Projekt przygotował Szymon Król. Punkt widokowy, który zaprojektował w Tanzanii zwyciężył w międzynarodowym konkursie “Terra Pura”.
Konkurs zorganizowała platforma zrzeszająca młodych architektów UNI. Szymon Król zaprojektował Punkt widokowy w Tanzanii na ostatnim semestrze studiów magisterskich. Zwycięski projekt przygotował nie tylko na konkurs, ale także w ramach kursu na studiach prowadzonego w poprzednim semestrze przez dr. inż. arch. Andrzeja Sobolewskiego z Katedry Architektury Użyteczności Publicznej, Podstaw Projektowania i Kształtowania Środowiska.
Celem konkursu było zaprojektowanie tarasu lub punktu obserwacyjnego na terenie krateru Ngorongoro w Tanzanii. To część Parku Narodowego Serengeti, który jest jednym z największych i najbardziej znanych obszarów chronionych na świecie. Obserwować tu można stada antylop, zebr, gnu, bawołów i gazeli. Na tym obszarze występuje też najwięcej lwów na świecie.
W konkursie punktowane były te projekty, które w niewielkim stopniu ingerowały w otoczenie i do których budowy wykorzystano lokalne materiały i techniki konstrukcyjne. Projektowane obiekty miały wtopić się w krajobraz.
Opinię o projekcie Szymona Króla napisała jedna z jurorek – Faith Okuma, dyrektor Surroundings Studio z Santa Fe – podkreślała: „Niezwykłe, innowacyjne i piękne opracowanie koncepcji i wykonanie projektu. Zaszczytem było oceniać pracę na takim poziomie. Mam nadzieję, że odkryję, kim jest ten projektant i zobaczę więcej jego prac w przyszłości”.
Budynek zaprojektowany przez Polaka ma kształt, który przywodzi na myśl górzysty krajobraz regionu. Kopułowe zwieńczenie pawilonu nawiązuje do architektury Afryki. Powstały obiekt to połączenie tarasu widokowego i wieży widokowej. Młody architekt wewnątrz zaprojektował recepcję, strefę odpraw, salę do odpoczynku i zaplecze techniczne. W najwyższym punkcie budynek ma wysokość 9 metrów.
Autor koncepcji zaproponował, by ściany obiektu powstały w technologii Superadobe – często wykorzystywanej w afrykańskich krajach. Polega na użyciu cylindrycznych worków, do których wsypuje się lokalną ziemię, a następnie pokrywa je mieszaniną cementu, co zapewnia stabilność i sztywność takiej struktury.
Obiekt miałby też sufit z otworami, przez które do wnętrza wpadałoby światło słoneczne. Byłoby to możliwe, dzięki przykrywającej go przezroczystej wodoodpornej membranie i nietypowemu dachowi zbudowanemu z fantazyjnie powyginanych tyczek bambusa. Z membrany woda deszczowa spływałaby specjalnie zaprojektowaną instalacją do sali przeznaczonej na posiłki. Tam po przefiltrowaniu służyłaby jako woda pitna.
Czytaj też: Edukacja | Podróże | Wrocław | whiteMAD na Instagramie
źródło: Politechnika Wrocławska
Szewc w podartych butach chodzi? Może! My jednak dziś nie o szewcach, a o architektkach,…
Na ul. Koszykowej 80, przy ruchliwym skrzyżowaniu z ul. Tytusa Chałubińskiego, stoi mały budynek. Choć…
Kościół świętego Macieja w Orlu ma bogatą historię. Jego początki sięgają już XV wieku. Przez…
To był największy budynek mieszkalny w przedwojennej Gdyni. Zespół mieszkalny BGK “Bankowiec” zaprojektowany został przez…
Świdermajery to potoczna nazwa domów letniskowych, które budowano od lat 80. XIX wieku nad rzeką…
Jego projekt w latach 70. przygotował Ricardo Bofill. Apartamentowiec Walden 7 powstał w wyniku utopijnej…
Ta strona korzysta z pliki cookie, dzięki którym informacje są przechowywane na Twoim komputerze. Pozostawanie na tej stronie oznacza wyrażenie zgody na wykorzystywanie plików cookie.
Dowiedz się więcej