Spot promujący najważniejsze dzieło w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku z prestiżową nagrodą!

Duma, duma i jeszcze raz duma! To już kolejny międzynarodowa nagroda, którą otrzymało TOFU Studio. Agencja zajmująca się marketingiem i reklamą stworzyła spot promujący najważniejsze dzieło w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku – Sąd Ostateczny Hansa Memlinga.

Spot promujący Sąd Ostateczny Hansa Memlinga znalazł się wśród Wielkich Zwycięzców Festiwalu FilmAT i został uznany jako najlepszy polski film, zdobywając statuetkę Grand Prix. Jest to jednen z najbardziej prestiżowych konkursów na świecie.

To jednak nie wszystkie nagrody, jakie otrzymał spot promujący jedno z najcenniejszych polskich dzieł sztuki. W tegorocznej edycji międzynarodowego konkursu Joseph Binder Award TOFU Studio z Gdańska otrzymało dwie nagrody. Srebro w kategorii ilustracja reklamowa oraz brąz w kategorii plakat. Nagrodzonymi pracami zostały odpowiednio kalendarz ROBOTY przygotowany przez gdańskie studio charytatywnie dla Fundacji KRWINKA z Łodzi, oraz seria plakatów promujących „Sąd Ostateczny” Hansa Memlinga przygotowanych na zamówienie Muzeum Narodowego w Gdańsku. Uroczysta gala miała miejsce w Wiedniu w siedzibie Design Austria i zgromadziła ponad 300 osób celebrujących tego dnia to święto międzynarodowego designu. Nagrodzone projekty można oglądać na wystawie w Design Forum w Wiedniu do 27 stycznia 2019 roku.


Nagroda Josepha Bindera jest międzynarodowym i wielostopniowym konkursem skierowanym do branży projektowej. W pierwszej rundzie Joseph Binder Award 2018 wszystkie zgłoszone projekty z 38 krajów świata zostały ocenione online. Prace, które uzyskały najwyższą notę zostały następnie przesłane do organizatora Design Austria i ocenione bezpośrednio przez profesjonalne Jury.Joseph Binder Award to międzynarodowy konkurs projektowania graficznego oraz ilustracji. Jego nazwa wywodzi się od nazwiska jednego z najwybitniejszych projektantów działających w Austrii, Josepha Bindera, który zrewolucjonizował komunikację wizualną w Stanach Zjednoczonych. Konkurs został po raz pierwszy zainaugurowany w 1996 roku przez Design Austria, organizację podnoszącą świadomość społeczną w zakresie projektowania graficznego. Założona w 1927 r. Design Austria jest trzecią najstarszą europejską organizacją projektową zrzeszającą ponad 1300 członków z różnych środowisk. 

Konkurs Joseph Binder Award odbywa się co dwa lata. Zgłoszone prace oceniane są przez międzynarodowe Jury złożone z ekspertów komunikacji wizualnej. W poprzednich latach w kapitule nagrody zasiadały takie uznane autorytety projektowania jak Cordula Alessandri, Lo Breier, Gerd Dumbar, Fons Hickmann, Freda Sack, Stefan Sagmeister, Niklaus Troxler i Lars Müller. Kolejna edycja tego konkursu odbędzie się w 2020 roku. 


O Sądzie Ostatecznym:
Tryptyk „Sąd Ostateczny” Hansa Memlinga jest jednym z najwybitniejszych i najlepiej zachowanych przykładów malarstwa niderlandzkiego na świecie. Do dzisiaj zachwyca świetlistością czystych, wyszukanych barw i bogactwem złożonych treści. Do sławy arcydzieła przyczyniła się zarówno jego ranga artystyczna, jak i burzliwe dzieje, które na wieki związały obraz z Gdańskiem. Retabulum ołtarzowe powstało w latach 1467–1473 na zlecenie florenckiego bankiera rezydującego w Brugii Angela Taniego, z przeznaczeniem do jego rodzinnej kaplicy w kościele św. Bartłomieja w Badia Fiesolana pod Florencją. Ołtarz miał zachwycać mistrzostwem w oddawaniu szczegółów, które poza – pięknem formy – niosą także treści głęboko symboliczne. Dzieło nigdy nie dotarło do celu. Okręt, na którym było transportowane do Italii, został złupiony przez Paula Benekego, gdańskiego kapra na karaweli Peter von Danzig, i przyholowany do portu Stade (na terytorium Hamburga). Tam dokonano podziału drogocennego ładunku pomiędzy kapitana, trzech gdańskich patrycjuszy – współwłaścicieli karaweli oraz 400 członków załogi. Tryptyk ofiarowano gdańskiemu kościołowi Najświętszej Marii Panny, gdzie zawisł na filarze przy kaplicy św. Jerzego.Na przestrzeni stuleci wielu możnych i wpływowych kolekcjonerów pragnęło go zdobyć, między innymi cesarz Rudolf II czy car Piotr I. Udało się to dopiero dyrektorowi nowo powstałego Muzeum Napoleona (z siedzibą w Luwrze) – otóż Dominique Vivant Denon, po zajęciu Gdańska przez wojska napoleońskie w 1807 roku, wywiózł obraz do Paryża. Po kongresie wiedeńskim przewieziono go do Berlina, gdzie został poddany niewielkim zabiegom konserwatorskim. Dzięki nieugiętej postawie gdańszczan obraz powrócił do miasta w 1817 roku. Ponownie umieszczono go w kościele Mariackim, tym razem w kaplicy św. Doroty. Obecnie w tym miejscu znajduje się dziewiętnastowieczna kopia wykonana przez gdańskiego malarza i konserwatora zabytków Louisa Sy (1815–1887). Pod koniec II wojny światowej dzieło zostało ewakuowane przez Niemców i ukryte w wiejskim kościółku w górach Rhön w Turyngii. Tam odnalazły go oddziały Armii Czerwonej. Obraz został przewieziony do Leningradu, gdzie był prezentowany w Ermitażu. Do Polski powrócił w 1956 roku. Najpierw w Warszawie został szczegółowo przebadany, następnie przewieziony do Muzeum Pomorskiego w Gdańsku (obecnie Muzeum Narodowego), gdzie znajduje się do dzisiaj.

