Barokowy ratusz w Srokowie. Remont przywrócił mu historyczny wygląd

Barokowy ratusz w Srokowie, wsi położonej w odległości niecałych 14 km od granicy z obwodem królewieckim, to jeden z najcenniejszych zabytków w okolicy. Budynek powstał w XVIII w. na fundamentach starszego obiektu, zniszczonego przez Tatarów. W 2013 roku zakończył się remont elewacji zabytku, podczas którego została mu przywrócona barokowa szata, nieco zatarta podczas poprzednich modernizacji.

Ratusz w Srokowie wybudowany został z fundacji Jana Zygmunta w latach 1608-1611. Wkrótce został spalony podczas najazdu Tatarów, po czym odbudowano go w latach 1772-75 według projektu budowniczego Fettera. Powstał wówczas obiekt na planie prostokąta o wyważonych proporcjach. Dwukondygnacyjny budynek ustawiono na wysokich piwnicach, a bryłę nakryto dachem mansardowym z lukarnami. W 1817 roku pośrodku kalenicy została zbudowana wieża w stylu neobarokowym, którą zaprojektował architekt Strobbe. Najniższa, kwadratowa część wieży jest otoczona balustradą tworzącą taras widokowy. Wystrój fasady obiektu jest dość skromny, a na parterze posiada boniowanie. Na południowej ścianie ratusza znajduje się kartusz z herbem Jana Zygmunta z inskrypcją: „VGG Johan Sigismund M.V.C.F.Z. Brandeb P.Z.I.C.B.V. Herzog”, co oznacza w tłumaczeniu „Z bożej łaski Jan Zygmunt Margrabia i elektor Brandenburgii i Pomorza”.

Ratusz w 2023 r. Fot. Lesnydzban, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons

Tuż obok ratusza znajduje się mały, murowano-ryglowy spichlerz, pochodzący z II połowy XVIII w. Trzy dęby posadzone przed ratuszem mają swoje historyczne zakorzenienie w XIX-wiecznej historii Niemiec. Pierwszy został posadzony z okazji zjednoczenia Niemiec dnia 18 stycznia 1871 r., drugi zwany Dębem Pokoju z okazji zakończenia w 1871 r. wojny francusko-pruskiej oraz trzeci w 1888 r. jako Dąb Cesarski. Do dzisiaj pozostały tylko dwa drzewa.

Zagłada rozwijającego się miasteczka przyszła wraz z dwiema ostatnimi wielkimi wojnami. W czasie I wojny światowej zniszczone zostały podcieniowe kamieniczki przy rynku. To zahamowało rozwój ówczesnego niemieckiego Drengfurtu. Podniesiona z gruzów zabudowa uległa ponownemu zniszczeniu w 1945 r., podczas zajmowania miasta przez Armię Czerwoną. Straty oszacowano na 60%. Barokowy ratusz i sąsiednie budynki szczęśliwie ocalały.

Ratusz w Srokowie przed i po remoncie. Fot. Janericloebe, Public domain, via Wikimedia Commons i Google Maps

W 1946 roku miejscowość została włączona do nowo powstałego województwa olsztyńskiego na terenie powojennej Polski i została zakwalifikowana, ze względu na zniszczenia i niewielkie rozmiary, do rzędu wsi. Niemieckojęzyczna ludność miasta została wysiedlona do Niemiec. W 1950 r. historyczną nazwę Dryfort zastąpiono nazwą Srokowo, upamiętniając w ten sposób Stanisława Srokowskiego (1872–1950) – geografa, autora licznych prac naukowych na temat Prus Wschodnich.

Ratusz w Srokowie przed i po remoncie. Fot. Antekbojar, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons i Google Maps

Na przełomie 2012 i 2013 roku władze przeprowadziły renowację zabytkowego ratusza. Podczas prac stratygraficznych udało się ustalić jego historyczny kolor, a białe dotąd okna pomalowano na zielono. Restauracji poddano również kartusz z herbem Jana Zygmunta. Renowacja przywróciła budynkowi dawny, barokowy wygląd.

Obecnie w ratuszu mieści się urząd gminy i urząd stanu cywilnego.

Źródło: mojemazury.pl, srokowo.warmia.mazury.pl

Czytaj też: Architektura w Polsce | Ciekawostki | Historia | Miasto | Zabytek | whiteMAD na Instagramie