Podczas prac odnowiono wszystkie elementy piaskowca. Kamienica znajduje się przy ulicy Wilczej 60 w Warszawie. O zakończeniu remontu poinformował stołeczny konserwator zabytków. Publikujemy zdjęcia PRZED i PO.
Zabiegi konserwatorskie i budowlane przywróciły górnym partiom elewacji dawno tam niewidzianą wyprawę tynkarską, którą pomalowano w stonowanym jasnym kolorze. Powierzchnie dwóch dolnych kondygnacji, wyłożone prostokątnymi płytami z piaskowca o żłobkowanej fakturze, przeszły konserwację. Specjaliści oczyścili ją ze szkodliwych czarnych korozyjnych nawarstwień, glonów i drobnoustrojów, usunęli wtórne zaprawy cementowe, uzupełnili ubytki kamienia, poprzez zastosowanie specjalistycznych zapraw lub flekowanie.
Piaskowiec odzyskał swój dawny koloryt z całą gamą naturalnych odcieni od szarości poprzez żółć, pomarańcz do różu. Renowacji nie przeszły witryny lokali użytkowych w paterze, na które wspólnota mieszkaniowa nie ma wpływu.
Kamienicę przy ul. Wilczej 60 zbudowano w latach 30. XX wieku, ale działkę zakupiono kilka lat wcześniej. W 1923 roku członkowie akademickiej korporacji „Arkonia”, założonej w Rydze w 1879 roku, nabyli plac, aby zbudować na nim dom czynszowy na potrzeby stowarzyszenia przeniesionego po I wojnie światowej do Warszawy.
Celami „Arkonii”, zrzeszającej w Rydze polskich studentów tamtejszej Politechniki, było krzewienie patriotyzmu, kształtowanie postaw moralnych młodzieży, godności osobistej i honoru, a także organizowanie życia towarzyskiego. Po przenosinach do Warszawy stowarzyszenie włączyło się w odbudowę odrodzonej państwowości. Członkami „Arkonii” byli m.in. projektant kamienicy przy Wilczej i willi Pod Skarabeuszem Adolf Ignatowicz-Łubiański, prof. Jan Nielubowicz, współtwórca polskiej transplantologii czy gen. Władysław Anders.
W 1929 roku na zakupionej działce wyburzono niewielki domek, a na jego miejscu wzniesiono, według projektu Adolfa Ignatowicza-Łubiańskiego, pięciopiętrową kamienicę. Osiem lat później, w roku 1936, według projektu tego samego architekta, dobudowano czteropiętrową, zwieńczoną tarasem wschodnią część. Całość reprezentuje styl modernistyczny z elementami wystroju art deco.
Kamienica przetrwała II wojnę światową z licznymi uszkodzeniami elewacji i dachu. Po wojnie rozebrano budynek oficyny i naprawiono zniszczenia.
Wspólnota otrzymała dotację od miasta Warszawy na remont. Kwota dofinansowania wyniosła 175 000 zł co stanowi 48 procent kosztów remontu.
źródło: UM Warszawa
Czytaj też: Warszawa | Zabytek | Ciekawostki | Elewacja | whiteMAD na Instagramie
Prof. dr hab. Jan Zachwatowicz był jednym z głównych specjalistów zaangażowanych w proces odbudowy polskich…
Dom letniskowy państwa Kaufmannów, znany szerzej jako „Fallingwater” jest jednym z najdoskonalszych projektów Franka Lloyda…
Dzień Ziemi, to coroczne wydarzenie obchodzone w celu promowania ochrony środowiska, poszerzania świadomości ekologicznej i…
Pierwszy projekt Roberta Koniecznego w Poznaniu powstanie nieopodal Cytadeli, czyli jednego z najbardziej znanych i…
Osiedle Przyjaźń położone na warszawskim Bemowie powstało w latach 50. XX w. jako zaplecze mieszkalne…
Drewno i przestrzeń to główne cechy mieszkania, które poddano całkowitej metamorfozie. Znajduje się ono na…
Ta strona korzysta z pliki cookie, dzięki którym informacje są przechowywane na Twoim komputerze. Pozostawanie na tej stronie oznacza wyrażenie zgody na wykorzystywanie plików cookie.
Dowiedz się więcej