Zaprojektowały wieżę widokową w Islandii i zdobyły drugie miejsce

Wieżę widokową w Islandii zaprojektowały Aleksandra Mucha, Maria Pielach i Aleksandra Bieszka. Ich projekt zajął drugie miejsce w konkursie Iceland Cave Tower organizowanego przez platformę Bee Breaders.

Projekt The Moving Surfaces powstał w Pracowni Interpretacji Przestrzeni pod opieką prof. dr. hab.  Andrzeja Wielgosza i mgr. inż. arch. Łukasza Spychaja na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Przygotowały go trzy studentki – Aleksandra Mucha, Maria Pielach i Aleksandra Bieszka.

Zadaniem konkursowym było zaprojektowanie infrastruktury turystycznej w pobliżu jaskini Grjótagjá, w północnej Islandii, z uwzględnieniem wieży widokowej, rozwiązaniem projektowym komunikacji i niewielkiego centrum dla zwiedzających. The Moving Surface łączy dwie płyty tektoniczne, jest mostem pomiędzy kontynentami. Z punktu widokowego można dostrzec zbiornik wodny Mývatn oraz wulkan Hverfjall, które są ogromną wartością turystyczną jak i lokalną.

Horyzontalny krajobraz Islandii jak i trudne warunki atmosferyczne zdefiniowały ukształtowanie projektu, które jest zaprzeczeniem archetypu – wertykalnej wieży widokowej. Płyty tektoniczne co roku odsuwają się od siebie o około 2 cm, dlatego głównym założeniem stały się dwie osobne konstrukcje, utwierdzone na obu płytach. Część północno – amerykańska została nasunięta na euroazjatycką, co wynika z układu geologicznego płyt. Konstrukcje rozsuwają się wraz z płytami tworząc znak, wskazujący na upływ czasu.

Połączenie dwóch jaskiń Kvennagjá i Karlagjá, z punktem widokowym zdefiniowało kształt założenia oraz pomogło w znalezieniu miejsca dla najwyższego wierzchołka. W ten sposób projektantka uatrakcyjniła samą ścieżkę prowadzącą do najwyższego punktu widokowego.

Konstrukcja całego założenia została oparta  na tradycyjnym islandzkim budownictwie, które od wieków ze względu na małą dostępność drewna opierało się na bazie torfu i kamienia – tłumaczą autorki projektu.

Obiekt został wpisany w krajobraz, poprzez przykrycie dachu oraz ścian ziemią i jego zagłębienie. Konstrukcja budynku lepiej znosi ciężkie warunki atmosferyczne dzięki opływowemu kształtowi pagórka, pod którym znajduje się centrum turystyczne.  Duże przeszklenia od strony południowej doświetlają wnętrze oraz pozwalają na gromadzenie dużej ilości energii słonecznej. Straty cieplne zostałyby zniwelowane poprzez wykorzystywanie energii wód termalnych do ogrzewania budynku. Beton jako główny budulec budynku, zostałby stworzony z regionalnego kruszywa, skał oraz z popiołu wulkanicznego, jako spoiwa.

Na ścieżce prowadzącej na punkt widokowy, nad stykiem dwóch płyt tektonicznych znajduje się uskok ,który podkreśla ich rozsuwanie się oraz przejście nad połączeniem geologicznym kontynentów. Początkowe oznaczenie  z czasem będzie się przesuwać pokazując zachodzące w tym miejscu zjawisko tektoniczne. Ten fragment doskonale widać na zamieszczonej niżej wizualizacji.

Czytaj też: Ciekawostki | Wydarzenia  | Islandia | Konkurs | WhiteMAD na Instagramie

źródło: Aleksandra Mucha