Projekt „Sunray” przygotowały Marta Noszczyk i Maria Opłatek z Politechniki Wrocławskiej. Projekt studentek powstał pod opieką dr inż. arch. Tomasza Głowackiego z Katedry Architektury i Sztuk Wizualnych.
Metamorfoza postindustrialnej części miejscowości Saint-Denis we Francji to temat tegorocznej odsłony międzynarodowego konkursu Multi Comfort Student Contest. Polskę w konkursie reprezentują trzy projekty, póki co prezentujemy pierwszy z nich.
Wyzwanie polegało na przekształceniu poprzemysłowego obszaru dawnej fabryki Coignet w tętniący życiem i pełen zieleni teren, wyposażony w obiekty edukacyjne i miejsca rekreacji, zaplanowany zarówno z dbałością o ślady historycznego dziedzictwa, jak i potrzeby żyjących tam ludzi. Studenci mieli przygotować masterplan całego przedsięwzięcia, koncepcję mieszkaniowo-edukacyjną części terenu ze szkołą podstawową i przedszkolem oraz pomysły na to, jak ochronić i zrewitalizować obiekty historyczne znajdujące się na wyznaczonym obszarze – obiekt fabryczny i dawną willę właściciela przedsiębiorstwa.
Autorki zwróciły uwagę na to, że pofabryczne tereny Saint-Denis to miejsce wielokulturowe, zamieszkiwane w większości przez młodych ludzi ze średnim wykształceniem. Zrealizowany projekt miałby pozytywnie wpłynąć na aktywizację tamtejszej społeczności w poszukiwaniu pracy — bezrobocie sięga tam ponad 20 proc.
Autorki zaproponowały wytyczenie dwóch osi: „residential axis” (mieszkalnej) i „link axis” (osi połączenia). Pierwsza koncentrowałaby wokół siebie podstawowe punkty usługowe, takie jak biura, centrum handlowo-usługowe czy szkoła z przedszkolem. Druga stanowiłaby symboliczne połączenie Saint-Denis z sąsiednim Paryżem. Ciągnęłaby się od przejścia podziemnego do stacji metra, przez obiekty kultury powstałe w zrewitalizowanej willi, po kładkę nad Sekwaną.
Studentki wybrały budynki modułowe, które rozplanowano w osi wschód-zachód, dzięki czemu zapewnią jak najlepsze nasłonecznienie obiektów i optymalną ekspozycję mieszkańców na działanie promieni słonecznych. Charakterystycznym elementem tego założenia są skosy tarasów zewnętrznych, pozwalające na uzyskanie gradacji głębokości pięter. Każde z mieszkań ma swój podziemny parking. Na najwyższych kondygnacjach mają znaleźć się mieszkania modułowe i przestrzenie wspólne. Wśród tych ostatnich autorki przewidują powstanie biblioteki, sali kinowej, pokoju do pracy, gier i wspólnej jadalni.
Oprócz prywatnych tarasów, w niektórych miejscach zaplanowałyśmy także tarasy wspólnotowe, na których sąsiedzi mogliby spotykać się np. na wspólnym grillu czy kawie. Do tego na jednym z wyższych poziomów budynku byłby ogólnodostępny zielony taras – mówi Maria Opłatek.
Największe modułowe mieszkania znajdowałyby się na niższych kondygnacjach. Im wyższe piętro, tym przestrzeń lokali byłaby coraz mniejsza. Stąd mieszkania na dole byłyby dla rodzin z dziećmi, te położone wyżej raczej dla par lub singli.
Projekt zakłada bardzo dużo zieleni – wprowadzanej w niemal każdy element przestrzeni, w tym na tarasy mieszkań. Studentki zaproponowały także m.in. wykorzystanie paneli słonecznych jako źródła energii, naturalną wentylację, gromadzenie wody opadowej czy system potrójnych szyb gwarantujący mieszkańcom komfort akustyczny. Wyliczyły też, że dzięki zastosowanym rozwiązaniom zapotrzebowanie energetyczne budynku wynosiłoby 14 kWh na mkw. na rok, co plasowałoby kompleks w gronie budynków klasy A+.
Częścią zadania konkursowego było także zaprojektowanie budynku przedszkolno-szkolnego. Studentki zaproponowały trzykondygnacyjny obiekt, którego struktura wykorzystywałaby naturalne różnice w terenie. Jego elementem byłyby dawne magazyny fabryczne przekształcone na strefę wejściową nowego obiektu i miejsce, w którym dzieci mogłyby spędzać wolny czas. Obiekt miałby wewnętrzne dziedzińce, zielony dach i spore przeszklenia zapewniające dostęp do słońca i widok na otoczenie pełne drzew i niskich roślin. Powstałby z drewna w konstrukcji szkieletowej.
Zależało nam na stworzeniu miejsca, w którym po prostu chciałoby się żyć. Zapewniającego warunki do wypoczynku i do aktywności, do spędzania czasu na świeżym powietrzu i poznawania sąsiadów. Zaprojektowałyśmy przyjazne otoczenie o wysokim standardzie mieszkalnym, w którym duże znaczenie mają zrównoważone rozwiązania korzystne dla mieszkańców i środowiska – dodaje Maria Opłatek.
Z kolei w zabytkowej willi (dawnym domu dyrektora fabryki) autorki widziałyby niewielką kawiarnię w parterze i muzeum z przestrzeniami wystawowymi. Trzymamy kciuki za zwycięstwo w konkursie!
Czytaj też: Edukacja | Przedszkole | Wrocław
źródło: Politechnika Wrocławska