Tryptyk ukazuje wizję dnia sądu ostatecznego opisanego w Apokalipsie św. Jana. W centrum kompozycji znajduje się Chrystus – Sędzia zasiadający na tęczy, którego stopy spoczywają na złotej kuli symbolizującej wszechświat. Otoczony jest przez dwunastu apostołów, którzy odgrywają rolę ławników Trybunału Niebieskiego. Poza apostołami towarzyszą Chrystusowi orędownicy wstawiający się za grzeszną ludzkość – Maria i św. Jan Chrzciciel odziany w wielbłądzią skórę.

Tęcza symbolizująca przymierze Boga z ludźmi oddziela dwie rzeczywistości: boską – ukazaną jako złote tło za plecami Chrystusa oraz ziemską – na której rozgrywa się dramatyczna scena podziału ludzi na grzeszników i sprawiedliwych. Archanioł Michał, odziany w lśniącą, złocistą mediolańską zbroję, okryty płaszczem z florenckiego brokatu aksamitnego, waży dusze. Uroczysty pochód zbawionych witany przez św. Piotra, ukazany po prawej stronie obrazu, kieruje się ku bogato dekorowanej Rajskiej Bramie.

Na szczycie kryształowych schodów nagie postaci są odziewane przez anioły w barwne szaty, co obrazuje ewangeliczną przypowieść o szacie godowej będącą warunkiem dopuszczenia do rajskiej uczty. Zgodnie z hierarchicznym porządkiem kościoła próg raju jako pierwszy przekracza papież. Na haftowanym kapturze biskupa, któremu anioł nakłada białą mitrę, została ukazana scena Zwiastowania. Pod względem teologicznym jest to jedna z kluczowych scen na tryptyku, wcielenie Chrystusa jest bowiem początkiem wypełnienia się obietnicy Zbawienia.
Na balkonach Rajskiej Bramy zostali ukazani śpiewający i grający aniołowie. Analiza ikonograficzna instrumentarium muzycznego namalowanego przez Memlinga umożliwia poznanie symboliki badanych instrumentów. Okazuje się, że wszystkie łączy jedna wspólna myśl – to idea chwalenia Stwórcy. Instrumenty zostały namalowane z niezwykłą precyzją, dzięki czemu możliwe było rozpoznanie każdego z nich. Widzimy tu szałamaję, puzon, dzwonki, fidel, portatyw, harfę, lutnię oraz psalterium (utożsamiane z cytrą). Są to instrumenty, które były wówczas w powszechnym użyciu.

Harmonii i modlitewnemu nastrojowi prawej strony tryptyku został przeciwstawiony chaos lewej, gdzie widzimy dramatyczny los potępionych. Przyjmuje się, że przedstawione przez Memlinga diabły poza odrażającą formą obrazują także ludzkie grzechy. Diabła ze skrzydłami ćmy i pochodnią, spychającego kobietę w piekielną czeluść, można odczytać jako wyobrażenie grzechu nieczystości. Diabeł o pysku dzika unoszący związaną powrozem parę może symbolizować grzech cudzołóstwa, a spadający mężczyzna na grzbiecie lwa może przedstawiać gniew.


O samym muzeum:
Muzeum Narodowe w Gdańsku należy do najstarszych muzeów w Polsce. Powstało z połączenia dwóch instytucji – Muzeum Miejskiego (1870) i Muzeum Rzemiosł Artystycznych (1881). Zasadniczy trzon muzealnych zbiorów stanowi kolekcja Jacoba Kabruna (1759–1814) złożona z kilku tysięcy obrazów, rysunków i rycin mistrzów europejskich od końca XV do początków XIX wieku. Muzeum Narodowe w Gdańsku, w którego głównym gmachu – późnogotyckim  klasztorze franciszkańskim mieści się Oddział Sztuki Dawnej, posiada jeszcze 5 oddziałów, które mają swoje siedziby w zabytkowych budynkach. W Pałacu Opatów w Gdańsku-Oliwie mieści się Oddział Sztuki Nowoczesnej, a w Spichlerzu Opackim Oddział Etnografii. Zielona Brama przy Długim Targu jest miejscem wystaw czasowych. W dworku Józefa Wybickiego, w Będominie koło Kościerzyny, ma swoją siedzibę Muzeum Hymnu Narodowego, a w Waplewie Wielkim, w zabytkowym pałacu należącym do rodu Sierakowskich, powołano do życia Muzeum Tradycji Szlacheckiej. Bogate zbiory fotograficzne prezentowane są w  Gdańskiej Galerii Fotografii, części Oddziału Sztuki Nowoczesnej, działającej jednak w siedzibie Oddziału Zielona Brama na terenie Głównego Miasta w Gdańsku.

źródło: mng.gda.pl
tekst: Alicja Andrzejewska-Zając / mng.gda.pl