Zabytkowy młyn w Bułgarii. Architekci zmienili go w lokalne centrum kultury.

·10 marca 2022

Zabytkowy młyn to częsty widok w europejskim krajobrazie. Przejeżdżając przez liczne europejskie wsie, zabytkowe opuszczone budynki są rzeczą nierzadką. Dzisiaj zajrzymy do środka starego młyna w jednej z bułgarskich wiosek. Wnętrze, funkcja oraz konstrukcja budynku przeszły sporą metamorfozę, za co lokalna społeczność jest bardzo wdzięczna!

Budowla ta stoi przy samym wjeździe do malowniczej wsi Karpaczewo w Bułgarii. Początkowo pełnił funkcję typową dla obiektów tego rodzaju, takich jak gromadzenie, czy mielenie zboża. Jednak gdy przemysł ruszał do przodu, młyny przestawały być aż tak potrzebne. Został on opuszczony i wyłączony z użytku. Uległ on niestety dość dużej dewastacji, co okazało się być jeszcze większym wyzwaniem dla architektów.

Zabytkowy młyn miał zyskać nowe życie. Było to nie lada wyzwaniem. Z opuszczonej ruiny architekci mieli za zadanie stworzyć coś nowego oraz nadać mu nową funkcję — centrum kultury i miejsce spotkań lokalnej społeczności. Wpletli elementy pierwotnego budownictwa, przy zachowaniu rustykalnego wyglądu. Konstrukcja oraz elewacje wykonane były z cegły i drewna, tak też pozostało. Projektantom zależało, by obiekt nie odstawał wyglądem od surowego, wiejskiego krajobrazu. Wprowadzając swój projekt w życie, wykorzystali lokalnie dostępne materiały, jak i te z recyklingu, co pozwoliło nadać nowego ducha wnętrzu.

Wnętrze cechuje się wieloma kontrastami w użytych materiałach, co pozwoliło na podkreślenie wizualne starych części budynku. Metalowe detale pomalowane na biało zaprzeczają rustykalnej, surowej konstrukcji ze starego drewna. Dzięki temu zabiegowi zwiedzający mogą dostrzec autentyczne elementy młyna. W rezultacie powstała hybrydowa przestrzeń zachowująca unikalny charakter, jak i spełniająca współczesne potrzeby budownictwa.

Konstrukcja obiektu składa się z trzech poziomów. Część drewniana zachowała swój oryginalny wygląd, dzięki jej wzmocnieniu myśląc o bezpieczeństwie zwiedzających w środku. Na pierwsze piętro dostaniemy się już przez główne wejście. Znajdują się na nim punkt informacyjny czy aneks kuchenny. Piętro wyższe stanowi tzw. część wspólną do organizowania wydarzeń kulturalnych. Natomiast na parterze znajdują się toalety dla gości i wypożyczalnia rowerów. Otwory we wszystkich kondygnacjach umożliwiają bardzo dobrą komunikację, jak i połączenia wizualne. W celu zapewnienia maksymalnej oszczędności energii projektanci odtworzyli drewniane okna w oryginalnym układzie.

„To, co kiedyś było opuszczoną ruiną, teraz zostało zwrócone lokalnej społeczności, nadając nowe znaczenie staremu zabytkowi” – mówią Antonina Tritakova i Georgi Subev.