Kamienica Taubenhausa pod numerem 72 to jedna z garstki ocalałych, przedwojennych budynków na ul. Marszałkowskiej i jedna z najbardziej okazałych w całej Warszawie. Została wzniesiona w 1898 roku według projektu Edwarda Goldberga. Co ciekawe, naprzeciwko, przy ul. ks. Skorupki mieściła się bliźniacza kamienica. Tej jednak nigdy nie odbudowano po zakończeniu II wojny światowej i zastąpiła ją nowa konstrukcja.
Na początku XX wieku w obydwu kamienicach – ze względu na prestiżową lokalizację – znajdowały się apartamenty o bardzo wysokim standardzie. Mogli sobie pozwolić na nie tylko najbardziej majętni mieszkańcy stolicy.
Narożna kamienica powstała w okresie poszukiwań stylu narodowego. Styl ten określa się mianem gotyku wiślano-bałtyckiego, który szczególną popularność zdobył na Mazowszu. Jego charakterystyczne cechy to wykorzystanie cegły jako głównego materiału budowlanego, fasady z wieżami, zastosowanie łuków ostrych, maswerków i innych detali architektonicznych występujących w architekturze gotyckiej. Elewacje zewnętrzne kamienicy Matiasa Taubenhausa wyłożone zostały ceramicznymi płytkami terra di Siena bruciata (sjena palona), elewacje od strony dziedzińca są tynkowane, z gzymsem koronującym. Cokół obłożony został jasnoszarymi płytami granitowymi.
Ulica Marszałkowska w 1903 i obecnie. Źródło: fortepan.hu i whiteMAD/Mateusz Markowski
Marszałkowska 72 w latach 30. XX w. i dziś. Źródło: Archiwum Państwowe w Warszawie i whiteMAD/Mateusz Markowski
Ul. Skorupki widziana z Marszałkowskiej, widoczna uszkodzona kamienica Taubenhausa. Rok 1946. Fot. John Vachon, Biblioteka Kongresu USA i whiteMAD/Mateusz Markowski
Narożnik kamienicy przy ul. Marszałkowskiej 72 w 1996 i 2024. Archiwalne zdjęcie pochodzi z pisma “Spotkania z Zabytkami” nr 2 (120) 1997), współczesne whiteMAD/Mateusz Markowski
W pierwotnym wnętrzu zaprojektowano stiuki, ostrołukowe sufity oraz intarsjowane podłogi. W czasie wojny pięciokondygnacyjny budynek został częściowo zniszczony. Odbudowano go tuż po 1945, wprowadzając jednak zmiany. Dopiero w 1998 roku odrestaurowano i przywrócono mu pierwotny, przedwojenny wygląd, wraz z odbudową brakującego fragmentu elewacji i dobudową nowej części. Od 2001 roku w kamienicy mieści się m.in. siedziba Włoskiego Instytutu Kultury oraz przedstawicielstwo Włoskiego Instytutu Handlu Zagranicznego.
W 1965 roku kamienica Taubenhausa została wpisana do rejestru zabytków.
Źródło: warszawa.naszemiasto.pl, iwaw.pl
Czytaj też: Kamienica | Warszawa | Architektura w Polsce | Ciekawostki | whiteMAD na Instagramie
Prof. dr hab. Jan Zachwatowicz był jednym z głównych specjalistów zaangażowanych w proces odbudowy polskich…
Dom letniskowy państwa Kaufmannów, znany szerzej jako „Fallingwater” jest jednym z najdoskonalszych projektów Franka Lloyda…
Dzień Ziemi, to coroczne wydarzenie obchodzone w celu promowania ochrony środowiska, poszerzania świadomości ekologicznej i…
Pierwszy projekt Roberta Koniecznego w Poznaniu powstanie nieopodal Cytadeli, czyli jednego z najbardziej znanych i…
Osiedle Przyjaźń położone na warszawskim Bemowie powstało w latach 50. XX w. jako zaplecze mieszkalne…
Drewno i przestrzeń to główne cechy mieszkania, które poddano całkowitej metamorfozie. Znajduje się ono na…
Ta strona korzysta z pliki cookie, dzięki którym informacje są przechowywane na Twoim komputerze. Pozostawanie na tej stronie oznacza wyrażenie zgody na wykorzystywanie plików cookie.
Dowiedz się więcej