Dziś ma status zabytku. Habitat 67 to eksperymentalne osiedle zbudowane w Montrealu w Kanadzie, którego styl nawiązuje do architektury brutalizmu. Mieszkalny obiekt zbudowano z modułów, upatrując w tym sposób na szybkie wznoszenie budynków mieszkalnych. Oryginalna forma budynku oraz unikalna konstrukcja sprawiły, że gmach ma dziś status zabytku.
Historia budowy Habitat 67 jest związana ze zorganizowaną w Kanadzie w 1967 roku wystawą światową EXPO. Ówcześnie początkujący architekt Moshe Safdie postanowił zrealizować swój projekt, nad którym pracował jeszcze podczas studiów. Architekt mocno interesował się modernizmem, a pierwsze doświadczenie w branży zdobywał pracując w pracowni Louisa I. Kahna w Filadelfii. Efektem śmiałych wizji jest projekt osiedla Habitat 67.
Kompleks mieszkaniowy zbudowany został jako jeden z pawilonów tematycznych. Hasłem zorganizowanej w 1967 r. wystawy światowej EXPO było “Człowiek i jego świat”. W ramach tego hasła przykładowym obiektem mieszkaniowym, który miał spełniać wszystkie potrzeby człowieka było Habitat 67. Obiekt odwiedzali goście z całego świata, a w części modułów nocowali zaproszeni oficjele.
Pracując nad projektem budynku, Moshe Safdie inspirował się architekturą starych miasteczek z Bliskiego Wschodu, Japonii i Włoch. Cały kompleks osadzony został na działce w pobliżu rzeki Świętego Wawrzyńca, w dzielnicy Cité du Havre w Montrealu. Ciekawostką jest, że architekt najpierw zbudował jego makietę korzystając z… klocków Lego. Nic w tym dziwnego. Brutalistyczne osiedle składa się z 354 modułów, które mają identyczny rozmiar, dlatego z łatwością można było stworzyć bryłę z klocków.
Prefabrykowane moduły zbudowane są z betonu. W sumie ustawione jeden na drugim mają 12 pięter. Początkowo Habitat 67 miał zaoferować 1200 mieszkań, jednak ograniczenia finansowe sprawiły, że powstało tylko 158 mieszkań, których powierzchnia wynosi od 56 do 167 m kw. Większy metraż uzyskano łącząc niektóre moduły w większe apartamenty. Dziś są tutaj 146 lokali mieszkalnych, a te największe zbudowane są z ośmiu modułów.
Projekt budynku zakładał, że każdy z lokatorów ma mieć dostęp do prywatnego ogródka. Udało się to uzyskać budując tarasy na dachach sąsiednich “kostek”. Najmniejsze tarasy mają 21 m kw., a największe aż 93 m kw. Wprawdzie budynek wygląda jak stos poukładanych na siebie kostek, ale tak naprawdę wszystkie są ze sobą połączone. Przez całą długość obiektu biegną korytarze, które znajdują się na piętrach: 2, 5, 6 i 10. W budynku jest też sześć wind.
W 2009 r. ministerstwo kultury prowincji Quebec uznało Habitat 67 za obiekt zabytkowy.
Fanom nietypowej konstrukcji Habitat 67 polecamy artykuł o siedzibie Banku Gruzji w Tbilisi, który publikowaliśmy TUTAJ.
źródło: The Canadian Encyclopedia
Czytaj też: Brutalizm | Modernizm | Beton | Blok | Osiedle | Kanada | whiteMAD na Instagramie
