Wrzesień to dla każdego pasjonata mody jeden z ważniejszych miesięcy w roku, ponieważ to wtedy odbywają się najbardziej prestiżowe Tygodnie mody w Mediolanie, Paryżu, Londynie oraz Nowym Jorku. Warto mieć pewność, że nie używamy spolszczonych czy potocznych nazw swoich ulubionych marek. By uniknąć faux-pas lingwiści platformy do nauki języków Babbel przygotowali poradnik, w którym podpowiadają, jak wymawiać nazwy zagranicznych marek modowych.
Z New York Fashion Week (7-13.09) rozpoczynamy modowy wrzesień, podczas którego dowiemy się, jakie trendy będą królować w najbliższych miesiącach. Kolejny odbędzie się London Fashion Week (15-19.09), Milan Fashion Week (19-25.09) oraz Paris Fashion Week (25.09-3.10). Podczas nich wiele razy przeczytamy o markach modowych – tych kultowych, jak i wschodzących, będących aktualnie na językach wszystkich. A ich nazwy nieraz potrafią sprawić sporo kłopotów! Dlatego też lingwiści platformy do nauki języków Babbel przygotowali podsumowanie reguł wymowy w języku angielskim, włoskim i francuskim, które warto znać.
Nazwy brytyjskich marek modowych (akcent w nazwach marek został pogrubiony):
· Burberry: Ber-be-ri
· ASAI: A-sa-i
· Dilara Findikoglu: Di-la-ra Fan-di-ko-lu
· ERDEM: Er-dem
· Vivienne Westwood: Wi-wien Łest-łud
· Mulberry – Mel-ber-ri
· KNWLS – Now-lz
Nazwy amerykańskich marek modowych:
· Anna Sui: Ana Słi
· Calvin Klein: Kal-win Klain
· Carolina Herrera: Ka-ro-laj-na He-re-ra
· DKNY: Di-kej-en-łaj
· Jimmy Choo: Dżi-mi Czu
· Proenza Schouler: Pro-en-za Sku-ler
Podstawowe reguły wymowy w języku angielskim:
Pisownia: Jedną z podstawowych cech angielskiego jest to, że wiele słów pisze się podobnie, ale nie ma absolutnie żadnej gwarancji na to, że również podobnie się je wymawia. Pomyślmy o wymowie takich słów jak cough (pol. kaszleć), rough (pol. surowy), though (pol. jednak) oraz through (pol. przez).
Spółgłoska „r” jest również bardzo trudna do wymówienia dla osób mówiących po polsku. Lekko zaokrąglij usta, wysuń je do przodu i unieś czubek języka w kierunku podniebienia (ale nie dotykaj go!), nieco głębiej niż podczas wymawiania „l”.
W języku angielskim mamy także słowa, które w ogóle nie brzmią tak, jak sugerowałby ich zapis. Na przykład debt (pol. dług) i doubt (pol. wątpliwość), czyli słowa, które odziedziczyły „b” po łacińskim debitum, z którego się wywodzą – z tym, że „b” już w nich nie słychać, a już tylko widać. Podobnie ze słowem receipt (pol. paragon). Ale to jeszcze nie wszystko. Pisownia niektórych słów została specjalnie zmieniona właściwie po to, by pokrywała się z pisownią łacińską. Na przykład zapis staroangielskiego słowa iland (pol. wyspa) został zmieniony na island (pol. wyspa) – mały ukłon w stronę łacińskiego słowa insula.
Akcentowanie: W języku angielskim kwestia akcentu jest dosyć elastyczna i niestandaryzowana. Przede wszystkim nie można jednoznacznie wskazać zasad dotyczących sylab, które powinny być akcentowane. Co ciekawe, różny akcent może zmienić całe znaczenie słowa, zamieniając rzeczownik w czasownik, np. rzeczownik: present (pol. prezent) i czasownik: present(pol. przedstawić).
Nazwy włoskich marek modowych:
· Dolce & Gabbana: Dol-cze e Ga-bba-na
· Gucci: Gu-czi
· Moschino: Mo-ski-no
· Miu Miu: Mju-Mju
· MSGM: Emme-se-dżi-emme
· Versace: Ver-saa-cze
Podstawowe reguły wymowy w języku włoskim
Włoska wymowa różni się od polskiej pod wieloma względami. Wylistowaliśmy kilka ogólnych różnic, o których warto wiedzieć.
Samogłoski: W języku włoskim jest tylko pięć samogłosek: „a”, „e”, „i”, „o”, „u” i są one artykułowane podobnie do polskich. Zazwyczaj wymawia się je wyraźnie, nie ma samogłosek niemych ani nosowych.
Spółgłoski: Większość spółgłosek w języku włoskim wymawia się podobnie do polskich. Istnieją jednak pewne specyficzne różnice, takie jak wymowa „c” i „g” występujących przed samogłoskami „e” i „i”. W tych przypadkach wypowiemy je jako „cz” i „dż”. Głoska „h” nie jest wymawiana, z wyjątkiem sytuacji, gdy znajduje się pomiędzy wyżej wymienionymi kombinacjami spółgłosek i samogłosek, czyli: „che”/„chi” odpowiada polskiej wymowie „ke”/„ki”, „ghe”/„ghi” to polskie „gi”. Natomiast przed samogłoskami „a”, „o” i „u”, spółgłoski „g” i „c” są wymawiane twardo, tj. „ga”, „go”, „gu” i „ka”, „ko”, „ku”.
