Blok na ul. Karowej 18a powstał w 1978 roku wg projektu Henryka Dąbrowskiego, Jerzego Kuźmienko, Janusza Nowaka, Piotra Sembrata i Adama Snopka. Oprócz tego, że jest to bardzo ciekawy i charakterystyczny budynek z niezwykle rozplanowanymi balkonami, to bardzo ciekawa jest także przedwojenna historia tego miejsca.
Panorama powstała w 1892 wg projektu Karola Kozłowskiego na miejscu pałacu Tarnowskich (dziś stoi tu hotel Bristol). Najpierw wystawiono w niej panoramę Tatr. Panorama, malowana ze szczytu Miedzianego, była wielką atrakcją. Oprowadzało po niej dwóch przewodników zakopiańskich w góralskich strojach. Po jakimś czasie zamieniono panoramę Tatr na “Golgotę” Jana Styki, sceny przejazdu wojsk napoleońskich przez Berezynę oraz na “Napoleona Pod Piramidami”. Następnie urządzono tam wrotowisko, a w 1913 r. kino dla 2000 osób. W 1922 kino zastąpił teatr żydowski. W czasie okupacji był tam hitlerowski warsztat samochodowy. Obok działały również teatry. Panorama legła w gruzach we wrześniu 1939 r.
Gmach hemicyklu “Golgota”: widok od strony Wisły: Fot. E. Troczewskiego. (Wędrowiec. R. 35, 1897 nr 2 s. 43). Źródło: Mazowiecka Biblioteka Cyfrowa
Na jej miejscu stanął budynek, którego balkony tworzą niespotykaną w tej części miasta nowoczesną strukturę przedniej fasady. Obiekt powstał w 1978 roku i wyszedł spod ołówka zespołu warszawskich architektów: Henryka Dąbrowskiego, Jerzego Kuźmienki, Janusza Nowaka, Piotra Sembrata i Adama Snopka. Projekt opracowano w Zakładzie Projektowania Kombinatu Budownictwa Miejskiego – Warszawa Śródmieście. Architekci podeszli do zagadnienia tworząc formę, która wpisuje się w skarpę i sąsiadujące budynki, ale jednocześnie zaskakuje swoją nowoczesną formą.
Cały splendor budynku skupia się na przedniej fasadzie, gdyż to w niej zawiera się klucz do rozplanowania wnętrza. Ściana frontowa podzielona jest na symetrycznie umieszczone moduły. Ważnym elementem budynku jest parter, który oddziela kubistyczne balkony od ziemi, co nadaje im lekkości i sprawia, że z perspektywy przechodnia budynek wpisuje się w ciąg zabytkowych kamienic, choć odstaje od nich stylem i formą. Konstrukcja budynku jest ceglana, a wewnątrz znajduje się prawie 3000 m kw. powierzchni użytkowej mieszkań. Elewację pokryto charakterystycznym tynkiem natryskowym, który dodatkowo daje wrażenie organiczności całej bryły. Dla wygody mieszkańców za budynkiem został zaprojektowany parking samochodowy.
Budynek przy ulicy Karowej nie wyróżnia się agresywnie z ciągu sąsiadujących kamienic, co przez warszawiaków jest uznawane za jego największy atut. Ten w jedyny w swoim rodzaju budynek wpisał się na stałe w krajobraz ulicy Karowej i współtworzy jej niepowtarzalny klimat.
Źródło: cargocollective.com, warszawamoimoczkiem.blogspot.com
Czytaj też: Architektura w Polsce | Modernizm | Ciekawostki | Historia | Warszawa
