W warszawskiej Zachęcie rusza wystawa “Kulisiewicz. Lapidarne piękno”

Kulisiewicz. Lapidarne piękno to pierwsza od lat tak duża monograficzna wystawa artysty, który zachwycał swoim wyjątkowym, specyficznym stylem. Scenariusz wystawy opiera się na prezentacji unikatowego wyboru prac – rysunków i grafik – dotąd niepokazywanych w jednej wspólnej przestrzeni oraz ukazaniu procesu kształtowania się oryginalnego języka rysunku Tadeusza Kulisiewicza.

Na wystawie pojawią się prace z galerii i muzeów, takich jak Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Azji i Pacyfiku czy Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, ale także z Muzeum Wojska Polskiego czy Muzeum Warszawy. Znaczącą część stanowić będą prace z kolekcji prywatnych – Wandy i Leonarda Pietraszaków, Jacka Kudelskiego oraz Jacka Łozowskiego.

Zaprezentowany zostanie obszerny wybór rysunków, grafik i szkiców powstałych w ciągu całego życia artysty. Zobaczymy m.in. część z nielicznych uratowanych z pożogi powstania warszawskiego drzeworytów z cyklu Szlembark z lat 30. XX wieku, ilustracje do sztuk Bertolta Brechta czy prace zapisujące szlak wielokrotnych podróży Tadeusza Kulisiewicza do Chin, Indii, Ameryki Południowej czy na Kubę.

Twórczość Kulisiewicza to jeden z fenomenów sztuki XX wieku. Jego charakterystyczny rysunkowy, lapidarny styl, zredukowany do czystej linii pozostaje nadal aktualny, wciąż zachwycając bogactwem wyrazu. Artysta, który uczynił z rysunku niepowtarzalne narzędzie ekspresji, inspirował się sztuką ludową, zwłaszcza folklorem góralskim, ale nie tylko – wielkim źródłem pomysłów były dla niego podróże i życie zwykłych ludzi, które uwieczniał w swych pracach. Rysowane przez niego postaci, szczególnie kobiet i dzieci – wydobyte z codzienności – ukazują majestat ludzkiego życia, są uniwersalne i ponadczasowe.

W czasie trwania wystawy ukaże się bogato ilustrowany katalog z reprodukcjami najciekawszych i najważniejszych prac artysty, zawierający m.in. teksty dr. Janusza Janowskiego, Jacka Kudelskiego, dr Anny Manickiej oraz wspomnienia autorstwa przyjaciół artysty, Wandy i Leonarda Pietraszaków. Przypomniane zostaną w nim również wypowiedzi znakomitych teoretyków sztuki i kultury, opowiadających o Kulisiewiczu.

Tadeusz Kulisiewicz (1899–1988) debiutował w 1926 roku na wystawie Stowarzyszenia Artystów Grafików „Ryt”, którego został członkiem, od tej pory uczestnicząc we wszystkich wystawach tej grupy. W tym samym roku po raz pierwszy odwiedził Szlembark, wieś w Gorcach, do której powracał przez całe życie i której poświęcił cykle graficzne i rysunkowe. W latach 1933–1939 prowadził kursy rysunku w warszawskiej ASP, a od roku 1946 był profesorem tej uczelni. W 1955 roku został członkiem-korespondentem Akademie der Künste w Berlinie, a w 1965 roku otrzymał honorowe członkostwo Accademia di Belle Arti we Florencji.

Jego mocno ugruntowaną pozycję w świecie sztuki potwierdzają liczne międzynarodowe nagrody, m.in. Nagroda UNESCO na XXVII Biennale Sztuki w Wenecji (1955), I nagroda na Biennale Sztuki w São Paulo (1961) czy złoty medal na II Międzynarodowym Biennale Grafiki we Florencji (1970).

Kulisiewicz był artystą niezwykle aktywnym, od 1926 roku uczestniczył we wszystkich wystawach zbiorowych w kraju, sztuki polskiej za granicą i reprezentował Polskę na wystawach międzynarodowych.

Wystawa została objęta honorowym patronatem Wiceprezesa Rady Ministrów, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, prof. dr. hab. Piotra Glińskiego. Magazyn whiteMAD jest patronem medialnym wydarzenia.

Kulisiewicz. Lapidarne piękno

Data: 19.11.2022–5.03.2023

Kurator: dr. Janusz Janowski

Projekt ekspozycji i identyfikacji wizualnej: Lotne Studio

Realizacja wystawy: Michał Kubiak, Karolina Jezierska-Pomorska, Anna Muszyńska, Dominika Kaszewska

Zachęta — Narodowa Galeria Sztuki, pl. Małachowskiego 3, 00-916 Warszawa

Czytaj też: Warszawa | Ciekawostki | Kultura | Sztuka | whiteMAD na Instagramie