Powstała jako swego rodzaju manifest, który stawia opór trendowi odchodzenia od książek na rzecz cyfrowej konsumpcji treści. Biblioteka Miejska w Pekinie to projekt autorstwa pracowni Snøhetta.
Biblioteka zbudowana została w dzielnicy Tongzhou. Jej projekt został wyłoniony w międzynarodowym konkursie architektonicznym w 2018 r. Jej budowa wpisuje się w szerszy koncept, w ramach którego dzielnica ma zyskać najwyższej jakości obiekty kluturalne.
Projektując gmach architekci chcieli przywrócić poczucie piękna fizycznego doświadczania książek. Świadome czytanie, przewracanie stron, zapach druku… książki ciągle mają na świecie mnóstwo fanów, a modernistyczna biblioteka ma uatrakcyjniać ich czytanie.
To miłość ludzi do książek sprawiła, że biblioteki przetrwały epokę cyfrową i zyskały nowy potencjał, dzięki któremu mogą dać więcej miastu i jego społeczeństwu. Do nas należy reinterpretacja relacji między ciałem, umysłem i otoczeniem, aby na nowo rozpalić radość czytania z dala od ekranu – mówi Kjetil Trædal Thorsen, współzałożyciel i partner w Snøhetta.
Rola, jaką biblioteki odgrywają w społeczeństwie i sposób, w jaki ludzie z nich korzystają, znacznie się zmieniła. Są teraz potrzebne, aby funkcjonować jako tętniące życiem przestrzenie, umożliwiające interakcje społeczne i dzielenie się wiedzą – dodaje Robert Greenwood, partner i dyrektor na region Azji i Pacyfiku w pracowni architektonicznej Snøhetta.
Architekci zaprojektowali budynek jako mocno przeszklony. Dzięki szklanym ścianom pobliska przyroda ma przenikać do wnętrza, a przebywając w środku, dostarczać atrakcyjne widoki. W centralnej części gmachu znajduje się wysokie na 16 m forum, z którego wznosi się schodkowa konstrukcja. Jej opływowy kształt ma przypominać krętą dolinę i nawiązywać do koryta rzeki Tonghui. W ten sposób powstała forma służąca jako miejsce przechowywania wolumenów oraz siedziska.
Biblioteka Miejska w Pekinie ma też czytelnie półprywatne oraz sale konferencyjne. Miejsca do pracy przy stołach ustawiono na długi i płaskich częściach na szczycie drewnianej konstrukcji.
Wspomniane wcześniej przeszklenia udało się zbudować dzięki wysoki kolumnom, które łączą się w płaskie panele o kształcie liści miłorzębu. To liczący niemal 290 mln lat gatunek drzewa pochodzący z Chin. Nakładając na siebie panele i montując przeszklone wstawki stworzono dach przypominający baldachim. W ten sposób zapewniono optymalny dopływ naturalnego światła do wnętrza.
Prawdziwe miłorzęby posadzono przy północnej i południowej części budynku. Architekci wyposażyli obiekt w proekologiczne rozwiązania. Dzięki zastosowaniu komponentów modułowych zmniejszono ilość odpadów produkcyjnych. Oryginalny dach zaprojektowano w taki sposób, aby zbierał deszczówkę, która następnie wykorzystywana jest do podlewania roślin. Na dachu zamontowano też panele fotowoltaiczne.
zdjęcia: Yumeng Zhu
projekt: Snøhetta
Czytaj też: Biblioteka | Chiny | Szkło | Ekologia | Ciekawostki | whiteMAD na Instagramie
