Zabytkowa kamienica w Warszawie odzyska blask! Miasto rozpocznie remont

Zabytkowa kamienica znajduje się przy ulicy Oboźnej 11 i jest własnością m.st. Warszawy. Ratusz planuje remont elewacji oraz klatek schodowych, które są bogato zdobione. Również elewacja ma wiele cennych detali architektonicznych. Odnowiona kamienica może być jedną z najładniejszych w Warszawie.

Kamienica zbudowana została w 1912 roku dla Tomasza Zbąszyńskiego przez warszawską spółkę architektoniczno-budowlaną Józef Napoleon Czerwiński i Władysław Heppen. Wczesnomodernistyczna kamienica była ówcześnie przykładem nowego budownictwa. Nowoczesna bryła z historyzującymi elementami była wyposażona w instalację elektryczną i gazową a jej mieszkańcy mogli korzystać z wind. Budynek ucierpiał podczas II wojny światowej. Całkowitemu zniszczeniu uległ dach oraz północno-wschodni narożnik czwartego i piątego piętra, a spora część wnętrz uległa spaleniu. Już po wojnie kamienicę wyremontowano, ale w oszczędnej formie – nowy dach był niższy i pozbawiony lukarn.

Aby dokładnie poznać budynek w 2021 roku Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków zleciło wykonanie karty ewidencyjnej kamienicy. Badania przeprowadził prof. dr hab. Robert Rogal. Efekty jego badań będą pomocne podczas przygotowania projektu budowlanego i prac konserwatorskich. Profesor analizował elewacje od strony ulicy Oboźnej oraz ulicy Karasia. Dodatkowo badaniom poświęcił przejazd bramny oraz cztery klatki schodowe. Profesor Rogal pobrał próbki do badań laboratoryjnych, dzięki którym będzie można określić sposób wykonania dekoracji oraz elementów wystroju wnętrz. Dolne partie ścian kamienicy przebadano metodą termowizyjną oraz wykonano pomiary wilgotności murów, które okazały się suche.

Dzięki badaniom dowiedzieliśmy się, jak pierwotnie wyglądała elewacja oraz przejazd bramny. Pod wtórnymi warstwami farby zachowało się dużo oryginalnych zapraw, z których wykonano dekoracje rzeźbiarskie – sztukaterie, gzymsy i płaszczyzny. Prawdopodobnie zaprawy te wykonano z cementu imitującego kamień.

Eksponowano ich naturalny, ciepły kolor, który prawdopodobnie był modelowany, sprawiają wrażenie elewacji z piaskowca. Za takim rozwiązaniem przemawia zróżnicowana jasność oryginalnych zapraw obserwowana w miejscach wykonania odkrywek oraz w strukturze pobranych próbek – pisał profesor Rogal.

Dzięki badaniom dowiedzieliśmy się, że już po II wojnie światowej podczas odbudowy tynki naprawiano zaprawami, które zamiast cementów naturalnych zawierały powszechne już wówczas cementy portlandzkie. W celu ujednolicenia wyglądu elewacje pomalowano kilkukrotnie białą, kremową i nawet różową farbą. Wiadomo też, że metalowe balustrady balkonów i schodów miały pierwotnie ciemnobrązowy kolor.

Wniosków jest więcej. Ściany i sufity klatek schodowych pokryte są tynkami wapienno-piaskowymi, które pierwotnie pomalowane były farbą w kolorach jasnożółtym i jasnooliwkowym. W głównej klatce schodowej odkryto na ścianie fragmenty polichromii w formie dekoracji pasowej. Elementem dekoracyjnym są też stalowe listwy zabezpieczające narożniki ścian, które znaleziono w kilku miejscach na głównej klatce schodowej.

Niestety na klatkach schodowych zachowały się tylko dwoje oryginalnych drzwi (z czego jedne do mieszkania) oraz kilka ościeżnic. Zabytkowe elementy stolarki były pierwotnie pokryte mazerunkiem, czyli dekoracją wykonaną za pomocą farb olejnych, imitującą usłojenie drewna.

źródło: UM Warszawa

Czytaj też: Warszawa | Zabytek | Kamienica | Elewacja | whiteMAD na Instagramie