Studenci Politechniki Wrocławskiej – Sebastian Kawalec i Michał Wąsik przygotowali koncepcyjny projekt rewitalizacji barcelońskiej dzielnicy Ciutat Meridiana. Swój projekt przygotowali pod opieką dr inż. Marzeny Heliak-Rużyły. Koncepcja okazała się najlepszą wśród zgłoszonych w międzynarodowym konkursie Reinventing Cities C40.
Projekt polskich studentów zakładał rewitalizację dzielnicy Ciutat Meridiana, której powierzchnia wynosi 35,5 ha i znajduje się na obrzeżach Barcelony. Dzielnica sąsiaduje z Parkiem Naturalnym Serra de Collserola, dzielnicami Torre Baró i Vallbona, a także gminą Montcada i Reixac. Dominują tu wielorodzinne budynki mieszkalne, a układ dzielnicy jest zdeterminowany przez lokalizację u podnóża góry.
Dzielnica była intensywnie rozbudowywana od 1963 roku, w drugiej połowie XX wieku w Barcelonie budowano wiele ogromnych osiedli mieszkaniowych. Było to związane z intensywną migracja ludności do miasta. Osiedla takie wprawdzie były wydajne ekonomicznie, ale spowodowały powstanie swego rodzaju powstanie odizolowanych bloków z dużymi przestrzeniami między nimi, które przeznaczone są na tereny zielone.
Geografia metropolii oddzieliła jednak te dzielnice od reszty miasta, pozostawiając je bez udogodnień i wspólnej infrastruktury oraz bez jasno określonych przestrzeni publicznych. Wskaźniki jakości społecznej i ekonomicznej ujawniły znaczące nierówności w dzielnicy, takie jak wysokie stopy bezrobocia, niski poziom wykształcenia, niskie dochody rodziny, brak bezpieczeństwa mieszkaniowego i brak otwartych przestrzeni – czytamy na stronie Politechniki Wrocławskiej.
Koncepcje, które zgłoszono do konkursu musiały zawierać strategie, które wzmocniłyby lokalną społeczność i sprawiły, ze dzielnica Ciutat Meridiana będzie bardziej funkcjonalna. Rozwiązania studentów mają pobudzać lokalną gospodarkę i generować nowe miejsca pracy.
Projekt, który przygotowali Sebastian Kawalec i Michał Wąsik (studenci piątego roku Architektury) zakłada rewitalizację dzielnicy w trzech aspektach – urbanistycznym, społecznym i środowiskowym. Pierwszy koncentruje się na ponownym użyciu niezagospodarowanych obszarów, na przykład w północnej części dzielnicy proponują powstanie miejsca do wypasu owiec. Oznacza to wykonanie nasadzeń zieleni, która może być naturalną paszą dla zwierząt. Powstać ma odpowiednia infrastruktura – budynki do hodowli zwierząt, przechowywania żywności i budynki techniczne. Dodatkowo powstać miałyby spacerowe ścieżki, z których korzystaliby lokalni mieszkańcy.
Z kolei teren pomiędzy akweduktami zostanie zagospodarowany na nowe centrum kultury, które zostanie wyposażone w sale warsztatowe i taras widokowy. Drugim krokiem będzie budowa nowego Zielonego Akweduktu, który połączy historyczne akwedukty i relacje międzyludzkie, tworząc tereny rekreacyjne – wyjaśnia Sebastian Kawalec.
Aby osłonić dzielnicę od negatywnych skutków wynikających z bliskiego sąsiedztwa autostrad i linii kolejowych, młodzi projektanci planuję wykonanie nasadzeń zieleni. W tym celu studenci chcieliby zagospodarować stropodachy na budynkach mieszkalnych jako zielone dachy lub zbiorniki retencyjne.
Takie zbiorniki zatrzymają cenną wodę, która w gorącym hiszpańskim klimacie pozwoli na lepsze nawodnienie terenów do hodowli owiec, a także na nawadnianie roślinności w mieszkaniach. W końcowym etapie wszystkie budynki będą miały dachy biologicznie czynne, a ich liczba wyniesie odpowiednio: 48 zielonych i 18 wodnych – mówi Michał Wąsik.
Specjalne konstrukcje zbudowane blisko mieszkań mają pełnić formę bufora akustycznego. Z kolei chcąc włączyć tę część miasta do ruchu turystycznego, trasa między zielonym akweduktem, a stacją kolejową zostanie przekształcona w ścieżkę dla pieszych z wyłączeniem pojazdów i ukwiecona po obu stronach.
Aspekt społeczny zakłada integrowanie mieszkańców i wspólne inicjowanie działań w centrum kultury. Kluczowym elementem będzie tutaj budowa zielonego centrum społeczności.
Studenci Politechniki Wrocławskiej zdobyli I nagrodę między innymi za kompleksowe przedstawienie realnych rozwiązań w różnych skalach i poruszenie zagadnień społecznych, ekonomicznych, architektonicznych i środowiskowych. Jury doceniło zwrócenie uwagi na wykorzystanie starego akweduktu, jako ważnego elementu tożsamości dzielnicy. Plusem jest pomysł połączenia akweduktu z dworcem kolejowym i resztą miasta za pomocą chodnika dla pieszych i zielonego korytarza.
źródło: Politechnika Wrocławska
Czytaj też: Urbanistyka | Hiszpania | Barcelona | Miasto | whiteMAD na Instagramie
