Projekt wieżowca przygotowali Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki z Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej. Zdobył on drugie miejsce w międzynarodowym konkursie eVolo Skyscraper Competition, którego uczestnicy projektują innowacyjne wieżowce przyszłości.
Studenci z Polski zaprojektowali Airscraper – supernowoczesny wieżowiec, który miałby stanąć w Pekinie. Gmach ich projektu ma 800 metrów wysokości i 60 metrów średnicy. W sumie mogłoby w nim mieszkać nawet 7500 osób. W dobie rosnącej populacji tak wysokie obiekty coraz częściej będą powstawać w najgęściej zaludnionych miejscach na świecie. Młodzi architekci szacują, że jeden taki wieżowiec pomieści tyle ludzi co standardowe osiedle, które musiałoby zająć 3 km kw. powierzchni.
Airscraper to budynek wyjątkowy. Jest jak samodzielne, wertykalne miasto. Wewnątrz znaleźć się mają przestrzenie rekreacyjne, edukacyjne, handlowe i kulturalne. Dodatkowo budynek zaprojektowano tak, by oczyszczał powietrze. Koncepcja wieżowca wykorzystuje efekt ciągu kominowego. Wysysa powietrze przy powierzchni ziemi, a złożony system filtracji oczyszcza je. Wymuszona cyrkulacja powietrza pozwala zredukować efekt miejskiej wyspy ciepła. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki podzielili budynek na trzy moduły.
Moduł wlotowy zlokalizowany jest przy podstawie wieżowca. To właśnie ta część odpowiada za wysysanie powietrza z poziomu ulicy. Moduł ten ma kinetyczną fasadę, która pomaga zoptymalizować przepływ powietrza reagując na różne kierunki podmuchów wiatru. Moduł ten jest połączony z systemem filtrów. W pierwszej kolejności zbierają one z powietrza cząsteczki TPS i MP10. Następnie jonizator powietrza wytrąca drobniejsze cząsteczki PM 2,5. Opierając się o istniejące badania, taki system umożliwia oczyszczenie powietrza z wydajnością do 80 procent.
Moduł słoneczny: zainstalowane heliostaty, czyli kinetyczne zwierciadła, kierują promienie słoneczne do wewnętrznej części komina. Znajdują się one w środkowej części wieży, gdzie wystawione są na maksymalną ekspozycję promieni słonecznych. Skumulowana energia słoneczna podnosi temperaturę i znacząco wspomaga ciąg wewnątrz, powodując pożądany przepływ powietrza w górę. System ten pozbawiony jest drogiego i złożonego sprzętu do wentylacji mechanicznej. Opiera się na zjawisku naturalnym, które wymusza cyrkulację powietrza, a zatem jest bardziej zrównoważony i pomaga w redukcji CO2.
Ostatni to moduł zielony. Składa się on z kilku zielonych punktów wbudowanych w część mieszkalną wieży powyżej 400 metrów wysokości. Do takiej wysokości nie dociera warstwa smogu. Przykładowy zielony moduł wypełniony jest roślinnością obfitującą w bioróżnorodność. Te wiszące wyspy zieleni nie tylko wzbogacają powietrze w tlen, wspomagając w tworzeniu zrównoważonego mikroklimatu wewnątrz, ale także zapewniają atrakcyjną i zdrową przestrzeń do spędzania czasu w gronie bliskich osób. Mocne przeszklenia wpuszczają do środka światło dzienne, które przez specjalny komin dociera do innych poziomów wieżowca.
Konkurs eVolo Skyscraper Competition organizowany jest od 2005 r. Biorą w nim udział projektanci z całego świata, którzy mają jeden cel – zaprojektować superekologiczny wieżowiec przyszłości, który będzie odpowiadać na problemy współczesności. W tegorocznej edycji o zwycięstwo rywalizowało blisko 500 prac. Najlepszym okazał się być projekt „Methanescraper” Marko Dragicevica z Serbii.
