Ekologiczne płytki zaprojektowali Brigitte Kock i Irene Roca Moracia, absolwenci brytyjskiego Central Saint Martin. Ich celem było “ekologiczne i ekonomiczne” wykorzystanie inwazyjnych gatunków roślin i zwierząt, które zagrażają rodzimej faunie i florze.
Projektanci, którzy stworzyli ekologiczne płytki postawili sobie za cel pozbycie się ze środowiska naturalnego inwazyjnych gatunków roślin i zwierząt, przy jednoczesnym wykorzystaniu ich do pożytecznych celów. Jak wynika z ich badań, w samej tylko Wielkiej Brytanii walka z gatunkami inwazyjnymi generuje koszty szacowane na 1.8 miliarda funtów.
Przykładem inwazyjnego gatunku wskazanym w projekcie Brigitte Kock i Irene Roca Moracia jest między innymi rdestowiec ostrokończysty – roślina przywieziona przez człowieka z Azji, której nie straszne są ani upały, ani silne mrozy. Rdestowiec może wypuścić pędy, które wciągu roku osiągają długość ponad 7 metrów, zagarniając przestrzeń rodzimych roślin. Co więcej, rdestowiec wytwarza poprzez korzenie substancje, która atakuje sąsiadujące z nim rośliny i ogranicza ich wzrost. Jego usunięcie jest wyjątkowo trudne, bowiem przycinane pędy odrastają w jeszcze szybszym tempie, niczym mitologiczna hydra. Jedynym sposobem na jego usunięcie jest wykopanie roślin wraz z 4 metrową warstwą ziemi, co i tak nie zawsze okazuje się wystarczające.
“Zebrany materiał jest spalany, zakopywany lub wyrzucany na śmietnik. Chcemy położyć kres temu marnotrawstwu. Nie chcemy tworzyć nowego przemysłu wokół tego produktu, ale zmienić odpady, które produkuje obecny system na materiał“ – tłumaczą projektanci
Kock i Moracia proponują pozyskać oba gatunki od specjalistycznych firm zajmujących się usuwaniem wskazanych roślin i zwierząt ze środowiska, a następnie połączyć je za pomocą receptury opartej na betonie z popiołu wulkanicznego opracowanej przez starożytnych Rzymian. Rdestowiec jest spalany, a następnie służy jako spoiwo. Sproszkowane skorupy raków mogą zawierać skamieniały węgiel, a więc są używane jako kruszywo zamiast tradycyjnych skał lub piasku, których pozyskiwanie również szkodzi naturze. W połączeniu z wodą i żelatyną, składniki te tworzą mocny, jednorodny materiał, który utwardza się i twardnieje bez potrzeby dodawania ciepła lub syntetycznych barwników.
Poprzez dostosowanie tych zmiennych, materiał może przyjąć szereg różnych wykończeń, aby odtworzyć surowy beton lub delikatne żyłki kamienia, czy marmuru. Jego kolor zmienia się od bladej, miętowej zieleni, która powstaje w wyniku wypalania skorup raków, do głębokiego bordowego koloru, który powstaje w procesie peklowania, gdy do popiołu dodaje się kawałki surowego korzenia rdestowca.
Projektanci zwracają również uwagę, że obecnie po usunięciu gatunków inwazyjnych są one oznaczane jako odpady niebezpieczne, co nie tylko utrudnia ich utylizacje, ale także uniemożliwia ich ponowne wykorzystanie jako surowce.
“Chcemy pokazać absurdalność zasad klasyfikacji i utylizacji odpadów niebezpicznych w Wielkiej Brytanii, które nie pozwalają nic zrobić z tymi gatunkami po ich przetworzeniu i zamknięciu w workach, podczas gdy można łatwo zamówić te odpady online i importować je na przykład z Chin. Zamiast oznaczać je jako odpady niebezpieczne, chcielibyśmy zintegrować je z procesem produkcyjnym, tak aby tworzyły zysk zarówno ekonomiczny, jak i ekologiczny“ – dodaj twórcy
Czytaj też: Ciekawostki | Ekologia | whiteMAD na Instagramie | Beton | Ceramika |
Kościół świętego Dominika w Warszawie zaprojektował Władysław Pieńkowski. Jego surowe wnętrze jest charakterystycznym przykładem twórczości…
Daniel Kołodziejczak założył swoją firmę projektową StudioDanielK. Antechamber to jego premierowa kolekcja, którą zaprezentował podczas…
Dobrze zaprojektowany ogród nie tylko koi oczy zielenią czy oferuje miejsce do odpoczynku. Dobrze zaprojektowany…
Zespół budynków mieszkalnych zaprojektował Martin Cenek. Zbudowane zostały w 2022 r. w Pradze w Czechach.…
Penthouse znajduje się w inwestycji Deo Plaza przy ulicy Chmielnej w Gdańsku. To dwupoziomowa przestrzeń…
Ten neoklasycystyczny hotel skrywa w sobie zachwycające secesyjne wnętrze. Wybudowany pod koniec XIX wieku Gran…
Ta strona korzysta z pliki cookie, dzięki którym informacje są przechowywane na Twoim komputerze. Pozostawanie na tej stronie oznacza wyrażenie zgody na wykorzystywanie plików cookie.
Dowiedz się więcej