Glass House
Fot. Carol M. Highsmith, Public domain, via Wikimedia Commons

The Glass House: ikona modernistycznej architektury zza oceanu

Glass House to modernistyczny dom mieszkalny zbudowany w 1949 roku w New Canaan w stanie Connecticut, zaprojektowany przez słynnego amerykańskiego architekta Philipa Johnsona jako jego własna rezydencja. Dom ten, będący symbolem nowoczesnej architektury, stanowi jedną z najważniejszych ikon modernizmu XX wieku.

Glass House znajduje się w centralnej części posiadłości Johnsona, na której zaprojektował także inne budynki, takie jak dom gościnny (1953), pawilon na stawie (1963), galeria malarstwa (1965) i galeria rzeźby (1970). Dom ma formę prostopadłościanu z elewacjami składającymi się z dużych, szklanych ścian wspartych stalowymi ramami, co pozwala na niczym nieograniczony wgląd do wnętrza. Jego wymiary to 17 m długości, 9,8 m szerokości oraz 3,2 m wysokości.

Fot. Christopher Peterson, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons


Wnętrze Glass House nie jest podzielone ścianami, co nadaje mu otwarty plan. Przestrzeń została funkcjonalnie zorganizowana, z wyodrębnionymi strefami kuchni, sypialni i salonu. Jedyną zamkniętą przestrzenią jest łazienka, ukryta w cylindrycznej konstrukcji z kamienia. Wyposażenie domu to meble z drewna orzechowego zaprojektowane przez Ludwiga Miesa van der Rohe, co stanowi hołd Johnsona dla jego mentora, którego dewiza “mniej znaczy więcej” była kluczowa dla projektu.

Fot. Edelteil, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons

Projekt Glass House był inspirowany pracami Ludwiga Miesa van der Rohe, w szczególności Farnsworth House, który również charakteryzuje się minimalistycznym podejściem i szerokim użyciem szkła. Glass House Johnsona jest uważany za jedną z ikon modernizmu, która wpłynęła na wielu amerykańskich architektów, zachęcając do stosowania szkła i stali w swoich projektach.

Glass House
Fot. Edelteil, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons

W kontrze do całkowicie przezroczystego Glass House, Johnson zaprojektował również dom gościnny, zwany Brick House, który cechuje się solidnymi, ceglanymi ścianami bez okien, co stanowi antytezę dla jego szklanego odpowiednika. To zestawienie dwóch skrajnie różnych koncepcji architektonicznych na jednej posiadłości ukazuje różnorodność podejścia Johnsona do projektowania przestrzeni mieszkalnych.

Dom Gościnny. Fot. Staib, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons

Philip Johnson mieszkał w Glass House razem ze swoim partnerem Davidem Whitneyem od momentu jego wybudowania aż do swojej śmierci w 2005 roku. Po ich śmierci, cała posiadłość została przekazana National Trust for Historic Preservation, organizacji zajmującej się ochroną zabytków. W 1997 roku Glass House został wpisany na listę National Register of Historic Places oraz uznany za National Historic Landmark.

Fot. Carol M. Highsmith, Public domain, via Wikimedia Commons

Obecnie posiadłość jest dostępna dla zwiedzających, a jej oryginalny wystrój i projekt są utrzymywane w nienaruszonym stanie. Glass House pełni również funkcję miejsca do nauki, refleksji i dialogu na temat modernistycznej architektury, krajobrazu i sztuki.

Glass House to nie tylko kultowe arcydzieło modernistycznej architektury, ale także manifest nowoczesnych idei projektowania przestrzeni mieszkalnych. Jego transparentność, minimalizm i harmonijne zintegrowanie z otaczającym krajobrazem czynią go wyjątkowym miejscem, które nieustannie inspiruje nowe pokolenia architektów i miłośników sztuki.

Źródło: theglasshouse.org

Czytaj też: Dom jednorodzinny | Modernizm | Historia | Stany Zjednoczone | Ciekawostki