – komentują architekci
Takie podejście pozwoliło architektom dostosowanie obiektu do współczesnych wymogów, przy jednoczesnym nieingerowaniu w zastaną architekturę.
“Przestrzeń galerii została w miarę możliwości podzielona szklanymi ścianami, aby nadal swobodnie płynęła i współdziałała z centralną przestrzenią atrium. Kształt i proporcje studiów radiowych i reżyserskich powstały z możliwości wbudowania ich w istniejącą strukturę szkieletową. Projekt i materialność kawalerek podporządkowane są potrzebom akustyki pomieszczenia. Na początku pracowaliśmy nad możliwością usunięcia tylnej części budynku za atrium i wybudowania nowej części dla sali nagraniowej o orientacji pięciokątnej na parterze, a następnie umieszczenia na piętrach studiów z pomieszczeniami reżyserskimi. Wariant ten został jednak porzucony ze względów finansowych.” – dodają architekci z Atelier 38
To, co rzuca się w oczy to monochromatyczna kolorystyka wnętrza. We wnętrzu o metrażu 2270 metrów kwadratowych dominuje biały kolor, który został skontrastowany z z niebieskim pasmem w kolorze nocnego nieba – eterem, przez który rozchodzą się fale radiowe. Jak wam się podoba siedziba Czeskiego Radia w Ołomuńcu?
źródło: www.atelier38.cz / www.facebook.com/ATELIER-38-sro-396811857002138 / www.instagram.com/atelier38sro
zdjęcia: BoysPlayNice, www.boysplaynice.com
Czytaj też: Architektura | Zabytek | Historia | Czechy | Ciekawostki | Szkło |