Od kilkunastu lat gmach ma status zabytku. Siedziba Francuskiej Partii Komunistycznej w Paryżu to modernistyczny budynek, którego projekt wykonał brazylijski architekt Oscar Niemeyer. Poszczególne części paryskiego budynku wprost odwołują się do charakterystycznych dla twórczości architekta zabiegów.
Oscar Niemeyer pracował z Le Corbusierem przy projekcie budynku ONZ w Nowym Jorku, który został oddany do użytku w 1952 r. oraz tworzył projekty państwowych gmachów w nowej stolicy Brazylii (pisaliśmy o tym TUTAJ). Zarówno w budynku – siedzibie ONZ jak i nowoczesnych gmachach państwowych w Brasilii widać elementy, które architekt zastosował projektując budynek w Paryżu.
Prace nad jego projektem rozpoczęły się na początku lat 60. XX wieku. Zadaniem architekta było zaprojektowanie budynku o funkcji biurowe, który powiększony będzie o salę spotkań członków partii. Architekt podzielił więc projekt na kilka części, które realizowano stopniowo.
Paryski budynek był pierwszym zrealizowanym projektem Oscara Niemeyera w Europie. Architekt przygotował go tuż po tym, jak uciekł do Francji po wojskowym przewrocie w Brazylii w latach 60. Jego twórczość była paryżanom znana, w 1965 r. odbyła się wystawa poświęcona projektom Niemeyera w Brasilii. Przygotowanie nowego projektu architektowi zleciła Francuska Partia Komunistyczna.
W pierwszej kolejności zbudowano główną część biurowca. Prace budowlane zakończono w 1971 r. Następnie przystąpiono do budowy sali spotkań, która częściowo zbudowana została pod ziemią. Sala zebrań została oddana do użytku w 1980 r.
Modernistyczny budynek jest charakterystycznym przykładem twórczości Oscara Niemeyera. Opływowe kształty czy szczerość w postaci widocznych szalunków betonowej konstrukcji… Architekt zadbał tutaj o każdy detal.
Siedziba partii znajduje się w narożniku działki. W jej centralnej części swoją obecność zaznacza biała kopuła. To zadaszenie sali zebrań. Kopuła jest świetlikiem, który wpuszcza dzienne światło do białego wnętrza. Sam budynek biurowy zdaje się otaczać salę zebrań. Budynek osadzony został na betonowej konstrukcji, która składa się z kilku kielichów i stopniowo łączy z centralnym placem. Część techniczna zaprojektowana została w lewym skrzydle. To tutaj znajduje się wjazd do podziemnego parkingu oraz szyb windy. Warto zwrócić uwagę na detale. Nawet budka strażnika została zaprojektowana w taki sposób, aby wizualnie pasowała do całego gmachu. Dużym plusem jest też szyb klatki schodowej, który niczym betonowa tuba prowadzi aż na najwyższą kondygnację.
Szklaną fasadę fasadę zaprojektował Jean Prouvé, który był inżynierem budynku. Sam gmach wpisany został do rejestru zabytków dość szybko bo w 2007 r., zaledwie 27 lat po zakończeniu budowy. Budynek można zobaczyć przy 2 Place du Colonel Fabien.
fot. Kamil Białas
Czytaj też: Francja | Modernizm | Beton | Detal | Ciekawostki | whiteMAD na Instagramie
