Pawilon Cepelii to jedna z ikon warszawskiego modernizmu. Niestety, od lat nie miał szczęścia co do renowacji i budynek przez lata straszył przy jednym z najbardziej ruchliwych rond w stolicy. Sytuacja obiektu zmieniła się z końcem stycznia br., kiedy niepostrzeżenie budynek ogrodzono i zaczęto demontaż wszystkich naleciałości i reklam, które zatarły dawne walory pawilonu. Właściciel rozpoczął długo wyczekiwany remont, który sprawi, że budynek odzyska pierwotny wygląd z lat 60. i znów będzie miejscem handlu.
Był już ambitny plan adaptacji budynku na punkt restauracji fast food, ale konserwator zabytków go zawetował, uzasadniając to „znaczną ingerencją w zabytkową substancję zabytku“. Zalecenia bowiem mówią, że w Cepelii może znajdować się tylko lokal handlowy. Budynek nie mógł zatem pełnić funkcji gastronomicznej. Pod koniec stycznia 2024 r. nastąpił jednak przełom. Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków nakazał spółce Sienna 111, która jest właścicielem obiektu, niezwłoczne przeprowadzenie prac konserwatorskich i robót budowlanych.
Pawilon Cepelii po demontażu wtórnej okładziny. Fot. Michał Trawiński/Tu było, tu stało
Obiekt powstał w 1966 roku według projektu architekta Zygmunta Stępińskiego, we współpracy z Andrzejem Milewskim i inżynierem Aleksandrem Hawemanem, w sąsiedztwie realizowanej w tym samym czasie zabudowy mieszkaniowo-usługowej ulicy Marszałkowskiej. Trójkondygnacyjny budynek został skonstruowany w oparciu o stalowo-aluminiową konstrukcję i duże połacie przeszkleń. Nieprzeszkloną część elewacji, obecnie widoczną od strony hotelu Metropol, pokryto ręcznie wypalanymi ceramicznymi płytkami w kolorze turkusowym autorstwa Stanisława Kucharskiego. W budynku mieścił się główny salon ekspozycyjno-handlowy Cepelii w Warszawie. Warto przypomnieć, że w latach PRL Cepelia (Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego) był to centralny związek spółdzielni rękodzieła, który prowadził placówki handlowe zajmujące się zbytem towarów produkowanych w zrzeszonych spółdzielniach, wykonywanych bądź inspirowanych twórczością polskich artystów ludowych. Istniał w latach 1949–1990.
Cepelia w 1966 i 2023 roku. Źródło: Zbiory – bonczek/hydroforgroup i whiteMAD/Mateusz Markowski
Rok 1967 i 2023. Widok na ul. Marszałkowską zza budynku Cepelii. Zdjęcie z książki “Warszawa. Krajobraz i architektura”, wyd. Arkady 1970. Źródło: fotopolska.eu/Krzysiek99 i i whiteMAD/Mateusz Markowski
Do tej pory zabytek straszył pokrytymi plakatami i graffiti ścianami oraz oknami zabitymi dyktą. Ostatnie prace odsłoniły dawną elewację pawilonu z widocznymi śladami po charakterystycznych szyldach. Remont z elementami przebudowy ma na celu m.in. przywrócenie pawilonowi oryginalnych gabarytów i walorów architektonicznych oraz częściowe odtworzenie pierwotnego zagospodarowania terenu wokół obiektu (istniały tu dwa klomby oraz fontanna). Przewidywany koniec robót to koniec 2024 roku.
Czy do warszawskiego krajobrazu naprawdę wróci modernistyczna perełka? Śledzimy sytuację i mocno trzymamy za to kciuki.
Źródło: ABC Warszawy (facebook, instagram) warszawa.naszemiasto.pl, muratorplus.pl
Czytaj też: Modernizm | Warszawa | Architektura w Polsce | Elewacja | Ciekawostki | whiteMAD na Instagramie
