Wieżowiec stojący na „szpicu ołówka” to niecodzienne dzieło japońsko-amerykańskiego architekta Minoru Yamasakiego. Budynek sprawia wrażenie niepewnie zawieszonego nad ulicą. Yamasaki, będący pionierem nowego formalizmu, jest także autorem projektów: World Trade Center, Torre Picasso i IBM Building. Jego charakterystyczne wąskie okna oddzielone prostymi liniami stały się inspiracją dla architektów lat 70. Z kolei Rainier Tower jest jednym z najciekawszych i najbardziej pomysłowych projektów architektury tego okresu.
Nowy formalizm zakładał powrót do zasad architektury klasycznej, przełożonej na nowoczesne realia. Stąd całkowita symetria fasady, zaakcentowane podium i łuki. Co więcej, styl wykorzystywał również płaskie ściany, fontanny i drogocenne materiały, szczególnie w wykończeniu wnętrz. Yamasaki zwracał dodatkową uwagę na miejską zieleń, ponieważ chciał uniknąć przytłoczenia zwartą zabudową ulic.
Lekki gigant
Z jednej strony Rainier Tower odciąża przestrzeń miejską swoim zwężonym podestem. Z drugiej zaś trudno nie zauważyć masywnej, litej ściany płaskiego wieżowca. Poza filozofią architekta, wąska podstawa ma też swoje uzasadnienie prawne i inżynieryjne. Regulacje miejskie nie pozwalały na zbudowanie tak szerokiego wieżowca w tym miejscu ze względu na powierzchnię działki. Yamasaki chciał też, żeby przestrzeń u podstaw budynku została zaaranżowana przez architektów krajobrazu, co dodałoby nieco roślinności do gęstej zabudowy. Co ciekawe, niecodzienny kształt podestu miał także zmniejszać efekt miejskiego kanionu, w którym wiatr wieje z dużą prędkością.
Betonowa podstawa jest tak naprawdę osadzona na głębokich fundamentach, dzięki czemu jest w stanie utrzymać ciężar wieży. Mimo solidności inżynieryjnej podstawy, wielu mieszkańców wyrażało swoje obawy dotyczące stabilności budynku. W końcu wieżowiec wygląda tak, jakby wisiał nad ulicą na cienkiej kolumnie. Nieco zaskakującą informacją jest fakt, że to stalowa konstrukcja wieżowca może być znacznie większym zagrożeniem dla miasta. Jak podaje Seattle Times, budynki z lat 70. składają się często ze stalowych szkieletów, połączonych spoinami (połączenia spawane). Aktywność sejsmiczna w Seattle może więc z czasem uszkodzić stalową konstrukcję, a betonowy podest Rainier Tower pozostanie nienaruszony.
Młodszy brat World Trade Center
Fasada wieżowca składa się z wąskich okien oddzielonych pasami metalu. Ten charakterystyczny dizajn został zaczerpnięty z poprzednich projektów Yamasakiego w Seattle i w Nowym Jorku. IBM Building znajdujący się nieopodal obecnego Rainier Tower powstał w 1964 r. i cechował się cienkimi, podłużnymi liniami nałożonymi na okna. Z kolei nowojorski World Trade Center, będący jednym z najsłynniejszych wieżowców w historii USA, również wykorzystywał pionowe linie fasady. O historii wież WTC pisaliśmy TUTAJ.
Wieżowiec mierzący 156 m jest dziś postrzegany jako ikona tej części miasta. Wysoki na 38 m podest kojarzy się niektórym ze szpicem ołówka albo z drzewem podcinanym przez bobra. Jest to zdecydowanie najdziwniejszy pomysł Yamasakiego, jednak to właśnie ten projekt zdefiniował biznesowe centrum Seattle lat 70. Co ciekawe, w 2020 r. na działce obok wieżowca powstał budynek Rainier Square mierzący 260 m. Nowy wieżowiec mieszkalny jest wariacją na temat odwróconego Rainier Tower.
Pomimo tego, że stanowy bank Rainier Bank nie wynajmuje biur w wieżowcu od ponad 35 lat, to budynek nadal nosi nazwę związaną z tą instytucją. Rainier to także nazwa pobliskiej góry mierzącej 4392 m n.p.m.
Źródło: SAH Archipedia
Czytaj też: Architektura | Ciekawostki | Wieżowiec | Stany Zjednoczone | whiteMAD na Instagramie
