Nowy bulwar i przystań w Poznaniu

 Autor:  Emilia Łach -Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, kierunek Architektura i Urbanistyka.

 Temat pracy magisterskiej: Projekt rewitalizacji starego koryta Warty w Poznaniu.

Pod kierunkiem dr inż. arch. Eugeniusza Skrzypczaka

 Status: Koncepcja

                                          Zakole Chwaliszewskie to miejsce historycznie uwarunkowane do pełnienia funkcji “zielonego salonu” miasta. Z przeprowadzonych badań wśród rdzennych Poznaniaków wynika iż, większa część mieszkańców nie jest świadoma jak wyglądał dawny biegu rzeki.

Dzisiaj to miejsce w niczym nie przypomina nam o swojej historii. Od ponad połowy wieku dawne koryto Warty już nie jest tym czym było – płynąca rzeką, jest strefa pustkowia, niezorganizowanych, przypadkowych funkcji
i przestrzeni. Miejsce to straciło swoją tożsamość – przez co miasto „odwróciło się” od rzeki. Wnioskiem autora opracowania zgodnym z wyznacznikami hydrotechnicznymi, ekonomiczmi, społecznymi, historycznymi zawartymi w programie strategicznym miasta Poznań – „Rzeka w mieście”, który zakłada stworzenie „Parku Rzeki”
w Starym Korycie Warty oraz Strategii Rozwoju Miasta Poznań 2030. Założeniem projektu jest stworzenie i pokazanie modelowego kształtu przestrzeni, która znajdowała tylko teoretyczną, ponieważ istniejąca na mapach
jako zielona przestrzeń Zakola Chwaliszewskiego, nie uzyskała dotychczas konkretnego rozwiązania. Dolina Warty stanowi kompozycyjną oś Poznania
i znakomite przedpole ekspozycji panoramy miasta i jego nadwodnej architektury,
a potencjał ten jest jednak wykorzystywany w znikomym stopniu.

Głównym celem niniejszego projektu jest odpowiedź na pytanie czy i jak można odtworzyć dawny przebieg rzeki. Stworzenie charakteru oraz próba zatrzymania tożsamości tego miejsca. Podjęcie tematu budowy przystani oraz nadania kształtu bulwarowi ma pomóc zrobić krok dalej w stosunku do dotychczasowych tez i odpowiedzi w proponowanych opracowaniach. Ma zadać pytanie nie brzmiące: czy warto i czy jest możliwe przywrócenie dawnego biegu rzeki? ale: jak może wyglądać przestrzeń nowego bulwaru poznańskiego nad przywróconym biegiem Warty w starym korycie rzeki?

Poprzez dotarcie przede wszystkim do mieszkańców i władz Poznania ma uświadomić jakie możliwości stwarza to konkretne miejsce, a także jakich środków należałoby użyć by je uwydatnić. Opracowanie jest próbą stworzenia modelowego rozwiązania z uwzględnieniem szczególnego lokalnego kontekstu miejsca
oraz udowodnienia, iż takie działanie jest realne i wykonalne. Modelowe rozwiązanie nie stanowi ostatecznego kształtu bulwaru oraz przystani, nadaje formę oraz wyznaczniki do detalicznego projektu.

Założeniami głównymi projektu są:

1. reminiscencja – w nowym charakterze bulwarów uwzględnienie uwarunkowań historycznych, ekonomicznych i społecznych oraz lokalnej tożsamości miejsca

2. synteza – nowa forma założenia przystani jest subtelnie wpisanym elementem “zieleni”, nie ingeruje w sposób inwazyjny w zagospodarowanie oraz sposób użytkowania cypla

3. spectrum – pokazanie jak złożony i interdyscyplinarny jest proces i kwestia uzyskania dobrego rozwiązania frontu wodnego

4. unifikacja – połączenie wszystkich elementów dotychczasowych programów studialnych, opracowań konkursowych, przesłanek społecznych w jedną całość – obraz zielonego miasta

5. interakcja – człowiek – natura oraz miasto – rzeka

6. lokalność – zwrócenie uwagi na czynniki oraz warunki techniczne jakie muszą zostać spełnione by założenie miało miano realności realizacji; warunki te zostają spełnione przez wprowadzenie elementu jakim jest jaz spiętrzający tuż za Mostem Lecha.

W oparciu o wymienione założenia powstawała forma przystani oraz kształtu bulwarów.