Wiejska szkoła na Haiti. Zaprojektowała ją studentka z Sopotu!

Wiejska szkoła na Haiti to obiekt pracy dyplomowej Agnieszki Chudy, absolwentki Sopockiej Szkoły Wyższej. Praca powstała pod okiem dra hab. inż. arch. Marcina Gawlickiego.Celem  pracy  jest  przedstawienie  sposobu  modelowego  kształtowania wiejskiego  zespołu  szkolnego  na  przykładzie  Haiti, którego rozwiązanie może być wdrożone w obszarach o trudnych uwarunkowaniach, w strefie klimatu równikowego oraz obszarach narażonych na naturalne kataklizmy.

Analizowany  temat  zwraca  uwagę  na  wykorzystanie  modułowości  rozwiązań architektonicznych i prostych technologii, możliwych do zastosowania wg potrzeb w klimacie równikowym  (i  nie  tylko),  ale  także  pozostałych  obszarów/miejsc  zagrożonych  katastrofą /szybkim reagowaniem w momencie pokryzysowym.  

Sposób  reagowania  architektury  w  obliczu  katastrof  jest  jednym  z  najtrudniejszych wyzwań architektonicznych. Podejmowane decyzje dotyczące miejsc reagowania powinny iść w  parze z  projektowaniem  zrównoważonym  a  także  z  jakością  architektury  i  konstrukcji, etapowością wdrożenia projektu i założonego budżetu. 

Podejmowany  temat  modelowego  kształtowania  zabudowy  wiejskiego  zespołu szkolnego jest odpowiedzią, na działający po katastrofie, system szkolnictwa na Haiti. Główną ideą  projektu  szkoły  wiejskiej  jest  wykorzystanie  naturalnego  otoczenia,  dostępności materiałów, lokalnych warunków oraz modułowego wdrożenia postępowania dla kształtowania takiej zabudowy.

To wszystko z dbałością o zachowanie tożsamości danego regionu. Szkoła  nawiązuje  do  tradycyjnej,  prostej  formy  budynku  często  spotykanej  na  Haiti. Prosta,  powtarzalna  konstrukcja  sprawia,  że  jej modułowość  zostaje  powielana,  w  przypadku budowy kolejnych faz powstawania zespołu szkolnego. Przestrzeń została zaprojektowana tak, aby  zaspokajać  podstawowe  potrzeby  uczniów  wraz  z  elastycznym  doborem  zajęć,  dzięki zastosowaniu  optymalnych  wymiarów  sali  lekcyjnych. 

W  naturalną  posadzkę  terenu  wraz  z  domieszką  betonu  dodano  naturalne  kolorowe  barwniki,  nawiązujące  do  haitańskiego malarstwa. Obniżona podłoga w przestrzeni jest miejscem gromadzenia się wody deszczowej, poprawiającej bioklimat miejsca. W porze suchej, obniżenie zostaje wypełnione zgromadzoną wodą z  podziemnych  zbiorników.  Projekt  zapewnia  przestrzeń  do  uprawy  roślin  jadalnych  a także zabawy, czytania i odpoczynku, rozwijania rękodzielnictwa i innych wielu aktywności dla dzieci i mieszkańców. 

Wykorzystanie  podstaw  architektury  wernakularnej  zgodnej  z  lokalnymi  technikami wznoszenia  budynków,  występowaniem  naturalnych  materiałów  do  budowy(glina, piasek, bambus, trzcina cukrowa, kokos właściwy, drzewo paulownia–oxytree, opuncja, drewno mahoniowe, woda)pozwoliło uzyskać modułowość nie tylko wdrożenia w strefie klimatu równikowego,  ale  także  w  zagrożonych  regionach  szybkiego  reagowania  kryzysowego. 

Połączenie  proponowanych  prostych  technologii (cordwood,  gromadzenie  wody,  ostrzeganie sejsmiczne,  wykorzystanie  słońca i  wody,  uprawy,  biopaliwo) z  proponowanym modułowym kształtowaniem  zabudowy,  wpływa  bardzo  korzystnie  na  środowisko,  przy  praktycznie zerowym śladzie węglowym. Opracowana modułowość budowanej przestrzeni charakteryzuje się  dużą mobilnością  i  samowystarczalnością,  która  nie  degraduje  przestrzeni  aktywnej biologicznie. Staje się również możliwością na szybką aranżację i tworzenie niestandardowych struktur  typowych  dla  rozwiązań  kryzysowych,  również  w  kontekście  małych  domów mieszkalnych (mikrodomy). 

Architekci nie wygrają z naturą, ale mogą spróbować nauczyć się od niej żywotności  i szybkiego powrotu do normalności, tak by tworzyć budynki i miasta, które po katastrofie będą mogły  w  stanie  się  odrodzić  w  zgodzie  z  lokalnymi  warunkami,  dostępnością  materiałów, świadomością  społeczną  ora  kulturą.  Projektowanie  regeneratywne  sięga  poza  rozwój zrównoważony  i mówi  o obiektach  jako  aktywnych  elementach  środowiska  naturalnego i kontekstu społecznego.

METRYKA PROJEKTU:
– autor: Agnieszka Chudy
– nazwa uczelni: Sopocka Szkoła Wyższa
– wydział: architektura dyscyplina: architektura i urbanistyka
– rok studiów: 20202021- absolwent uczelni
– opieka naukowa: dr hab. inż. arch. Marcin Gawlicki

Czytaj też: Sopot | Portfolio | Polscy projektanci | Edukacja | Polscy projektanci

 

źródło: materiały prasowe / Agnieszka Chudy