Dworzec autobusowy w Preston w Wielkiej Brytanii zaprojektowali architekci Keith Ingham oraz Charles Wilson. Modernistyczny gmach został wyremontowany według projektu pracowni John Puttick Associates i zdobył prestiżową nagrodę The World Monuments Fund/Knoll Modernism Prize przyznawaną najlepszym renowacjom na świecie.
Dworzec w Preston jest jednym z największych dworców w Europie. Wielkość obiektu i nietypowa architektura sprawiły, że z jednej strony zyskał sławę, ale z drugiej powodowało to szereg problemów i groziło wyburzeniem obiektu. Dworzec posiada 80 stanowisk autobusowych. Architekci chcieli, aby użytkownicy dworca doświadczyli tu luksusów godnych portów lotniczych. Kiedy budynek otwarto pod koniec lat 70. na pasażerach wrażenie robiły ogromne przeszklenia i wyszukane materiały wykończeniowe. Krzesła, drzwi i poręcze wykonano ze szlachetnego drewna.
Bryła budynku ma dynamiczną formę. Wyróżniają ją betonowe łuki, które ciągną się wzdłuż fasady. To jednocześnie bariery piętrowego parkingu, który znajduje się nad halą dworca.
Tak duży gmach jest drogi w utrzymaniu. W 2012 roku władze miasta zapowiedziały wyburzenie budynku. Zapowiedź wywołała protesty w środowisku architektów, protestowali też sami mieszkańcy. W efekcie w ciągu roku gmach wpisano do rejestru zabytków. Jego remont rozpoczął się w 2015 roku i trwał trzy lata.
Projekt remontu przewidywał minimalną ingerencję w zastaną architekturę. Główny nacisk położono na wyczyszczenie wszystkich powierzchni. Zmiany nastąpiły w wewnątrz, architekci przearanżowali poczekalnię i przebudowali wejścia, aby upłynnić ruch podróżnych. Średnio z dworca każdego tygodnia odjeżdża 10 tysięcy autobusów.
Nagroda The World Monuments Fund/Knoll Modernism Prize przyznawana jest co dwa lata. Laureatami są autorzy najlepszych renowacji istniejących budynków lub założeń urbanistycznych.
Czytaj też: Brutalizm | Modernizm | Wielka Brytania | Renowacja | whiteMAD na Instagramie
źródło: World Monuments Fund
