Szkoła z drewnianym dachem znajduje się na przedmieściach Walencji. Projekt budynku wykonali architekci z pracowni Gradolí & Sanz Arquitectes. Architekci wykorzystali ukształtowanie terenu i główne wejście osadzili nie w kierunku miasta, ale w kierunku wąwozu, co pozwoliło otworzyć budynek na krajobraz.
W przypadku tej szkoły nie można mówić o prostej bryle. Gmach składa się z wielu części, jest architektonicznie bogaty. Już sam układ funkcjonalny jest przykładem oryginalnego podejścia projektantów. Dzieci wchodzą do szkoły, przechodząc przez sosnowy las po podwyższonych drewnianych chodnikach. Na budynek spoglądają przez korony drzew. Nie ma gwałtownego przejścia z bramą, tylko stopniowa podróż z miasta do budynku edukacyjnego.
Szkołę zbudowano na planie litery „S”. Taki kształt pozwolił stworzyć przestrzenie zewnętrzne do nauki i zabawy. Architektom udało się wygospodarować plac zabaw połączony z przyrodą. Taki układ sprawił, że każda z klas wychodzi na wąwóz i sosnowy las, sprzyjając wizualnemu połączeniu z naturą.
Sale lekcyjne zostały podzielone na pięć odrębnych obszarów, umożliwiając uczniom swobodne poruszanie się zgodnie z ich zainteresowaniami i potrzebami. Wyróżniono obszar sensoryczny, obszar życia praktycznego, obszar językowy, obszar matematyczny i obszar kulturoznawczy.
Do każdej klasy prowadzi wejście z szafkami i ławkami, gdzie dzieci zdejmują buty i odzież wierzchnią. Niski łuk w ścianie wyznacza wejście, zaprojektowane w skali uczniów. Dzięki temu przejście do przestrzeni edukacyjnej jest intuicyjne i przyjazne. Sale lekcyjne rozciągają się wokół wspólnej przestrzeni, która jest czymś więcej niż korytarzem. Dzięki poszerzonym obszarom, zakamarkom, balkonom i chodnikom z widokiem na plac zabaw, przekształca się on w miejsce spotkań, pracy i zabawy.
Projektując teren wokół budynku architekci chcieli stworzyć atrakcyjną przestrzeń do spędzania czasu na świeżym powietrzu. We wschodniej części założenia znajduje się plac zabaw, w zachodniej odpoczynek umożliwiają rozbudowane tarasy. Nie ma tu mowy o równo przyciętej trawie. Zieleń miała być naturalna. Widoczne korzenie, gałęzie, szyszki i rośliny zastępują sztuczną murawę.
Szkoła została zbudowana wyłącznie z materiałów o niskim wpływie na środowisko: wypalanej gliny i drewna. Grube, 60-centymetrowe ściany nośne, wykonane z perforowanej cegły, wraz z ceglanymi sklepieniami i podłogami, ukazują surowe piękno gliny. Drewno jest używane w całej konstrukcji, w panelach dachowych, ściankach działowych – zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych – oraz w stolarce.
Beton ogranicza się do fundamentów, a stal pojawia się tylko w wybranych kolumnach i balustradach. Nie ma tu podwieszanych sufitów, okładzin, podłóg technicznych – nic nie jest ukryte. Odsłonięta cegła służy jako struktura, przegroda i wykończenie, obejmując jej naturalną teksturę i niedoskonałości. Systemy mechaniczne i elektryczne budynku pozostają widoczne, umożliwiając uczniom prześledzenie ich ścieżek i zrozumienie, w jaki sposób szkoła jest zbudowana i funkcjonuje. W ten sposób sam budynek staje się narzędziem edukacyjnym.
projekt: Gradolí & Sanz Arquitectes
zespół: Arturo Sanz, Carmel Gradolí, Fran López
zdjęcia: Mariela Apollonio, www.fotografadearquitectura.com
Czytaj też: Edukacja | Szkoła | Drewno | Minimalizm | whiteMAD na Instagramie
