Muzeum Wojskowo-Historyczne w Dreźnie, a dokładniej Muzeum Wojskowo-Historyczne Bundeswehry zostało przebudowane wg. projektu Daniela Libeskinda, architekta urodzonego w 1946 roku Łodzi. Libeskind pochodzi z rodziny polskich Żydów. Jego rodzice po radzieckiej agresji na Polskę trafili do więzienia, a następnie zostali zesłani w głąb ZSRR, dzięki czemu jednak ocaleli przed Holokaustem. Po wojnie wrócili do Polski, skąd w 1957 wyemigrowali wraz z Danielem do Izraela (zamieszkali w Tel Awiwie), gdzie w latach następnych Libeskind uczył się muzyki. W 1959 przeprowadzili się do Nowego Jorku, gdzie w 1965 Libeskind ukończył Bronx High School of Science i w tym samym roku uzyskał obywatelstwo amerykańskie.
Urodzony w Polsce architekt żydowskiego pochodzenia, który sam był dzieckiem Żydów ocalałych z Holokaustu, był już znany z projektów związanych z wojną i ludobójstwem, w tym z Imperial War Museum North w Salford, Muzeum Żydów w Berlinie oraz z muzeum ofiar Holokaustu im. Felixa Nussbauma w Osnabrück. Architekt ma na swoim koncie również projekty w Polsce. Wśród nich najbardziej znanym jest apartamentowiec Złota 44 w centrum Warszawy.
Projekt rozbudowy Muzeum Wojskowo-Historyczne w Dreźnie zakłada odnowienie klasycystycznego budynku oraz dodanie do niego nowoczesnych skrzydeł, które nie tylko zaoferowały dodatkową, funkcjonalną przestrzeń wystawienniczą, a także nadały bryle wyjątkowego, dynamicznego kształtu. Sama przebudowa miała miejsce w 2011 roku, jednak do dziś jest genialnym przykładem dekonstruktywizmu, który jest charakterystycznym dla Libeskinda stylem architektonicznym. Jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych obiektów zaprojektowanych przez Libeskinda.
Charakterystyczna przybudówka ma kształt klina, wykonanego ze szkła, stali i betonu. Nietypowa dobudówka niejako wbija się w bryłę dawnej zbrojowni z lat 70. XIX wieku. Budynek charakteryzuje się występującymi poza obrys głównej bryły formami, skośnymi powierzchniami i fragmentacjami, które powtarzają się w wielu projektach architekta i doprowadziły do uznania Libeskinda za wybitnego przedstawiciela stylu dekonstruktywistycznego.
W swoim przemówieniu w ramach otwarcia Muzeum Wojskowo-Historyczne w DreźnieLibeskind wspominał o zniszczeniach i cierpieniu wynikającym z wojny, szczególnie widocznych w Dreźnie – mieście niemal doszczętnie zniszczonym podczas II wojny światowej w wyniku nalotów.
“Rozbudowa budynku jest symbolem zmartwychwstania Drezna z popiołów. Chodzi o współistnienie tradycji i innowacji, nowego i starego. Drezno jest miastem, które uległo zasadniczym zmianom. Wydarzenia z przeszłości nie są tylko notatką, są one kluczowym elementem zmian w mieście dzisiaj. Budynek ten reprezentuje powagę autorytarnej przeszłości, podczas gdy nowa fasada oddaje ducha wojska w demokratycznym społeczeństwie” – tłumaczył Libeskind
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech muzeum jest taras widokowy osadzony na szczycie stalowego “klina”. Wysoki na 29 metrów taras widokowy oferuje wyjątkowy widok na nowoczesne miasto, a jednocześnie stwarza przestrzeń do refleksji nad wydarzeniami z przeszłości.
“Przybudówka zdaje się przerywać fasadę zbrojowni i przecina się ze środkowym skrzydłem, gdzie przerywa istniejącą wystawę chronologiczną poświęconą historii Bundeswehry w miejscu, gdzie rozpoczęła się II wojna światowa. Wierzchołek przedłużenia przypominającego strzałkę wskazuje kierunek, z którego w nocy 13 lutego 1945 roku podczas nalotu zrzucono pierwsze bomby zapalające na Drezno.” – mówił Libeskind
Obszary po obu stronach oficyny są poświęcone wydarzeniom przed i po obu wojnach światowych, a dobudowa tworzy wyraźne rozróżnienie między różnymi epokami wojskowej przeszłości kraju. Po rozbudowie powierzchnia wystawowa budynku wzrosła do 13.000 metrów kwadratowych, co czyni go największym muzeum w Niemczech, posiadającym łącznie 10,000 eksponatów.
źródło: https://libeskind.com / zdjęcia: https://libeskind.com/work/
Czytaj też: Niemcy | Zabytek | Metamorfoza | Renowacja | Polecane | Modernizm | Muzeum
Bagno Shreka, dom Barbie, latający dom z filmu Odlot, a może Dom Ojca Chrzestnego? Wybór…
Po latach wrócił pomysł budowy podmorskiego połączenia, dzięki któremu koleją dostaniemy się do Afryki. Hiszpanię…
Identyfikacja wizualna Nagrody Literackiej Gdynia została zaprojektowana przez polską pracownię TOFU Studio. O pracowni pisaliśmy…
Wyróżnienia must have przyznawane są już od 2011 r. Trafiają one do polskich firm, projektantów…
W wolnym czasie można robić różne rzeczy, a szczególnie gdy jest ładna pogoda. Aktywne spędzanie…
Spodek to jedna z ikon polskiej architektury powojennej. Ta niezwykle odważna i nowatorska konstrukcja powstała…
Ta strona korzysta z pliki cookie, dzięki którym informacje są przechowywane na Twoim komputerze. Pozostawanie na tej stronie oznacza wyrażenie zgody na wykorzystywanie plików cookie.
Dowiedz się więcej