Kulisiewicz. Lapidarne piękno to pierwsza od lat tak duża monograficzna wystawa artysty, który zachwycał swoim wyjątkowym, specyficznym stylem. Scenariusz wystawy opiera się na prezentacji unikatowego wyboru prac – rysunków i grafik – dotąd niepokazywanych w jednej wspólnej przestrzeni oraz ukazaniu procesu kształtowania się oryginalnego języka rysunku Tadeusza Kulisiewicza.
Na wystawie pojawią się prace z galerii i muzeów, takich jak Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Azji i Pacyfiku czy Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, ale także z Muzeum Wojska Polskiego czy Muzeum Warszawy. Znaczącą część stanowić będą prace z kolekcji prywatnych – Wandy i Leonarda Pietraszaków, Jacka Kudelskiego oraz Jacka Łozowskiego.
Zaprezentowany zostanie obszerny wybór rysunków, grafik i szkiców powstałych w ciągu całego życia artysty. Zobaczymy m.in. część z nielicznych uratowanych z pożogi powstania warszawskiego drzeworytów z cyklu Szlembark z lat 30. XX wieku, ilustracje do sztuk Bertolta Brechta czy prace zapisujące szlak wielokrotnych podróży Tadeusza Kulisiewicza do Chin, Indii, Ameryki Południowej czy na Kubę.
Twórczość Kulisiewicza to jeden z fenomenów sztuki XX wieku. Jego charakterystyczny rysunkowy, lapidarny styl, zredukowany do czystej linii pozostaje nadal aktualny, wciąż zachwycając bogactwem wyrazu. Artysta, który uczynił z rysunku niepowtarzalne narzędzie ekspresji, inspirował się sztuką ludową, zwłaszcza folklorem góralskim, ale nie tylko – wielkim źródłem pomysłów były dla niego podróże i życie zwykłych ludzi, które uwieczniał w swych pracach. Rysowane przez niego postaci, szczególnie kobiet i dzieci – wydobyte z codzienności – ukazują majestat ludzkiego życia, są uniwersalne i ponadczasowe.
W czasie trwania wystawy ukaże się bogato ilustrowany katalog z reprodukcjami najciekawszych i najważniejszych prac artysty, zawierający m.in. teksty dr. Janusza Janowskiego, Jacka Kudelskiego, dr Anny Manickiej oraz wspomnienia autorstwa przyjaciół artysty, Wandy i Leonarda Pietraszaków. Przypomniane zostaną w nim również wypowiedzi znakomitych teoretyków sztuki i kultury, opowiadających o Kulisiewiczu.
Tadeusz Kulisiewicz (1899–1988) debiutował w 1926 roku na wystawie Stowarzyszenia Artystów Grafików „Ryt”, którego został członkiem, od tej pory uczestnicząc we wszystkich wystawach tej grupy. W tym samym roku po raz pierwszy odwiedził Szlembark, wieś w Gorcach, do której powracał przez całe życie i której poświęcił cykle graficzne i rysunkowe. W latach 1933–1939 prowadził kursy rysunku w warszawskiej ASP, a od roku 1946 był profesorem tej uczelni. W 1955 roku został członkiem-korespondentem Akademie der Künste w Berlinie, a w 1965 roku otrzymał honorowe członkostwo Accademia di Belle Arti we Florencji.
Jego mocno ugruntowaną pozycję w świecie sztuki potwierdzają liczne międzynarodowe nagrody, m.in. Nagroda UNESCO na XXVII Biennale Sztuki w Wenecji (1955), I nagroda na Biennale Sztuki w São Paulo (1961) czy złoty medal na II Międzynarodowym Biennale Grafiki we Florencji (1970).
Kulisiewicz był artystą niezwykle aktywnym, od 1926 roku uczestniczył we wszystkich wystawach zbiorowych w kraju, sztuki polskiej za granicą i reprezentował Polskę na wystawach międzynarodowych.
Wystawa została objęta honorowym patronatem Wiceprezesa Rady Ministrów, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, prof. dr. hab. Piotra Glińskiego. Magazyn whiteMAD jest patronem medialnym wydarzenia.
Kulisiewicz. Lapidarne piękno
Data: 19.11.2022–5.03.2023
Kurator: dr. Janusz Janowski
Projekt ekspozycji i identyfikacji wizualnej: Lotne Studio
Realizacja wystawy: Michał Kubiak, Karolina Jezierska-Pomorska, Anna Muszyńska, Dominika Kaszewska
Zachęta — Narodowa Galeria Sztuki, pl. Małachowskiego 3, 00-916 Warszawa
Czytaj też: Warszawa | Ciekawostki | Kultura | Sztuka | whiteMAD na Instagramie