Jakub Wichtowski jest absolwentem pierwszego stopnia architektury w Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. W ramach pracy dyplomowej zaprojektował tanie mieszkania społeczne w Poznaniu. To odpowiedź na problem rosnących cen mieszkań i ich braku na rynku. Promotorem pracy był mgr. inż. arch. Andrzej Kurzawski.
Gdyby mieszkanie było tak oczywiste jak kwadrat… W obecnej rzeczywistości temat mieszkalnictwa zasługuje na szczególną uwagę. Kryzys uchodźczy, rosnące ceny energii i ogólna sytuacja ekonomiczna sprawia, że posiadanie własnego „m” ogranicza się do sfery marzeń nie do spełnienia. Potrzebna jest nowa alternatywna metoda w jaki sposób można mieszkać. Prawie 85 proc. nieruchomości w Polsce to własność prywatna. Wpływa to niekorzystnie na to jak funkcjonuje rynek nieruchomości oraz społeczeństwo.
Jednym z rozwiązań tego problemu mogą być mieszkania społeczne. W obecnej w języku polskim pojęcie to nie funkcjonuje – najbliższą definicją może być – mieszkanie socjalne. Przyjęta definicja „mieszkania społecznego” w projekcie bazuje na terminie obecnym w języku niemieckim – baugeminschaft lub wohngeminschaft, czyli wspólnota budowlana lub mieszkaniowa, która razem buduje i zarządza budynkiem.
Poznań został wytypowany jako przykład dużego miasta, który zmaga się z problem niedoboru mieszkań socjalnych. Proponowana lokalizacja nie wyklucza mieszkańców z życia w społeczności. Działka zlokalizowana jest na Bielnikach w Poznaniu – w bezpośrednim sąsiedztwie z Wartostradą. W 15 min można stąd dostać się do centrum. Założenie urbanistyczne realizuje idee drogi – łącznika miedzy Stadionem Szyca, a rzeką Wartą. Utrzymywane są osie kompozycji urbanistycznej oraz kanały napowietrzające miasto.
Inkluzywny charakter założenia podkreślony został brakiem grodzenia osiedla i bardzo liberalne podejście do przestrzeni wspólnych. Do dyspozycji mieszkańców zostają oddane pawilony ogrodowe, dachy użytkowe i przestrzenie społeczne. Budynki formą i kompozycją nawiązują do wilii miejskich obecnych w ich sąsiedztwie. W założeniu przewidziana jest retencja wody deszczowej i utworzenie łąk kwietnych.
Do mieszkań wchodzi się ze wspólnych otwartych galerii. Rozwiązanie to ogranicza koszty budowy i środowiskowe. Stanowią one niezależne konstrukcje niezwiązane z głównym budynkiem. Na tej samej zasadzie funkcjonują również balkony po drugiej stronie budynku. Modularna konstrukcja tych elementów ułatwia ich transport i zapewnia dużą elastyczność w przypadku późniejszej rozbudowy. W systemie znajduje się 6 typów mieszkań – 2 typy mieszkania dwupoziomowego (65m2 i 120 m2), mieszkania dostępnego, 2 typy mieszkań jednopoziomowych (65m2 i 30 m2) i mieszkania co-livingowego.
Z galerii wchodzimy do mieszkania i znajdujemy się w pomieszczeniu nowego typu – nie jest to tradycyjny przedsionek, wiatrołap – jest to pokój do wszystkiego, aranżowany zgodnie z potrzebami użytkownika. Może on być pokojem do pracy, rozszerzeniem salonu, jadalnią albo porostu miejscem do przechowywania. Cała powierzchnia mieszkania ma funkcję.
Centralnym miejscem domu jest kuchnia z jadalnią i łazienka. Pokoje mieszkalne rozlokowane są dookoła tego trzonu. Zapewnia to im doświetlenie i przewietrzalność. Mieszkania można łączyć i przekształcać z jednopoziomowych na dwu – wtedy możemy również dostosowywać liczbę pokoi w stosunku do wielkości antresoli.
Personalizacji również poddają się balkony, które zaprojektowane są z modułowych i łatwych do przeniesienia przez człowieka elementów. Balkony można dołożyć w przyszłości, albo przebudować je do loggi lub ogrodu zimowego.
Uzupełnieniem programu mieszkań są przestrzenie wspólne – pralnie, pokoje społeczne i tarasy dachowe. Pokoje społeczne funkcjonują na zasadach niezależnych jednostek mieszkalnych. Wyposażone są one w pełnowymiarową łazienkę i miejsce do spania. Możemy tam wyprawić urodziny albo przenocować znajomego
Wygląd fasady budynku podyktowany jest jego podziałem funkcji i rozkładem rzutu. Zewnętrzna niezależna konstrukcja galerii i balkonów okala wewnętrzny rdzeń mieszkaniowy – tworząc system wizualny rozróżniający przestrzeń prywatną od wspólnej. Powstałe ramy betonowe stają się ramami dla życia mieszkańców. Zadaniem użytkowników pozostaje wypełnienie ich i dostosowanie to ich własnych potrzeb. Tworzenia własnych historii. Elewacje budynków przystosowane są do instalacji systemu zieleni zewnętrznej porastającej budynek.
Budynki wykonane są w technologii drewna CLT. Od zewnątrz pokryte są elewacją wentylowaną z płyt włókno-cementowych i aluminiowych. Fasada tego typu wraz z wykorzystaniem organicznych izolacji drzewnych nie utrudnia wymiany wilgoci z wnętrza do otoczenia budynku – przyjaźnie wpływając na mikroklimat mieszkań.
Detale konstrukcyjne zostały opracowane w oparciu o rozwiązania producenta systemu konstrukcyjnego Nur-Holtz. Użyte elementy charakteryzują się wysoką klasą termiczną i pożarową. Gabaryty budynku zostały zoptymalizowane pod kątem produkcji i transportu poszczególnych elementów ścian i stropów. W projekcie przewidziane jest użycie izolacji akustycznych ze względów właściwości fizycznych drewna.
Czytaj też: Poznań | Osiedle | Portfolio | Modernizm | Ciekawostki | whiteMAD na Instagramie