Akcentowanie: Akcent w języku włoskim często pada na przedostatnią sylabę wyrazu → podobnie jak w języku polskim, np. matita (pol. ołówek), funzione (pol. funkcja). Istnieją jednak wyjątki, jak np. w słowie città(pol. miasto) akcent pada na ostatnią sylabę, natomiast w słowie grammatica (pol. gramatyka) na trzecią sylabę od końca.
Specjalne dźwięki: Język włoski zawiera kilka podwójnych spółgłosek, takich jak „gl”, „gn” i „qu”, które są wymawiane w specjalny sposób → „gn” wypowiemy podobnie do polskiego „ń”, jak np. w słowie gnocchi (pol. kluski ziemniaczane), natomiast „gli” jak „li” i „qu” jak „kł”. Dźwięk „r” w języku włoskim jest przeważnie przekręcony, podobnie jak w języku polskim, co sprawia, że włoski akcent jest niezwykle melodyjny.
Nazwy francuskich marek modowych:
· Balmain: Bal-mę (Bal-[mɛ̃])
· Christian Louboutin: kristią lu-bu-tę (Krist[iɑ̃] Lu-bu-[tɛ̃]).
· Givenchy: Żi-wą-szi (żi-[wɑ̃]-szi)
· Hermès: Er-mes
· Lanvin: Lą-wę ([lɑ̃]-[wɛ̃])
· Louis Vuitton: Lu-i wi-tą (Lu-i Wi-[tɔ̃])
· Maison Margiela: Me-zą mar-żie-la (Me-[sɔ̃] Mar-żie-la)
· Yves Saint Laurent: Iw-sę-lorą (Iev-[sɛ̃]-lo-[rɑ̃])
Podstawowe reguły wymowy w języku francuskim
W języku francuskim często zapisujemy litery, których następnie nie wymawiamy. Przykładem mogą być spółgłoski na końcu słów, które często nie są słyszalne. Tak więc un chat (pol. kocur) wymówimy [sza]. Jeśli jednak po ostatniej spółgłosce występuje samogłoska „e”, spółgłoska jest wówczas słyszalna. Tak więc une chatte (pol. kot) mówimy jako [szat]. Jak można zauważyć, w języku francuskim zwykle nie wymawiamy „e” znajdującego się na końcu słowa. Wyjątkiem są słowa takie jak: je (pol. ja), le (ang. the, that) i que (ang. that), gdzie „e” jest jedyną samogłoską w słowie. Podobnie, „h” jest nieme.
Jak wypowiadać konkretne litery:
„s” i „z” – gdy pojedyncze „s” znajduje się między dwiema samogłoskami, jest zwykle dźwięczne, jeśli jednak jest na początku wyrazu, po spółgłosce lub jako podwójne „s”, zwykle jest ono bezdźwięczne. Litera „z” jest niemal zawsze dźwięczna.
„r” – francuskie „r” wydobywane jest z głębi krtani – podobne dźwięki uzyskujemy przy płukaniu gardła. Żeby nauczyć się ją dobrze wymawiać najlepiej jest zacząć od ćwiczeń artykulacyjnych – na początek wystarczy wypowiedzieć kilkakrotnie dźwięki, takie jak: /k/ i /g/.
„u” jest wymawiane jak polskie „y”. Kombinacja „ou” odpowiada polskiemu „u”.
“au”, “eau” czytamy jako “o”
Samogłoski nosowe wymawiamy, gdy powietrze przechodzi przez nos i usta. Są nimi: „a”, „e”, „i”, „o” oraz „u”, gdy znajdują się przed „n” lub „m”. Tak więc w pardon (pol. przepraszam), nom (pol. nazwa), lundi (pol. poniedziałek) czy parfum (pol. perfumy) pogrubione samogłoski są nosowe. W języku polskim mamy dwie samogłoski nosowe: „ą” i „ę”. Najważniejsze reguły, które warto zapamiętać:
[ɑ̃] występuje w następujących kombinacjach liter: an, en, am, em, aon → np. enfant (z niemym „t”) (pol. dziecko), ambulance (pol. karetka pogotowia), paon (pol. paw). Jeśli po „a” występuje pojedyncza litera „m” lub „n”, a po niej kolejna spółgłoska, samogłoskę wymawia się nosowo, podobnie do „ą”.
[ɛ̃] występuje w następujących kombinacjach liter: un, um, in, im, en, ain, aim, ein, yn, ym → np. matin (pol. rano), impôts (pol. podatek), chien (pol. pies), main (pol. ręka), faim (pol. głód), teinture (pol. barwnik), syndicat (pol. związek zawodowy), symtpome (pol. symptom), lundi (pol. poniedziałek) czy parfum (pol. perfumy). Wymowa brzmi jak polskie „ę”.
[ɔ̃] występuje w następujących kombinacjach liter: on, om → np. pantalon (pol. spodnie), nom (pol. nazwa). Wymowa brzmi jak polskie „ą”. Co ważne, przed podwójnym „mm”, „nn” lub jakąkolwiek inną samogłoską, litery nie są wymawiane nosowo.
Może dzięki tym regułom będziesz wiedział, jak wymawiać nazwy zagranicznych marek i będzie się czuł jak ryba w wodzie na modowych salonach. Powodzenia!
źródło: materiały prasowe Babbel
