Zakończył się konkurs, dzięki któremu dowiedzieliśmy się, jak będzie wyglądać schronisko górskie na Lubaniu. Pierwsze miejsce zajęła propozycja przygotowana przez architekta Sławomira Janasa z pracowni ES-JOT, Bartosza Pionka oraz Michała Włoskowicza.
Schronisko usytuowane jest na łagodnym stoku Lubania, na wysokości około 1200 m nad poziomem morza, pomiędzy wierzchołkami – Lubaniem i Średnim Groniem.
Nie jest to pierwsze schronisko, jakie stanie w tym miejscu. Już w 1937 roku wybudowano tam schronisko, które uległo zniszczeniu w 1944 roku w wyniku pożaru. Nowy budynek powstanie w tym samym miejscu. Architekci zaproponowali budowę prostej bryły, która z szacunkiem odnosi się do otoczenia. To budynek częściowo uniesiony nad ziemią, bez zbędnych otworów, załamań, zagnieceń. Jest jak unoszące się pudełko wpisane w teren. Zawieszenie części gmachu nad ziemią stworzyło zadaszenie, które daje turystom możliwość ochrony przed deszczem oraz odpoczynek w cieniu w upalne dni.
Dojazd i dojście do najniższej części schroniska możliwy jest od strony istniejącej bazy biwakowej. W tym rejonie zlokalizowano obszerny plac, z którego prowadzi wejście do budynku oraz pomieszczeń obsługi turystów korzystających z pola biwakowego. Na placu znajduje się również miejsce na rowery i parking dla samochodu dostawczego. W pobliżu południowo – zachodniego narożnika projektowanego budynku, w najwyższym punkcie istniejącego terenu, znajduje się wychodnia skał piaskowcowych – Samorody. W pobliżu zaprojektowano taras z widokiem na skały i towarzyszącą im panoramę gór. Kształt tarasu nawiązuje do obrysu dawnego schroniska. Z tego poziomu dostępne jest dodatkowe wejście do jadalni oraz części mieszkalnej. W pobliżu zlokalizowano miejsce zabaw dla dzieci.
Projekt zakłada budowę prostej, surowej bryły, której kształt nawiązuje do dwuspadowych dachów. Kształt może przywodzić na myśl ogromną skałę, która daje schronienie wędrowcom i osłania relikty dawnego schroniska.
Przyziemie mieści kuchnię turystyczną, toalety, pomieszczenia napraw sprzętu turystycznego, przechowalnię nart, rowerów, garaż, pomieszczenia techniczne i magazynowe. Na parterze , pod nadwieszeniem wyższych kondygnacji znalazł się taras i główne wejście prowadzące do Sali jadalnej. Na wyższych kondygnacjach zlokalizowano pokoje mieszkalne. Architekci szacują, że będzie tu mogło nocować 45 osób.
Budynek z zewnątrz ozdobią deski świerkowe. Materiał ten wybrano chcąc nawiązać do istniejącej wiaty zlokalizowanej na polu biwakowym.
W całym projekcie istotne jest podejście architektów do środowiska. Dlatego projektowany budynek jest mały i zwarty – zmniejszona ingerencja w środowisko oraz małe straty ciepła. Podczas budowy nie ucierpi żadne drzewo – schronisko powstanie w miejscu dawnego budynku z lat 30. Dodatkowo projekt charakteryzują duże przeszklenia od strony południowej, zapewniające naturalne ciepło zimą.
Jury przyznało pierwszą nagrodę za “za propozycję odwołania się do archetypu górskiego schronienia. Zaproponowana forma przenosi tradycję budowania górskich szałasów z przeszłości w teraźniejszość i przyszłość. Prosta i ekspresyjna, lecz jednocześnie racjonalna forma może stać się znakiem miejsca. Sposób zagospodarowania terenu bez nadmiernej ingerencji pozostawia go naturalnym, przyjaznym, przybywającym wędrowcom. Wielka wrażliwość na relacje z otoczeniem i zrozumienie potrzeb człowieka jest miarą wartości tej pracy.”.
Póki co nie znamy konkretnej daty rozpoczęcia budowy. O efektach prac z pewnością tutaj napiszemy.
Czytaj też: Podróże | Las | Zdrowie | Hotel
źródło: Sławomir Janas Pracownia ES-JOT, Kraków, www.slawomirjanas.com; Bartosz Pionka Pracownia Architektoniczna, Kraków, www.pionka.pl; Architekt Michał Włoskowicz, Kraków www.wloskowicz.pl
