Wiadukt mostu Poniatowskiego w Warszawie, liczący ponad sto lat, przechodzi gruntowną konserwację, której celem jest przywrócenie jego dawnego blasku. Kompleksowy remont obejmuje zarówno odnowę elementów betonowych i kamiennych, jak i zabezpieczenie antykorozyjne stalowych części konstrukcji.
Remont wiaduktu obejmuje niemal cały jego odcinek – od stacji Warszawa-Powiśle do ul. Wioślarskiej. Nie jest to proste zadanie. Ze względu na status zabytku, wymagane jest stosowanie odpowiednich technologii i dokładne planowanie zakresu prac. Wiadukt zawiera wiele oryginalnych elementów z czasów jego budowy w latach 1905-1913, które były wielokrotnie naprawiane, często w sposób nieodpowiedni. Konieczność napraw tych niedoskonałości wymaga dodatkowych prac, co nie jest jednak zaskakujące przy renowacji zabytkowych obiektów.
Wiadukt mostu podczas remontu. Fot. zdm.waw.pl
Pomimo licznych wyzwań, remont wiaduktu jest niezbędny. Prace mają na celu nie tylko przedłużenie żywotności konstrukcji, ale także poprawę jej estetyki. W ramach renowacji odnowione zostaną również klatki schodowe oraz przejście pod Al. Jerozolimskimi, łączące dwa przystanki tramwajowe. Jednym z kluczowych elementów remontu jest renowacja zabytkowych balustrad. Wymaga to ich demontażu i przewiezienia do specjalistycznego zakładu, gdzie zostaną poddane starannej konserwacji. Ze względu na bezpieczeństwo pieszych, prace te wiążą się z czasowym zamknięciem chodników. Obecnie renowacja tego jednego z najpiękniejszych warszawskich zabytków skupia się na wymianie dylatacji na wiadukcie.
Most Poniatowskiego, będący ważnym elementem warszawskiej infrastruktury, ma burzliwą historię, naznaczoną zniszczeniami i odbudowami. Po wybuchu I wojny światowej, wycofujący się Rosjanie 5 sierpnia 1915 roku wysadzili most, niszcząc dwa filary i cztery przęsła. Kompleksowa odbudowa odbyła się w latach 1920–1927. Podczas II wojny światowej most obsadzili Niemcy. 13 września 1944 roku, w obliczu zbliżających się wojsk radzieckich i polskich, okupanci wysadzili cztery przęsła mostu i jedno przęsło wiaduktu. Odbudowa rozpoczęła się już w 1945 roku, a most oddano do użytku 22 lipca 1946 roku. Budowla zyskała wówczas nową konstrukcję i straciła część zdobień, a finezyjną balustradę na sporym odcinku zastąpiono prostą barierką.
W latach 1963–1966 most poszerzono, wydzielając torowisko tramwajowe. Ostatni duży remont przeprowadzono w latach 1985–1990, wymieniając całą konstrukcję stalową wiaduktu na szerszą. Betonowe elementy obłożono zbrojoną obrzutką, odtwarzając pierwotny wygląd powierzchni, a także podniesiono torowisko.
Dzięki obecnie trwającemu remontowi wiadukt stanie się bezpieczniejszy oraz odzyska część dawnego uroku.
Źródło: zdm.waw.pl
Czytaj też: Architektura w Polsce | Metamorfoza | Renowacja | Zabytek | Warszawa
