Pałac Blanka w Warszawie – rezydencja stołecznej burżuazji

Niemal każdy z warszawskich pałaców doznał mniejszego bądź większego uszczerbku podczas II wojny światowej. Ponadto, budowle zostały doszczętnie obrabowane, niekiedy i do gołych cegieł. Po wojnie zdecydowano odbudować prawie wszystkie pałace, przystosowując je do nowych funkcji. Przepiękne budowle prezentujące rozmaite style architektoniczne posiadał nie tylko król. Bogata szlachta, przedsiębiorcy i zamożne rodziny też budowały swoje pałace. Jedną z takich rezydencji stołecznej burżuazji jest pałac Blanka w Warszawie.

Barokowy pałac Blanka powstał w latach 1762-64 z inicjatywy Filipa Nereusza Szaniawskiego. Pierwotnie był wykonany z drewna. Budynek przechodził później z rąk do rąk, aż w 1777 roku jego właścicielem został bankier warszawski pochodzenia francuskiego Piotr Blank (od jego nazwiska pochodzi nazwa pałacu). Nowy właściciel był inicjatorem gruntownej przebudowy fasady i wnętrz pałacu w stylu klasycystycznym oraz dobudował bramę wjazdową. Na piętrze mieściły się sale reprezentacyjne w układzie amfilady z najpiękniejszą Salą Muszlową. Wnętrza przepełnione były bogactwem dzieł sztuki.

“Pałac Blanka na pl. Teatralnym. W głębi: posterunek niemiecki” – zdjęcie pochodzi z tygodnika Stolica nr 09 (1212) 28.02.1971

W XIX wieku rezydencję zaadaptowano na kamienicę czynszową, w której ulokowano mieszkania i sklepy. Od 1916 roku w pałacu znajdowała się siedziba Komendy Milicji Miejskiej, a po odzyskaniu niepodległości – Komenda Policji Państwowej m. Warszawy. W okresie międzywojennym aż do 1939 roku pałac był budynkiem reprezentacyjnym prezydenta Stefana Starzyńskiego, z którego inicjatwy pałac przeszedł w latach 1935-1938 gruntowną restaurację, przywracającą mu stan z lat świetności. Po 1939 roku w pałacu funkcjonował niemiecki urząd nadzorujący polski zarząd miasta. W trakcie okupacji wyposażenie wnętrz zostało zagrabione przez Niemców i wywiezione do Rzeszy.

Ul. Senatorska i pałac w latach 30. XX w. i obecnie.

Pałac Blanka i Jabłonowskich w roku 1945 i 2022.

4 sierpnia 1944 roku w godzinach popołudniowych, w czasie obrony pałacu podczas powstania warszawskiego, poległ śmiertelnie raniony przez strzelca wyborowego ulokowanego prawdopodobnie w gmachu Teatru Wielkiego znany poeta i żołnierz AK, Krzysztof Kamil Baczyński, co upamiętnia tablica umieszczona na zewnętrznej ścianie pałacu. Został pierwotnie pochowany na tyłach pałacu. Po wojnie jego ciało przeniesiono na Cmentarz Wojskowy na Powązkach. W powstaniu warszawskim, 1 września 1944 roku, zginęła także żona Baczyńskiego – Barbara Drapczyńska.

Pałac w roku 1945 i 2022.

Front pałacu w latach 60. XX w. i obecnie.

Sam pałac został niemal całkowicie zrujnowany (zniszczenia oszacowano na ok. 90%) i odbudowany w latach 1947-1949. Klatka schodowa i Sala Muszlowa otrzymały wystrój sprzed zniszczenia, reszta pomieszczeń została na nowo zaprojektowana i uproszczona. Przez wiele lat znajdowały się tam biura Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Obecnie pałac Blanka jest siedzibą Ministerstwa Sportu i Turystyki.

Spodobał Ci się ten temat? Znajdziesz u nas więcej historii związanych z polskimi zabytkami! To może Cię zainteresować: 

– PERŁA WARSZAWSKIEGO KLASYCYZMU – PAŁAC NA WYSPIE W ŁAZIENKACH KRÓLEWSKICH
– KLASYCYSTYCZNA ŚWIĄTYNIA NAUKI: PAŁAC STASZICA W WARSZAWIE
– PIĘKNY SYMBOL ROSYJSKIEJ DOMINACJI: SOBÓR ALEKSANDRA I NEWSKIEGO W WARSZAWIE

Czytaj też: Warszawa | Zabytek | Historia

Temat: Rezydencja stołecznej burżuazji – pałac Blanka w Warszawie

Źródła: wikipedia.pl, fotopolska.eu, NAC, polskiezabytki.pl, zamkirotmanka.pl, domena publiczna