W przedwojennym Poznaniu spotkać można było dużo pięknych skwerów czy placów. II wojna światowa zostawiła miasto poważnie zniszczone. Po zakończeniu wojny odbudowano tylko bardziej wartościowe budynki lub te, które były zniszczone w niewielkim stopniu i po remoncie mogły choć trochę zaspokoić zapotrzebowania mieszkaniowe.
Wiele miejsc straciło dawny szyk i wygląda dziś zupełnie inaczej. Ówcześnie obowiązującym stylem stał się soceralizm. Poznań nie podzielił losu Warszawy i uniknął kompleksowej przebudowy w tym duchu, lecz mimo to możemy dziś zobaczyć w mieście skupiska tej architektury. Jednym z takich miejsc jest Plac Cyryla Ratajskiego.
Z placu o wymiarach 100 na 100 m rozchodziło się pięć ulic, które nawiązywały do przebiegu tych dawnych: Mielżyńskiego, Libelta, Młyńska, 23 Lutego i 3 Maja. Miasto rozwinęło się jednak w innym kierunku i plac ostatecznie obsadzono drzewami, a w połowie XIX w. parterową zabudowę wokół niego zastąpiły kamienice w jednolitym stylu włoskiego renesansu. Pierzeje placu wypełniły okazałe budowle o fasadach wzbogaconych w liczne wykusze, wieżyczki, szczyty.
Miejsce to awansowało wtedy do roli reprezentacyjnego salonu miasta. Powstał obszerny skwer z klombem, a w jego centrum stanęła w 1891 roku fontanna, którą ozdobiła rzeźba Uwolnienie Andromedy przez Perseusza.
Piękny, nowy plac nie służył mieszkańcom długo. XIX-wieczna, efektowna zabudowa została niemal całkowicie zniszczona w czasie II wojny światowej. Do dziś przetrwały jednynie dwa budynki ze wszystkich, które okalały plac. Jednym z nich jest kamienica na rogu ul. 23 Lutego oraz obecna siedziba PZU. Uszkodzona została również fontanna, której nie odtworzono. Odnowioną rzeźbę autorstwa Edwarda Haupta ustawiono w 1954 roku w Parku Wilsona. Po zakończeniu wojny, w latach 1952-1957 zbudowano w miejsce zniszczonych, sześciokondygnacyjne kamienice projektu Zygmunta Łomskiego i Adama Hahna, utrzymane w stylistyce socrealizmu.
Warto zauważyć, że wcześniejsze założenie urbanistyczne potraktowano z szacunkiem i socrealistyczna jest wyłącznie forma budynków. Układ placu i odchodzących od niego ulic pozostał zgodny z ich historycznym kształtem. W części budynków poprzebijano podcienia, które dziś pozostają przeszklone i zaadaptowane na różnego rodzaju lokale. Obok Placu Wielkopolskiego, plac Cyryla Ratajskiego jest jednym z największych skupisk architektury socrealistycznej w Poznaniu.
Przez długie lata plac nie cieszył się dobrą sławą. Głównie z uwagi na urzędujące tam panie lekkich obyczajów, noclegownię bezdomnych i gniazda szczurów. Obecnie plac jest stopniowo rewitalizowany i podejmowane są starania, aby przywrócić mu blask z czasów swojej świetności.
Czytaj też: Poznań | Zabytek | Historia | Metamorfoza | Sztuka
Źródła: poznan.wikia.org, NAC, Biblioteka Raczyńskich, poznan.naszemiasto.pl, poznan.wyborcza.pl, CYRYL, MKZ w Poznaniu, Blizny Poznania
Temat: Poznański soceralizm: Plac Cyryla Ratajskiego kiedyś i dziś
Jego projekt przygotował architekt Welton Becket z zespołem. Xerox Tower zbudowany został w Rochester w…
Starostwo Powiatowe w Toruniu powstanie według projektu pracowni Toprojekt.Platforma z cegły klinkierowej stanowiąca podstawę „Zespołu Starostwa”,…
Magdalenka Collection to nowa inwestycja firmy Selva Development. W podwarszawskiej Magdalence powstaną cztery wille, których…
Kościół świętego Dominika w Warszawie zaprojektował Władysław Pieńkowski. Jego surowe wnętrze jest charakterystycznym przykładem twórczości…
Daniel Kołodziejczak założył swoją firmę projektową StudioDanielK. Antechamber to jego premierowa kolekcja, którą zaprezentował podczas…
Dobrze zaprojektowany ogród nie tylko koi oczy zielenią czy oferuje miejsce do odpoczynku. Dobrze zaprojektowany…
Ta strona korzysta z pliki cookie, dzięki którym informacje są przechowywane na Twoim komputerze. Pozostawanie na tej stronie oznacza wyrażenie zgody na wykorzystywanie plików cookie.
Dowiedz się więcej